Typhoon: 'Mijn missie wordt steeds duidelijker'
Glenn de Randamie te gast in de EO-podcast 'Tekstuele Voorlichting'
In deze aflevering van Tekstuele Voorlichting leggen Martine ten Klooster en Matthijn Buwalda het vergrootglas over de teksten van Glenn de Randamie, beter bekend als: Typhoon. Volgend jaar viert hij dat hij twintig jaar in het vak zit. ‘Alles wat ik doe: het spreken, zingen en rappen probeer ik steeds meer bij elkaar te brengen. Het komt allemaal uit liefde voort.’
Typhoon blijkt een alleskunner. Naast zijn carrière als zanger en rapper is hij óók motivational speaker. ‘Mijn motivatie is de liefde. Ik denk dat we zoveel mooier zijn dan we ons vaak gedragen. Ik heb een urge om mezelf en ons daarin te spiegelen en vooruit te denken.'
Depressie
‘In 2004 won ik de grote prijs van Nederland. Daar zeiden ze; als je niet had gerapt, dan had je wel een andere manier gevonden om iets over te brengen. Dat is mij altijd bijgebleven en ook waar. Het is een zegen dat ik dit mag doen. Mijn missie is duidelijker geworden door de jaren heen. Ik heb minder bewijsdrang. Als je jong bent zie je het glazen plafond en wil je daar doorheen. Ik heb veel geworsteld met mentale kwesties, maar beetje bij beetje kom ik meer thuis. Op mijn laagste punt was ik depressief en suïcidaal. Maar een stem in mij - de stem van God - zei me naar het licht te wandelen en te gaan geloven, ook in mezelf.’
'Ik word stiller'
'Als ik terugkijk, ben ik door de jaren heen wel anders gaan schrijven. Wat ik altijd mooi vind aan kunstenaars is dat als ze ouder worden, de kunst die ze maken vaak eenvoudiger wordt. Schrijvers hebben minder woorden nodig om hetzelfde te zeggen en muzikanten minder om zichzelf uit te drukken. Ik merk aan mezelf ook dat ik stiller word. Er komt meer ruimte. Het echte leven zit tussen twee gedachten in. Ook kan ik mezelf meer uitschakelen, bijvoorbeeld voor een optreden. Dan weet ik: it's not about you. En als je dat loslaat, kan er ook veel meer gebeuren.'
Eenzaamheid: 'Alleen in de pauze'
'In het nummer 'Alleen in de pauze', schrijf ik over eenzaamheid. Ik ken dat uit mijn jeugd. Ik probeer daarmee jongeren te laten weten dat ze niet gekke henkie zijn, dat hun pijn en angsten er mogen zijn. Het liedje zit vol tegenstrijdigheden en contrast, dat is gelijk aan mens-zijn. Ik speel met taal. En taal is zoveel meer dan woorden, het zit ook in het ritme en in de dynamiek. Daarom hou ik zo van mijn werk. Ook heb ik veel inner work gedaan. Ik geloof zo dat het belangrijk is om te weten waar je pijnpunten liggen. Hoe meer je van jezelf leert, hoe meer je voor jezelf in kunt staan. Ik kan nu niet anders meer dan volledig mezelf zijn. En soms moet ik nog leren dat dit genoeg is.'
Geschreven door
Esther Tims-Van Helden
