De 90-jarige Betty de Wit schreef een boek over Coronatijd

Dat Betty zich moeiteloos heeft aangepast aan de moderne technieken van deze tijd bewijst zij door aan te geven ons gesprek liever via Zoom te voeren. Als de verbinding tot stand komt, kijk ik in het karakteristieke gezicht van de 90-jarige Betty. Haar pretogen stralen mij tegemoet en ik denk direct: Wat een vriendelijke vrouw. Het is duidelijk te merken dat Betty zin heeft in ons gesprek. Dochter Hermien, die haar moeder bijstaat, mocht de techniek haar in de steek laten, zegt: “Ze geniet ervan om de pers te woord te staan en vindt deze aandacht heerlijk!”

Betty vertelt dat zij pas op 66-jarige leeftijd ontdekte dat zij een talent voor schrijven heeft. “Ik ben een oorlogskind en heb weinig opleiding gehad. Ik kom uit een groot gezin en ging bij mijn moeder in de huishouding werken. Het liefst wilde ik kleuterjuf worden, maar mijn leven liep anders. Ik trouwde en werd moeder van zes kinderen.”

Verhalenverteller

Betty is altijd een verhalenverteller geweest. “De kleinkinderen zeiden weleens: ‘We hoeven maar aan u te schudden en er rollen verhalen uit.’ Op een dag zei mijn dochter: ‘Mam, is het niet leuk om al die verhalen op te schrijven?’ In de bibliotheek zag ik een folder over een schrijfcursus liggen. Ik was een echte ouderwetse huismoeder, die week in week uit een vast patroon volgde, dus die schrijfcursus was een enorme stap voor mij.”

Betty vraagt haar vriendin mee te gaan naar de cursus, zodat het minder spannend voor haar is. “Ik vond de cursus geweldig.” Betty las altijd al veel boeken en had daardoor veel kennis vergaard. Dat komt haar tijdens de cursus goed van pas. “Mijn lerares stimuleerde mij om de mooiste verhalen te schrijven. Ook leerde zij mij gedichten te schrijven.”

Betty blijkt zoveel schrijftalent te hebben dat zij de één na de andere schrijfwedstrijd wint. Ook zit het dichten haar in het bloed; zij heeft twee prachtige gedichtenbundels gepubliceerd.

Columnist

Tijdens de eerste periode van de coronacrisis gaat de telefoon bij Betty doorlopend. “Er was veel onrust over de coronamaatregelen en het leek of iedereen er met mij over wilde praten.” Betty kon geen moment rustig zitten of er belde weer iemand. Als ze op een avond met haar kat op schoot zit, gaat weer de telefoon. Boos draait haar kat zich om en geeft Betty vijf harde tikken in haar gezicht. “Het was alsof ik als een klein kind een draai om mijn oren kreeg. Mijn kat was de onrust helemaal zat.”

Betty schrijft een humoristisch verslag van dit voorval. “Toen mijn dochter dit las vond ze het zo grappig beschreven, dat ze vroeg of ze dit verhaal naar de krant mocht sturen. Dat is het begin geweest van mijn carrière als columnist voor de Harderwijker Courant. Sindsdien schrijf ik wekelijks een verhaal. Ik haal mijn inspiratie uit het heden en verleden. Ik heb in negentig jaar veel meegemaakt en wil de gebeurtenissen van vandaag op een positieve manier relativeren. Ik hoop dat mensen hierdoor beseffen hoe goed we het hebben, ondanks alles wat er nu speelt, en dat vergelijkingen met de oorlog niet op gaan.”

Met één vinger

Een typecursus heeft Betty nooit gevolgd. Haar verhalen schrijft ze allemaal met de hand. “Als de inspiratie omhoog borrelt, kan ik het schrijvend nauwelijks bijhouden. Zodra alles op papier staat, tik ik het verhaal met één vinger over op de computer. Een hele klus, maar het eindresultaat is altijd prachtig.” Betty prijst zich gelukkig met de vrijheid die zij van de krant krijgt. “Als het mij een keer niet lukt om een verhaal op tijd af te hebben - wat bijna nooit voorkomt - geeft dat niks.”

Doordat Betty nergens aan vast zit, ervaart zij geen druk. “Hierdoor blijft het leuk om te doen. Gelukkig ontbreekt het mij nooit aan inspiratie en kan ik tot nu toe elke keer weer een verhaal schrijven. Maar het is geen verplichting.”

Ondanks de prijzen die Betty heeft gewonnen en de succesvolle boeken die zij schrijft, is Betty lange tijd onzeker over haar columns. “Ik vroeg mezelf elke keer af of het verhaal wel goed genoeg was om te plaatsen. Deze angst werd recent weggenomen toen de redacteur mij op het hart drukte dat ik hier niet over in hoefde te zitten, omdat mijn verhalen altijd geplaatst zullen worden. Hij zei dat ze erg blij zijn met mijn columns.”

Familieproject in Coronatijd

Recent verscheen het boek In Lockdown Met De Kat. Dit boek bevat een groot aantal prachtige columns die tijdens de coronatijd in de Harderwijker Courant verschenen. Daarnaast staan er bijzondere herinneringen, leuke vakantieverhalen en grappige fantasieën in. “Kun je het zien?”, vraagt Betty me. Vol trots houdt ze haar boek voor de camera. Op de cover prijkt een prachtige illustratie van de schrijvende Betty, onder het toeziend oog van haar kat. “De illustraties zijn door mijn kleindochter Alijt Emmens gemaakt. Mijn dochter heeft de teksten geredigeerd. Mijn schoonzoon heeft alles gebundeld en persklaar gemaakt en een kleinzoon en -dochter hebben samen een website gemaakt. Ik zie dit dus als een familieproject in Coronatijd. Samen hebben wij veel plezier aan dit project beleefd.”

Dochter Hermien: “Mijn moeder is een erg positief mens. Het is geweldig om te zien hoe ze van haar nieuwe boek en de overweldigende aandacht geniet. Van elk interview dat ze geeft geniet ze, ondanks dat ze weleens moppert dat ze hierdoor bijna geen tijd meer heeft om te schrijven. Het is prachtig dat ze zo door de coronatijd heen komt en geen last heeft van eenzaamheid. Dit geeft haar veel afleiding en helpt haar om positief te blijven.”

Betty geeft toe dat ze op haar hoge leeftijd drukker is dan ooit. “Wie had ooit kunnen denken dat ik te weinig tijd zou hebben op deze leeftijd? Andere mensen van mijn leeftijd zijn vaak eenzaam. Ik ben dankbaar dat ik dit geschenk van God heb gekregen. Ik heb elke dag genoeg te doen en krijg zoveel leuke reacties in mijn mailbox. Daar geniet ik van. Ik breng wat fleur in het leven van de lezers en laat zien dat je ondanks alles ook nog positief in het leven kunt staan. Natuurlijk leven we in een ellendige tijd, maar er zijn nog zoveel fijne dingen die we wel kunnen. Ik laat dit in mijn verhalen zien en hoop mijn positiviteit op de lezers over te brengen.”

bettydewit.nl