Hoe rapper Typhoon het geloof hervond

“Hé, een bekende stem!” Glenn heeft net een tafeltje in de schaduw uitgekozen, als een vrouw van in de 60 hem herkent. Haar man, die vlak achter haar wandelt, valt haar bij: “Práchtige muziek maak je. De tranen biggelen soms over mijn wangen.” De goedlachse Glenn kijkt opeens een beetje verlegen: “Nou, wat lief! Een hele fijne dag, geniet ervan hier."

Fluisteren in de steegjes

We zitten op een zomerse junidag op het terras van de Anningahof in Zwolle. Terwijl bezoekers door de beeldentuin van dit landgoed kuieren, leunt Glenn ontspannen achterover in zijn stoel. “Een interview met Visie, laat me raden… We gaan het vast niet over de sportzomer hebben!” zegt hij met een twinkeling in zijn ogen. “Ik vertel de laatste tijd explicieter over mijn geloof in de media, en dat vind ik fijn. Vorige maand stuurde iemand me zelfs een preek door, waarin een dominee mijn vrijmoedigheid als voorbeeld aanhaalde. Ik vind het mooi dat ik blijkbaar andere christenen aanmoedig: je hoeft je geloof niet te beperken tot fluisteren in de steegjes. Openbáár het, want ons geloof is vol leven, vreugde en liefde!”

Vind je het dan niet spannend om daarover te vertellen?

“Ik luister vaak naar de podcast van Joyce Meyer, een Amerikaanse predikante van eind 70. Zij zegt: ‘Vraagt iemand naar je geloof? Don’t get weird about it.’ Doe er niet raar over. Zonder je niet af, maar sta vol in het leven. Als gelovigen gaan we namelijk vaak zélf een beetje raar en onzeker doen. Maar hoe chiller wij zijn, hoe chiller andere mensen ook zijn. Toen ik vorig jaar februari met twee nieuwe singles bij De wereld draait door aanschoof, wist ik dat we het over God zouden hebben. Toch verraste het me dat Matthijs van Nieuwkerk er meteen over begon naar aanleiding van een liedtekst.” Glenn slaat met zijn hand op tafel en imiteert Matthijs: “‘God S.O.S., wát gebeurde er?’” Hij lacht: “Túúrlijk vond ik dat doodeng. Je hebt het dan wel over prime time tv met meer dan een miljoen kijkers.”

Toch zit je er heel ontspannen bij in zo’n uitzending.

“Ik had van tevoren gebeden of ik vrijmoedig mocht spreken. En dan helpt de heilige Geest. Daar haal ik mijn kracht vandaan, want het gaat niet om mij. Misschien geeft mijn verhaal andere mensen weer hoop.”

Waar ik God wél heb ontmoet? In het bos.

Crossbanen en hutten bouwen

Zo enthousiast als Glenn nu over het geloof praat, zo gereserveerd sprak hij er vijf jaar geleden over in het EO-programma Adieu God?. Daar deelde hij dat hij moeite had met zijn hervormde opvoeding en met het woord ‘God’: in zijn rapteksten noemde hij Hem bijvoorbeeld ‘Lieve Lieve’. Hoewel hij zeker tot zijn 11e graag naar de kerk ging, zadelde de eenzijdige nadruk op zonde hem op met een verstikkend schuld- en schaamtegevoel.

“Achteraf gezien stond vooral het religieuze aspect – tradities om de traditie, niet volledig jezelf durven zijn uit angst voor veroordeling – me in de weg,” blikt Glenn terug. “Waar ik God wél heb ontmoet? In het bos. We woonden er vlakbij: ik ging er graag met vriendjes naartoe om bramen te plukken, in bomen te klimmen, crossbanen en hutten te bouwen, noem maar op. Later trok ik me er in mijn eentje terug om te schrijven en één te zijn met de elementen. ‘Chillen met God’, noem ik dat nu.”

Grootste schik met Jezus

Met een glimlach: “Ik herinner me nog dat ik tien jaar geleden in mijn eentje op Terschelling fietste, met Jezus naast me. We hadden de grootste schik! Maar hoe leg ik zoiets uit aan anderen? Zodra ik dat in woorden probeer te vatten, roept het vaak juist meer vragen op. En dat snap ik. Tegelijkertijd is de Bijbel het springlevende Woord voor mij. Neem een tekst als ‘Leven en dood zijn in de macht van de tong’, uit Spreuken.”

Opgetogen: “Ik snap precies wat dat betekent! Woorden kunnen je ziel raken, je voeden óf vergiftigen. Als taalnerd komen dit soort wijsheden helemaal tot leven voor mij.” Hij zucht: “Die levendigheid waarmee ik God in de natuur ervaarde, herkende ik niet op school, niet in de kerk en ook thuis niet. Ik kom uit een warm gezin en ben dankbaar voor de basis die ik heb meegekregen. Bijbelverhalen zoog ik als een spons in me op: ik was zeker niet wars van alles. Maar het religieuze benam me op den duur het zicht op God. Ik ging nog altijd naar het bos, maar herkende Hem uiteindelijk niet meer.”

Je benadrukt vaak dat je ‘niet religieus’ bent; wat bedoel je dan?

“Als ik over God spreek, bespeur ik bij anderen vaak direct een angst voor oordeel. Die associatie is wat mij betreft ‘het religieuze’. Júíst de kerk zou een plek moeten zijn waar mensen alle ruimte krijgen om volledig zichzelf te zijn. Want het is niet aan ons om te veroordelen, dat is aan God. En na een lange zoektocht ontdekte ik dat God liefde is – iets wat ik al mijn hele leven zei en hoopte, maar als kind niet per se hoorde. Op het moment dat ik tot me laat doordringen dat Jezus niet tussen voorbeeldige mensen maar tussen misdadigers aan het kruis hing, haak ik dáárop aan. Jezus was onorthodox, een rebel.”

Zware burn-out

Glenn leert Gods liefde opnieuw kennen als hij diep in een depressie zit. Door het overweldigende succes van zijn tweede album, Lobi Da Basi (2014), en de overvolle concertagenda die daarop volgt, belandt hij begin 2018 in een zware burn-out. Anderhalf jaar lang treedt hij niet of nauwelijks op. Tot hij met twee vrienden op vakantie gaat naar Zwitserland. “Daar, in de bergen, werd het plotseling stil, donker en ijzig zwart vanbinnen. Ten einde raad schreef ik ‘God, S.O.S.’ in een notitieboekje dat ik altijd bij me heb. Achteraf gezien een sleutelmoment, waarop God me liefdevol duidelijk maakte dat Hij volledig van me hield zoals ik was. En toen ik me eenmaal veilig genoeg voelde, zei Hij tegen me: ‘Verwerp alles wat je denkt te weten over Mij en Jezus, en leer Ons opnieuw kennen.’”

Het beeld van een witte Jezus irriteerde me mateloos

Rationele bezwaren

Glenns ogen beginnen nog meer te stralen dan ze al deden: “Dat was de mooiste uitnodiging die ik ooit heb gekregen. De heilige Geest heeft me al zo veel nieuwe dingen laten zien. Sommige hardnekkige gedachtepatronen – over God, maar ook over mezelf – zitten al jaren in mijn hoofd. Zo had ik bijvoorbeeld rationele bezwaren tegen Jezus: 2000 jaar geleden werden wel meer mensen ‘Zoon van God’ genoemd. Ook het beeld van een witte Jezus irriteerde me mateloos. Maar op een avond zag ik Jezus opeens voor me. Hij straalde zo’n levendige, intense warmte uit, dat ik simpelweg niet meer kon twijfelen. Het lukt me niet om dat te omschrijven – je wéét het als je God ontmoet. Diezelfde avond heeft bevriend predikante Cindy Mezas me opnieuw gedoopt, gewoon thuis in bad. De vernieuwing van mijn denken gaat nog altijd door en dat heeft tijd en begeleiding nodig. Juist daarin heb ik God leren kennen als de geweldigste leermeester.”

'Wat wil ik echt?'

In februari 2020 – net voor de eerste lockdown – keert Glenn terug in de schijnwerpers. Eerst met een aantal singles, driekwart jaar later met zijn nieuwe album Lichthuis. In de media vertelt hij – kwetsbaar eerlijk – over het diepe dal waar hij doorheen ging. Is hij het nu, anderhalf jaar later, weleens zat om vragen over zijn burn-out te krijgen? “Zéker, ik heb er genoeg over gezegd,” reageert Glenn, een beetje ongemakkelijk nu. “Begrijp me goed: als het anderen helpt, vind ik het prima. Maar als die meerwaarde ontbreekt, lijkt het zo langzamerhand meer op het afstoffen van een oud verhaal. Of heb je er toevallig nog originele vragen over?”

Geloof en therapie hebben je uit je burn-out geholpen, vertelde je in ‘Zomergasten’. Heeft muziek nog een rol gespeeld?

“Op het dieptepunt kon ik geen muziek meer horen. Ik had veel van mijn identiteit aan muziek ontleend. Precies dat heeft me die burn-out in geholpen. Uiteindelijk heeft Freez, een collega-artiest en goede vriend, me geholpen met het schrijven van mijn nieuwe album Lichthuis. We maakten elke dinsdagavond muziek, waardoor ik beetje bij beetje mijn zelfvertrouwen terugwon. Dus geloof en therapie, met muziek op de derde plek. Of eigenlijk de vierde, want vóór muziek komen vrienden en familie – mensen die in me bleven geloven.”

Ligt de burn-out helemaal achter je, of laat het zijn sporen nog na?

“Ik heb twee burn-outs gehad, dus ja, ik moet oppassen. Eerst wilde ik terugkomen op het punt waar ik vóór mijn burn-out zat, maar ik voel dat ik nu eerder aan mijn taks zit. En dat heeft weer alles te maken met hoe ik mijn leven indeel. Juist in drukke periodes vergeet ik voor mezelf te zorgen. Terwijl ik God altijd vind in de rust en ruimte. Wat wil ik echt en waar roept God me voor? Dat vraag ik me daarom vaak af de laatste tijd. Ik zou graag meer willen dienen, meer tijd willen besteden aan werkelijk contact. Artiest-zijn is niet het enige wat ik doe. Ik ben ook ondernemer, en straks een getrouwde man, met hopelijk een gezin."

Wanneer ga je trouwen?

Een schaterlach. Dan, terwijl hij samenzweerderig zijn wenkbrauwen optrekt: “Binnenkort.”

Je weet nog niet wanneer?

Hij schudt resoluut zijn hoofd: “Ik ga geen datum noemen. We hebben onze verloving ook pas een half jaar later bekendgemaakt. Hopelijk trouw ik voor de eerste én de laatste keer – en dat wil ik lekker voor mezelf en mijn meissie houden. Op een gegeven moment komt het wel naar buiten.”

Knetterheftig

Glenn vroeg zijn vriendin Marie Broeckman ten huwelijk bij ondergaande zon op een bergpas van de Chapman’s Peak in Zuid-Afrika. “Dat had ik allemaal wel uitgedacht,” memoreert hij. “Toch had ik niet voorzien dat het zo knetterheftig zou zijn: ik was echt in shock! Ik had géén idee wat ik vroeg.” Na een korte stilte: “En dat is tegelijkertijd het mooie. Door die woorden uit te spreken, ontsloot ik een nieuwe wereld, waarvan ik twee seconden eerder nog niet wist dat die bestond.” Grinnikend: “Ik vind het geweldig als getrouwde mannen hun verlovingsverhalen vertellen. Je hoort alleen maar clumsiness (onhandigheid, red.). Héérlijk!”

De vernieuwing van mijn denken gaat nog altijd door

De kikkers in de vijver naast het terras beginnen aan een luid kwaakconcert en even is Glenns aandacht afgeleid. Terwijl zijn ogen een voorbij zwemmende kikker volgen, vertelt hij verder: “Onze allereerste date buiten de deur was in de kerk. Vlak daarvoor spraken we elkaar aan de telefoon. ‘Ik wil weer meer met mijn geloof doen,’ zei ik tegen haar. En, want zo vrijblijvend gaat dat in datingstijd: ‘Mocht je ooit ergens een kerk vinden: laat maar weten.’ Marie pakte door en ging meteen zoeken. Niet veel later zaten we bij Volle Evangelie Gemeente De Rots in Amsterdam. En daar gaan we nog steeds naartoe."

Je voelt je er thuis?

“Het doet me goed dat deze kerk een grote Surinaamse gemeenschap heeft. Soms verwerken ze aanstekelijke Surinaamse ritmes in de gospelsongs. In overwegend witte kerken zingen ze vaak meer Opwekking en Hillsong-nummers. Dat werkt voor iedereen anders natuurlijk, maar ik voel daar gewoon wat minder bij. Ik ben ook gewoon een Surinaamse man, die wat van zijn cultuur wil terugzien in de manier waarop God wordt beleefd.”

Hoe geef je het geloof samen met Marie vorm?

Hij veert op: “We willen God centraal stellen in ons leven. We hebben allebei dezelfde hoogste autoriteit, en dat geeft rust. Ons adviesorgaan is niet ons ego. Aan het begin van onze relatie hadden we bijvoorbeeld wat onenigheid. En dan lijkt het al snel een strijd tussen ‘jouw ego versus mijn ego’. Maar toen Marie de eerstvolgende keer bij me langskwam, zei ze meteen: ‘Kom, we gaan bidden.’ Daar had ik natuurlijk helemaal geen zin in – ik zat nog midden in mijn ego. Juist dan heeft bidden zo’n ontwapenend effect. Opeens ben je weer ontvankelijk voor elkaar.

We trouwen niet alleen voor de staat, maar kiezen er bewust voor ook in de kerk te trouwen. Onze relatie is niet het doel, maar een middel om volledig in God te zijn.” Triomfantelijk: “Als je een vrouw vindt die dat ook wil, heb je het toch goed voor elkaar, of niet?!"

Aan het begin van de coronacrisis vertelde je bij ‘De wereld draait door’ dat je samen met je vriendin elke avond drie dingen noemt waar je dankbaar voor bent. Doe je dat nog steeds?

“Niet elke avond, wel vaak. Want als ik me de hele dag zorgen kan maken, kan ik óók de hele dag danken. En nog een mooi voordeel: als ik dank, draait het niet om mezelf. Ik noem geen punten waar ik trots op ben, ik noem drie dingen waar ik dánkbaar voor ben. Als ik bijvoorbeeld zeg: ‘Het was zo’n mooie dag vandaag’, doe ik niet alsof ík de zon heb laten stralen. Hier zit een dankbare man, want ik heb het allemaal ontvangen.”

Op 30 juni maakte Typhoon via Instagram bekend dat hij is getrouwd. Dit interview vond voor de bruiloft plaats.