Dan Karaty over zijn verslaving: ‘Mijn vrouw kende me als een dronkaard en een leugenaar’

In Eva 4 vertelt tv-persoonlijkheid Dan Karaty over zijn verslaving. Aan de hand van een aantal spreuken uit het gelijknamige Bijbelboek gaan we verder in gesprek met Dan.

Van wijn word je een spotter, van bier een braller, wie zich bedrinkt, verliest zijn verstand (Spreuken 20:1)

“Wanneer je je laat beheersen door iets – zoals alcohol – komt daar dan iets goeds uit voort? Niet echt. Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat alcohol de baas was in mijn leven. Het beheerste alles. Van de ochtend tot de avond was ik ermee bezig.

Vanaf het moment dat ik Natasha ontmoette, zo’n zeventien jaar geleden, kon ik soms helemaal over de schreef gaan en veel te veel drinken. Ze zei er dan wel iets van, maar ik zag niet dat ik een drankprobleem had. Ik had toch alles voor elkaar? Ik had een geweldige baan, was in topconditie, dus wat was het probleem?

Natasha zag met lede ogen aan dat ik me elke avond compleet lam zoop

Ik manipuleerde haar in haar denken, zodat ze dacht dat alles in orde was. En zo hielden we dat jarenlang vol. Toen we trouwden, beloofde ik natuurlijk als goede echtgenoot dat ik minder ging drinken, want trouwen was toch wel een serieuze aangelegenheid. Maar ik kwam mijn belofte niet na. En ook niet toen er kinderen kwamen. Ik begon juist meer te drinken. Natasha zag met lede ogen aan dat ik me elke avond compleet lam zoop. Eigenlijk kende ze me alleen maar op deze manier.

En nu heeft ze ineens een nieuwe echtgenoot! Dat brengt ook weer hele interessante bevindingen met zich mee. We zijn nu samen in therapie voor een stuk verwerking en genezing. We leren heel veel. Natasha is aan het ontdekken dat sommige dingen niets te maken hadden met mijn alcoholgebruik, maar puur met wie ik ben. Ik heb bijvoorbeeld ontdekt dat ik eigenlijk best egoïstisch ben. Dan Karaty kwam altijd op de eerste plaats.

Bij ons thuis draaide alles om mijn vader

Mijn therapeut vertelde me dat het te maken heeft met mijn eigen opvoeding. Bij ons thuis draaide alles om mijn vader. Zijn agenda zette de toon. Mijn moeder paste zich aan en was de zorgende, ondersteunende moeder. Zonder dat ik het doorhad, heb ik dat overgenomen in mijn eigen relatie. Ik denk dat Natasha het in het begin van onze relatie prima vond dat ik alles regelde, maar toen we kinderen kregen, kwam er een andere dynamiek. Haar prioriteiten veranderden, maar die van mij bleven hetzelfde. Natasha en ik moeten nu dus uitvogelen wat voor ons werkt en daar zijn we mee bezig.”

Wijsheid begint met ontzag voor de HEER, inzicht is vertrouwdheid met de Heilige (Spreuken 9:10)

“Het is het geloof dat we niet alles zelf in de hand hebben, maar dat er iets of iemand groter is, buiten onszelf, die dat wel heeft. Ik had drie jaar geleden nooit gedacht dat ik zo open zou praten over mijn verslaving. Dat was in ieder geval niet mijn plan. Toen ik dat wel deed, toen ik open en eerlijk over mijn verslaving begon te praten, had dat geen negatieve gevolgen voor mijn werk. Dat had wel gekund. Nu heb ik hele gesprekken met bijvoorbeeld studenten over wat er gaande is in mijn leven.

Ik geloof dat ik mijn talent om te communiceren van God heb ontvangen, maar ik gebruikte het alleen maar om geld te verdienen. Ik gebruikte het in televisieshows en het was alleen maar om mijn bankrekening te spekken. Ikke, ikke, ikke. Nu gebruik ik mijn talent om anderen te helpen, zoals die studenten. Daar geniet ik enorm van en ik word er vaak niet eens voor betaald!

Wanneer ik word gevraagd om te spreken en het past in mijn agenda, ga ik eigenlijk altijd in op een uitnodiging. Destijds waren er ook mensen die hun ervaringen met mij wilden delen. Als ik soms hoorde hoe diep ze hadden gezeten en hoe donker het voor hen was, gaven zij mij de hoop en het geloof dat ik ook van mijn verslaving af kon komen. Dus als ik dat voor iemand anders kan betekenen door mijn verhaal te vertellen, dan zal ik dat zeker blijven doen.”

Spreek voor hen die weerloos zijn, bescherm het recht van de vertrapten (Spreuken 31:8).

“Dit gaat verder in op wat ik net zei. Er is een gezegde: ‘Ik herstel hardop voor degenen die in stilte moeten herstellen.’ Er zijn mensen die, om wat voor reden dan ook – werk of schaamte, in stilte proberen te herstellen. In mijn business alleen al zijn er zoveel mensen die strijden met een verslaving. Niemand weet ervan. Dat is hun recht, maar man, wat is dat verrekte moeilijk! Daarom hoop ik hen te helpen door het hardop te zeggen. Als ik voor één iemand daarin verschil kan maken, dan is dat al genoeg.

Ik dwong mijn vrouw lang om met een geheim te leven

Gelukkig heb ik een vrouw die er ook oké mee is dat ik open ben. Ik dwong haar zo lang om met een geheim te leven en dat was zo oneerlijk naar haar toe. Toen ik alles in het licht bracht, bevrijdde me dat van die zware last waaronder ik gebukt ging. Door tegen mijn vrouw te zeggen: ‘Ik kom hier niet uit’, door het hardop uit te spreken, haalde ik de zwaarte ervan af. Het was de eerste stap naar herstel.”

Een goed bericht uit een ver land is als koel water voor een dorstige keel (Spreuken 25:25)

“Wanneer ik nu op reis ben voor werk is het zo anders dan voorheen. Ik leef nu geen twee levens meer, waar ik dat voorheen wel deed. Ik had mijn leven in Amerika met mijn gezin, waar niemand in Nederland iets van wist. Ik had mijn leven in Nederland als ik aan het werk was, waar mijn gezin niets van wist. En ik had mijn leven als alcoholist. Ik hield al die levens gescheiden. Tegenwoordig ben ik dezelfde Dan thuis en op het werk en drink ik niet meer.

Ik hoef niet meer te liegen

Nu deze werelden samengaan, is mijn leven een stuk eenvoudiger geworden. Ik hoef niet meer te liegen, verhalen te verzinnen en onthouden, en ik hoef niets meer te verbergen. Dat was zo uitputtend om vol te houden. Nu is alles helemaal in het licht. Mijn communicatie met het thuisfront is zo anders nu. Mijn kinderen en ik hebben voortdurend contact via tekstberichten, en ik videobel ze een paar keer per dag.

De eerste keer dat ik ging reizen nadat ik was afgekickt, was ik super alert. Ik ben naar een ander hotel gegaan en zorgde dat ik alles op orde had. Mijn sponsor wachtte op mijn telefoontje bij aankomst en we waren constant in contact met elkaar. Ik dronk in de ochtend een kop koffie met een vriendin, Chantal Janzen, we gingen uit lunchen en daarna moest ik iets doen voor haar tijdschrift. Ik had alles gepland, zodat ik mezelf niet kon isoleren – dat is wat ik normaliter deed en dan ging ik drinken.

Ik had een ademmeter bij me

Ik weet dat Tash de eerste keer dat ik weer ging reizen zo bang was. En ik zal je eerlijk zeggen: ik had een ademmeter bij me. Elke keer als ik met haar aan het praten was via FaceTime en ze vond me er een beetje vreemd uitzien of een beetje vreemd praten, dan blies ik in de meter en liet ik haar zien dat er geen alcohol in mijn systeem zat. Ik heb dat een aantal keren moeten doen voor haar, want ze vertrouwde me totaal niet, maar kun je het haar kwalijk nemen? Ze kende me alleen maar als een dronkaard en een leugenaar. Ik wilde haar het tegendeel bewijzen. Maar zo was ik wel jarenlang, dus het heeft tijd nodig. Het is een proces van herstel waar ik me helemaal aan wil geven.”

Meer lezen? Het volledige gesprek met Dan Karaty is te lezen in Eva 4. Word abonnee of bestel een los exemplaar!

Tekst: Jeannette Coppoolse
Beeld: Nienke van Denderen