Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘In het Stadsklooster heb ik het enorme genoegen van kleinschaligheid en niet teveel fuss’

Deel:

Steeds meer mensen gaan wonen in leefgemeenschappen. In deze serie zoekt Martien mensen op die in zo’n gemeenschap wonen. Wat beweegt ze? Vandaag Jan-Henk uit het Stadsklooster Arnhem.

‘Ik kan niet in mijn eentje geloven, ik ben geen kluizenaar’, vertelt hij. ‘Lang geleden heb ik een Kibboets gewoond, een heel intensieve leefgemeenschap. Daar geloofde helemaal niemand. Ik kwam daar als student wonen en ging voor alles wat er aan vormen van geloven was … Na negen maanden was dat wel weg.’ Aan het woord is Jan-Henk. Samen met zijn vrouw en twee andere gezinnen woont hij in het Stadsklooster Arnhem, waar ze bidden op gezette tijden en zich houden aan het kloosterritme. ‘Bidden is waardevol, maar als je echt drie of vier keer per dag wilt bidden … Dat is niet vol te houden. Hier gaat gewoon de bel. Dat is toch wel anders. Dan lukt het beter.’

We geven geen antwoorden

afbeelding
afbeelding.

De focus bij het Stadsklooster ligt op gebed en contemplatie en dat past bij de bedachtzame manier van spreken van Jan-Henk. Hij weegt zijn woorden, probeert te nuanceren en neemt de tijd om zinnen te formuleren. Ik krijg het gevoel dat hij openstaat voor elke vraag en dat is ook precies wat hij voor ogen heeft:

‘We zijn geen gemeenschap die zich op allerlei activiteiten stort. Toen we een paar jaar geleden begonnen, stond dat nog wel ter discussie. De een richtte zich meer op maatschappelijke projecten en was heel horizontaal bezig, de ander meer verticaal en spiritueel. Uiteindelijk is dat laatste bij ons de kern geworden. Dit hebben we gebaseerd op de Keltische spiritualiteit.’

‘Bidden en de stilte zoeken is denk ik belangrijker dan veel mensen denken’

‘Kijk, het is heel makkelijk om activiteiten te beginnen, maar het wordt snel dogmatisch: dat iedereen actief móét zijn. Actief ben ik toch wel, het is voor mij veel belangrijker dat ik de stilte en de rust zoek en mezelf daardoor laat veranderen. Als een voorzichtig veranderd mens. Dat bidden, de stilte zoeken, dat is belangrijker dan veel mensen denken.

Het brengt ook rust, want in sommige situaties is het goed om er even over na te denken en niet gelijk te handelen en te doen. Zo gaat het bij ons ook niet om het geven van antwoorden in gesprekken, maar om het geven van de ruimte voor het stellen van vragen. Dit past ook bij de Keltische Northumbria Leefregel, om beschikbaar te zijn voor God en de mensen om je heen. Mensen komen vanuit allerlei hoeken over de vloer en er komen vrij veel studenten. Vaak zijn ze zoekend en stellen ze veel vragen. Dat kan bij ons.’

Zo interkerkelijk mogelijk

afbeelding
afbeelding.

Jan-Henk en zijn vrouw kozen op latere leeftijd voor het kloosterleven om samen met anderen te kunnen geloven. Daarbij merkt Jan-Henk dat het samen leven en het pionierend ontdekken niet altijd zonder slag of stoot verloopt. Niet alleen in huis is het aanpassen, ook de traditionele kerken in de omgeving van het Stadsklooster vrezen soms het ergste. ‘We zijn niet verbonden aan een kerk. We proberen zo interkerkelijk mogelijk te zijn. Het feit dat het voorgangersechtpaar uit de Baptistengemeente hier woont, zorgt ervoor dat mensen uit de gemeente soms wel met argusogen kijken naar wat zij hier doen. Je proeft soms tussen de regels door dat ze bang zijn dat we een nieuwe kerk gaan stichten.’

Ontdekken wat wel werkt

‘Het valt mij op dat de kerk een eilandje is geworden. Het grote probleem is dat ze haar relevantie in hoog tempo aan het verliezen is. Toch blijf ik als individu ook betrokken bij een kerk. Ik zie de worsteling om in stand te houden wat er is. Terwijl je je kunt afvragen of dat relevant is. Ik heb het er wel over om die verscheurdheid mee te maken om te ontdekken wat wel werkt. In het klooster heb ik in ieder geval het enorme genoegen van kleinschaligheid en niet teveel fuss. Geen geluidsteam, bijvoorbeeld. Gewoon, een gebedenboek dat klaar ligt om gebruikt te worden.

afbeelding
afbeelding.

Een van de kostbaarste momenten vond ik een paaswake om 11 uur ’s avonds. Met een klein groepje mensen hernieuwden we onze geloften als een soort keermoment. Dat je elkaar ontmoet en de vraag stelt: “Waarom leef je zo?” Ja, dat is voor mij heel erg waardevol.’ Haast teder spreekt Jan-Henk over deze herinnering. Zo laat hij zien dat leven met God rust brengt, ook in een stadsklooster midden in de stad.


Stadsklooster Arnhem

Doel/missie: ‘Het Stadsklooster wil, geïnspireerd door het kloosterleven, een bloeiplaats zijn voor en door de stad. In een huis in het centrum van Arnhem, waar een aantal mensen woont, staat een paar keer per dag de deur open om samen te bidden, werken en te delen. We omarmen de leefregel die we in de praktijk willen brengen: We zeggen ja tegen beschikbaarheid. We zeggen ja tegen kwetsbaarheid.’
Sinds: 2016
Waar: Arnhem, centrum
Verbonden aan: Niet verbonden aan een specifieke kerk
Meer informatie vind je op de website

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Geschreven door

Martien Hoekzema

--:--