God bracht Marjon en Jessica bij elkaar

“We zeggen zo vaak tegen elkaar: God heeft echt een plan gehad toen Hij ons op het schoolplein bij elkaar heeft gebracht. In onze levens zijn zoveel gelijkenissen te vinden, dat we aan een half woord al genoeg hebben om elkaar te kunnen begrijpen. We ervaren en doen dingen vaak op dezelfde manier.

Ik was heel verlegen. Ik had het gevoel dat iedereen op het schoolplein elkaar al kende. Iedereen stond gezellig met elkaar te kletsen en ik stond daar dan maar heel verloren bij. Ik voelde me niet gezien. Mijn man wist dit en hij wist ook dat ik graag vriendschappen wilde sluiten. Hij ontmoette Jessica via zijn werk en vond haar zo’n aardige vrouw dat hij me aanspoorde om haar eens aan te spreken op school.

Later hoorde ik dat zij net zo verlegen was als ik

Toen ik op het schoolplein stond, twijfelde ik enorm. Zal ik het doen? Zal ik het niet doen? En toen was het alsof iemand mij letterlijk een duwtje in de rug gaf. Ik kreeg een gevoel van: je moet een stap zetten, je moet die kant op bewegen. Op het moment zelf had ik niet eens door dat dat God was, maar terugkijkend besef ik dat Hij het moet zijn geweest. Het moet Zijn plan geweest zijn dat wij elkaar leerden kennen. Later hoorde ik dat zij net zo verlegen was als ik.”

Herkenning in de kleine dingen

“Onze vriendschap is heel erg gegroeid aan het voetbalveld, aan het zwembad en aan de rand van de speeltuin. We kunnen allebei enorm genieten van kleine dingen – een roodborstje op een tak, een ree in het bos, een kop koffie in de auto. Die momenten binden ons samen, omdat we het allebei opmerken en het hetzelfde ervaren. Af en toe gaan we met de hond wandelen en als ik dan iets vertel, reageert ze vaak: ‘Kippenvel, dat had ik precies zo!’

Als ik ergens mee zit, hoef ik Jessica niet het hele verhaal te vertellen; ze heeft aan een half woord genoeg. Soms bel ik haar en dan zegt ze: ‘Kom maar, de koffie staat klaar.’ Dan mag ik bij haar mijn verhaal doen, met een bakkie troost in mijn handen. En ze snápt het dan ook, wat ik ook zeg. Jessica zal me nooit het gevoel geven dat ik gek of raar ben, maar tegelijkertijd kan ze wel spiegelen. Ze helpt me anders naar dingen te kijken. Ik krijg energie van haar en laad op zo’n moment helemaal op.”

Licht in het donker

“Toen ik met mijn gezin aan het eind van mijn zwangerschap naar een tijdelijk huurhuis verhuisde, voelde ik me ellendig. Af en toe belde ik Jessica dan om te vragen of ik bij haar langs kon komen. En haar antwoord was altijd: ‘Natuurlijk, kom maar meid, ik ben er wel.’ Als ik dan op de fiets stapte, was het alsof ik letterlijk uit de duisternis het licht in fietste.

Jessica is voor mij een vriendin met een lach en een traan

Ik voel me nooit te veel bij haar – en dat terwijl ze een heel druk leven heeft. In bijna al onze gesprekken komt God voorbij. Dan zeggen we: ‘Tjonge, dat heeft Hij wel goed gedaan’ of: ‘Dat heeft Hij mooi bedacht voor ons’. We zijn zo blij voor elkaar dat we ons geloof hebben en dat we daar kracht uit putten.”

Thuiskomen

“Jessica is ook degene die me voor het eerst mee heeft genomen naar Eva’s Vriendinnenweekend. Tijdens het eerste weekend schoot ik tijdens een samenkomst vol. Jessica had haar arm al om me heen geslagen voordat ik zelf doorhad wat er gebeurde. Ze zag het gewoon al aan me. Even later kunnen we ook dubbel liggen van het lachen, om helemaal niets. Jessica is voor mij een vriendin met een lach en een traan. We begrijpen elkaar, we genieten samen en we delen onze levens met elkaar. We komen thuis bij elkaar.”

Lees ook: Gerda ontdekte door haar vriendinnen dat ze God nodig heeft