Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Tweelingen: zij in Thailand, ik in Twente

Op 3 november 1980 werd de tweeling Ellen en Anne-Marie Vos geboren. De zuster deed de naambandjes af en gaf de meiden een bad, maar wist vervolgens niet meer wie wie was. Tot op de dag van vandaag denkt vader Dick dat Anne-Marie Ellen zou moeten heten en andersom. Inmiddels is de tweeling kilometers van elkaar gescheiden. En ze zijn nog steeds heel close met elkaar.

Deel:

Anne-Marie: “We werden door heel Rijssen ‘de Vosjes’ of ‘de tweeling’ genoemd. Voor ons was het dus al vanaf het begin duidelijk dat we bij elkaar hoorden.”

Ellen-en-Anne-Marie, dat zei iedereen in één adem

Ellen: “Ellen-en-Anne-Marie, dat zei iedereen in één adem. Niet alleen gedroegen we ons hetzelfde, we zagen er ook uit als een twee-eenheid. We hadden dezelfde kapsels en droegen dezelfde kleding. Als ik kijk naar oude foto’s, kan ik ons niet onderscheiden.” Anne-Marie: “We gingen naar dezelfde basisschool en middelbare school, speelden samen met dezelfde vriendinnetjes, gingen samen naar gym, scouting en club van de kerk. We werkten allebei bij de Hema. Ik werkte bij de vleeswaren en Ellen bediende de kassa.”

Wat was dat wennen: naar school zonder Ellen!

Anne-Marie: “Vervolgens moesten we een studie kiezen. Ellen wist het meteen: ze wilde juf worden en schreef zich in voor de pabo in Ede. Ik twijfelde nog. Onze moeder wilde in elk geval niet dat ik ook de pabo in Ede zou kiezen. Ze vond het goed als onze wegen zouden scheiden. Ik koos voor de studie leraar Frans. Wat was dat wennen zeg, naar school zonder Ellen!” Ellen: “Toen ik in één van de eerste weken van mijn studie door de schoolgangen liep, dacht ik: ik ben wat vergeten. Maar daarna besefte ik dat Anne-Marie niet naast me liep. Je bent zo gewend dat je samen bent.” Anne-Marie: “Ik ging voor mijn studie een paar weken naar Frankrijk. Op dat moment merkte ik pas echt dat we een tweeling zijn. Ik was nog nooit zo lang alleen weg geweest. Ik moest moeite doen om me zonder Ellen te vermaken.”

Verliefd op dezelfde jongens

Ellen: “Onze smaken? Ik lustte meer fruit, maar verder waren onze voorkeuren redelijk hetzelfde. We kozen voor dezelfde kleding en werden verliefd op dezelfde jongens.” Anne-Marie: “‘Ik vond de goedkeuring van Ellen altijd heel belangrijk als ik een jongen leuk vond. Uiteindelijk zijn we met twee totaal verschillende mannen getrouwd.” Inmiddels zijn Ellen en Anne-Marie 36, getrouwd, heeft Ellen drie kinderen en Anne-Marie vier. Ellen geeft al 14 jaar les op dezelfde basisschool in Rijssen. Anne-Marie emigreerde vijf jaar geleden met haar gezin naar Thailand, waar ze samen met haar man zendingswerk doet.

Vertrouwd contact

Ellen: “Als in Thailand de dag eindigt, begint hij in Nederland pas net. Daarom sturen we elkaar vaak een WhatsAppje of mailtje. Ook zien we elkaar regelmatig via Skype. Normaal gesproken houd ik niet van skypen en bellen, maar met Anne-Marie voelt het heel vertrouwd. Ik hang gerust de was op tijdens het skypen. We hebben altijd wat te bespreken.”

Terug in Nederland

Anne-Marie: “Ook al zijn we uiterlijk minder op elkaar gaan lijken, toch worden we nog vaak door elkaar gehaald als ik weer in Nederland ben. Laatst liep ik door de supermarkt en werd ik heel enthousiast begroet door een voor mij onbekende vrouw.” Ellen: “Een paar weken geleden vroeg iemand me zelfs hoe mijn verlof in Nederland bevalt.”

Beste vriendin

Anne-Marie: “We zijn meer individuen geworden door onze verschillende levens. Toch trekken we altijd naar elkaar toe, als ik weer in Nederland ben.”  Ellen: “Ik zou het niet willen missen. We blijven altijd elkaars beste vriendin.”

--:--