Column Carianne Ros: oordeel niet
'Soms lijkt het wel alsof christenen venijniger zijn dan niet-christenen'
‘Heb je het al gehoord? Liza heeft een ander. Ja, kennelijk al een tijdje. Pieter is er kapot van! Hij doet er alles aan om hun huwelijk te redden zegt hij, maar ze wil niet meer. Ze wil die ander. Wat een feeks is het toch! En ze is chrísten hè? Nou ja, dat zégt ze tenminste. Maar ik geloof er niets van, want als christen dóe je zoiets toch niet. Arme Pieter. En die kinderen dan, je zou maar een moeder hebben die vréémdgaat…’
Zwart-wit
Oordelen, beoordelen, veroordelen. Wat is het toch ongelooflijk makkelijk om te doen! En wat maken we er toch veel mensen mee kapot. Met de Bijbel in de hand kunnen we die ander genadeloos afslachten, omdat wij ‘de waarheid in pacht hebben’. We vinden iets of iemand raar, belachelijk, liefdeloos, lelijk, dom, eigenwijs. Zij heeft een te korte rok aan. En Hij heeft een lelijke snor. Om nog maar niet te spreken over mensen met een andere geaardheid, mensen die ‘duidelijke’ zondaars zijn of mensen die een andere kerkstroming aanhangen. Oei, wat kunnen we dan snoeihard oordelen.
Is dit hoe God wil dat we met elkaar omgaan? Dat we onszelf zwart-witte meningen toe eigenen – op basis van wat we geleerd hebben – waarin we de mens en zijn verhaal verwaarlozen en gewoon afgaan op wat wij zien én vinden?
We voelen ons beter en dat moet de ander weten ook
O, wat vinden we toch veel. En wat zijn we trots. Trots dat wij ‘niet zo zijn als hij of zij’. We voelen ons beter, intelligenter, mooier, geschikter, getalenteerder. En dat moet de ander weten ook. Harteloze kritiek, vermomd achter ‘ik zeg het uit liefde hoor, maar …’. Soms lijkt het wel alsof christenen venijniger zijn dan heel wat niet-christenen. Terwijl wij toch het zout en licht van de wereld zouden moeten zijn.
Oordeel niet
Stel je voor dat God ons op dezelfde manier zou behandelen. Er zou niets van ons overblijven. Hij is perfect, wij zijn dat niet. Hij is liefdevol, wij doen ons best, maar falen zo vaak. Hij is rechtvaardig, wij oordelen vanuit ons gekwetste ik. God zij gedankt, sprak Jezus ons hierop aan. Als liefdevolle waarschuwing: ‘Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt. Want op grond van het oordeel dat je velt, zal er over je geoordeeld worden.’
Beschaamd lopen we weg als Hij zegt: 'wie zonder zonde is, werpe de eerste steen'
Zou ik beoordeeld willen worden door een ander, zoals ik anderen beoordeel? Zou ik die ander – die ik niet ken – zó kunnen veroordelen, in de wetenschap dat ik óók op die manier veroordeeld zal worden? Beschaamd lopen we weg als Hij zegt: ‘wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.’
Weet je wat krachtig is? Wanneer we onszelf vernederen voor Gods aangezicht en het lef hebben om ons tot Jezus te wenden voor hulp. Dat we de Heilige Geest vragen ons hart en onze gedachten te zuiveren van onze eigen harteloosheid. Weet je wat moedig is? Je mond houden – zoals Jezus deed – als anderen over je oordelen of kwetsende dingen roepen. En door hen lief te hebben en te zegenen, zoals Jezus deed. ‘Heb uw vijanden lief’, zei Hij. ‘Bid voor wie je vervolgen.’
Kijk eens in de spiegel
Ik kijk in de spiegel en ik weet: ik doe mijn best om oprecht liefdevol te zijn. Om niet te oordelen. Om te bidden voor wie mij kwetsen. Maar ik faal. Ik heb zelf eerst Gods liefde nodig, voordat ik liefde kan schenken. En hoe heerlijk is dan de wetenschap dat de Heilige Geest mij de woorden van liefde zal geven: ‘Voert u het woord, laat dan Gods woorden doorklinken in wat u zegt. Helpt u anderen, doe dat dan vanuit de kracht die God u geeft.’ En ik laaf mij aan de woorden van Johannes: ‘Wij hebben lief, omdat God ons het eerst heeft liefgehad.’ Hij is ons voorgegaan, zoals Hij ons in alles is voorgegaan. En Hij roept ons op tot eenheid. Want eenheid geeft kracht, moed en vreugde. Eenheid is liefhebben. Eenheid is bidden voor die ander. Genadig zijn. Eenheid is genade ontvangen, in de wetenschap dat we het zelf als eerste nodig hebben.
Lees ook: hoe kom je los van vooroordelen?
Geschreven door
Carianne Ros
