Ga naar submenu Ga naar zoekveld

'Dit was de eerste keer in een week tijd dat iemand mijn naam noemde'

“Vorig jaar kreeg ik een partij nieuwe schoenen binnen voor in het kledingwinkeltje. Ik had gelijk een man in mijn hoofd voor wie ik een paar apart wilde leggen. Toen ik hem aan zag komen bij het buurthuis riep ik hem gelijk bij me en was ik zo blij om hem de schoenen te kunnen geven. De bezoeker keek me aan, hij zei me dat ik in een week tijd de eerste was die zijn naam had genoemd. Dat had voor hem veel meer waarde dan nieuwe schoenen. Dit was een moment dat mijn ogen opengingen voor de waarde van de aandacht voor een ander.”

Deel:

Het leven van André zag er een aantal jaar geleden nog heel anders uit. “Ik had een kledingwinkel met mannen- en vrouwenmode. Eigenlijk was het een perfect plaatje. Het was een wat duurdere winkel waar voornamelijk vrouwen kwamen die een flink budget hadden voor nieuwe kleding. Elke week kwamen nieuwe collecties binnen die een trigger moesten vormen om mensen weer naar binnen te lokken. Als ik terugkijk was ik toen echt het ‘mannetje’ die het goed voor elkaar had. In mijn geloofsleven leek alles ook perfect te gaan. Ik wist wel hoe het allemaal werkte en hoe het moest, dat straalde ik in ieder geval uit.

De grote omslag kwam toen ik voor jeugd met een opdracht een vrijwilligersreis maakte naar Brazilië. Ik werd daar geconfronteerd met de armoede in het bestaan in de sloppenwijken. Ik zag kinderen zonder schoenen, voetballen met opgerold afval. En toch waren ze gelukkig. Ook kwam ik in aanraking met verschillende mensen met andere religies, en ik merkte dat ik niet zomaar meer kon zeggen dat zij ‘fout’ zaten. Door alles wat ik toen heb gezien en meegemaakt kon ik niet meer terug naar mijn bestaan in de winkel.”

André is in zijn werk als buurthuiscoördinator en jeugdpastor veel bezig met eenzaamheid onder heel verschillende doelgroepen. Juist bij die verschillende groepen is een andere aanpak nodig, centraal staat altijd de oprechte aandacht voor de ander. Buurthuis de Jol in Lelystad bestond in maart een jaar, toch is er al een vaste groep dagelijkse bezoekers van ongeveer 20 mensen. “Mensen zonder netwerk kunnen door het buurthuis zo uitkijken naar het samenzijn.”

Met een koffierugzak langs studentenwoningen

“Bij studenten moet je veel meer manieren zoeken om die opening te krijgen.” Toch is André ervan overtuigd dat het belangrijk is om jongeren uit die eenzaamheid te halen en in contact te brengen met elkaar. “Jongeren hebben contacten nodig om zich te uiten, om te ouwehoeren maar ook juist om een mening te vormen. Als jongere vorm je die mening niet meer door je ouders, daar ga je juist tegen aan schoppen. Je hebt vrienden nodig om je gedachten op een rijtje te krijgen. Stel je voor wat een doolhof het wordt als je zelf met die gedachten in je hoofd blijft rondlopen.”

Maar een uitnodiging zoals bij een. Buurthuis werkt juist niet bij deze doelgroep. “Samen met andere stichtingen organiseren we borrels, maar ik ga ook met mijn koffierugzak langs studentenwoningen. Verder probeer ik steeds op verschillende manieren verbinding te krijgen. Het is altijd zoeken naar openingen om contact te maken. Maar zodra je echte interesse toont zijn jongeren vaak heel open en eerlijk, en kan er ook een eerlijk gesprek tot stand komen. Het is zo mooi om met jongeren te werken en een stukje met ze mee te lopen in de ontwikkelingen die in hun leven plaatsvinden.”

Bekijk hier het hele verhaal van André

Aflevering 6

Bekijk hier het hele verhaal van André

Soep, Sores en Soelaas

--:--