Op zijn 16e besluit Zihni Özdil na een Islamitische opvoeding om atheïst te worden. Geloven in God, in Allah, past niet meer in ‘zijn hersens’. Na zijn studie geschiedenis verwerft hij bekendheid als historicus, columnist en Kamerlid voor GroenLinks.

Na een turbulente periode in 2019 waarin hij de Tweede Kamer verlaat, gaat Özdil bij zichzelf te rade. Na vijftien jaar keihard gewerkt te hebben aan een carrière en maatschappelijke betrokkenheid, dringt tot hem door dat zijn spirituele dorst al die jaren niét gelest is. De historicus begint te twijfelen. Niet aan zijn idealen, die zijn hetzelfde. "Heb ik wel genoeg gewerkt aan mijn geestelijke armoede? Is het ‘geestelijk arme socialisme’ wel het juiste instrument? Zitten de mensen hier echt op te wachten?” Özdil bemerkt in zichzelf een diep verlangen naar bezieling. Naar inspiratie die ‘rotsvaster is dan het moment van de dag’.

“Een seculiere blik op de wereld vervult de behoefte aan warmte en bezinning niet. Ook 'links' heeft hier geen antwoord op, maar Jezus biedt die vervulling wel. De boodschap van Jezus bestaat uit ultieme menselijkheid. Het opnemen voor de zwakkeren, onderdrukten, vertrapten. Ik merk dat ik deze boodschap heel erg heb gemist en nodig heb. Dit is wat de mensheid nodig heeft in deze onzekere tijden. Wat is nou een mooiere bezieling dan de bezieling van iemand die zichzelf heeft opgeofferd voor de mensheid? Vergeving tot op de laatste snik. Dat is de ultieme menselijkheid.”

Jeugdjaren
Het waren geen gemakkelijk jaren voor de jonge Özdil om op te groeien in een arme ‘rechtse witte wijk’ van Rotterdam-Zuid. Als een van de weinige allochtone gezinnen kregen ze heel wat over zich heen. Zihni wordt dagelijks gepest en in elkaar geslagen. “Er was één gezin waar ik en mijn familie altijd welkom waren. Dit was een gereformeerd gezin met heel veel kinderen. Hun deur stond altijd voor ons open. Een extra bord eten stond altijd klaar. Zij behandelden ons als enige als echte mensen.” Zij namen hem mee naar de kerk. “Niet om ons te bekeren, maar vanuit menselijkheid, warmte.”

Terugkijkend denkt hij hierover: “Jezus was al bij me toen ik klein was. Hij bood me via dat gezin de menselijkheid die ontbrak. Later heb ik hem en elke religie pro-actief van me afgeduwd. Misschien is hij altijd in me geweest heb ik hem onderdrukt.”

Echt geloven
Özdil beschouwt zichzelf nog steeds als linkse progressieve socialist, als iemand die eigenlijk niet veel op heeft met georganiseerde religie. Of hij ooit ‘echt’ gaat geloven, weet hij niet. Wat hij wel zeker weet: “Ook mijn rationele atheïstische hoofd heeft bezieling nodig. Ik merk in mezelf een behoefte om mijn hart te openen voor Jezus. Ik voel dat hij ook tegen mij zegt: ‘Het is oké, je kunt jezelf zijn. Ik sta altijd voor je klaar.' Ik denk dat we dit allemaal echt heel erg nodig hebben. Ik in ieder geval wel.”

Beluister of bekijk hier het fragment met Zihni Özdil. De volledige uitzending van Dit is de Zondag van 6 april is hieronder te beluisteren.

Dit is de Zondag

Beluister de laatste aflevering

Dit is de Zondag

Atheïst Zihni Özdil: 'Ik heb Jezus steeds meer nodig.'