Column #28 Wilfred over hét geheim van zijn huwelijk
Wilfred Hermans is getrouwd, vader van twee kinderen en freelancejournalist en tekstschrijver. Voor Eva schrijft hij over zijn wisselende successen als echtgenoot en vader.
Ik schrijf deze column vanuit de slaapkamer van ons strandhuisje dat zich – zoals de naam al doet vermoeden – op het strand bevindt. Mag het een keer? Jazeker wel, want deze week vieren mijn vrouw en ik ons tienjarig jubileum. Nu hoor ik jullie allemaal roepen: ‘Wát is jullie geheim, wat is het?!’
Mooie vraag. Ik zal het verklappen. Ons geheim? Een matras van 1 meter 40 breed. In zo’n smal bed kom je elkaar steeds weer tegen, of je dat nu wilt of niet. Dit bed stond gratis op Marktplaats. Een prachtig, houten bed waarop we elkaar tot grote hoogten weten te brengen – het bed is namelijk elektrisch van hoogte verstelbaar.
Een ander onderdeel van ons geheim is het gebruik van één dekbed. Waarom slapen zo veel stelletjes onder twee losse dekbedden? Dan kan één van beiden toch net zo goed meteen op zolder gaan slapen? Ook in ons vakantiehuisje is het weer raak, net als in de meeste hotels en vakantiehuisjes waar wij eerder geweest zijn: het tweepersoonsbed bestaat uit twee tegen elkaar geschoven bedden, met dus twee losse matrassen én twee dekbedden. Zoiets verdient dan toch geenszins het predicaat ‘tweepersoonsbed’?
Zoiets verdient dan toch geenszins het predicaat ‘tweepersoonsbed’?
Misschien speelt in mijn frustratie mee dat wij niet vies zijn van enig geknuffel in de bedstee. Heel raar voor een getrouwd stel, heel bijzonder, apart ook, sorry, excuus! Hoe dan ook: doordat wij elkaar in bed nog weleens opzoeken, word ik deze week niet zelden wakker in een spleet – in het zogenaamde midden van het bed. En weleens geprobeerd voetje te vrijen onder twee losse dekbedden? Niet te doen, dat wordt ruzie met dat dekbed en daardoor uiteindelijk ruzie met elkaar. Zo beschouwd is het eigenlijk helemaal niet vreemd dat inmiddels bijna de helft van het aantal Nederlanders uit elkaar gaat. Ze zijn dat nachtelijke geworstel gewoon zat.
Tot slot nog even terug naar onze slaapkamer, want daar is het bij ons heus weleens hommeles. Zo zijn wij het na tien jaar nog steeds niet eens over wat nu ‘voor het bed’ en wat ‘achter het bed’ inhoudt. Als mijn vrouw zegt dat ze iets aan de achterkant van het bed heeft neergezet, zoek ik aan de voorkant, wat volgens haar dus de achterkant is, terwijl ik vind dat de achterkant – vanuit liggend perspectief gezien – het voeteneind is en zo komen wij de dagen prrrima door.
Misschien is dát het geheim van ons huwelijk?
Lees ook over:
Column #22 van Wilfred over zijn sociale vergeetachtigheid
Geschreven door
Wilfred Hermans
