'Als er iets vies is, is het mijn toetsenbord'

Vooruit, een uurtje moet eraf kunnen: ik ga mijn schrijfkamer schoonmaken. Dat is een karwei dat te overzien is, want erg groot is mijn werkplek niet. In onze slaapkamer van elf vierkante meter staat naast het bed een tafeltje met een laptop, met daar tegenaan een smalle boekenkast. Als ik me omdraai op mijn bureaustoel kan ik mijn benen op bed leggen. Maar de hoeveelheid stof die zich op deze vierkante meter bevindt, is aanzienlijk. Ik haal alle boeken uit de kast, sop, boen, blaas en ruim de boel weer op. Nog even een doekje over de tafel, en dan ben ik klaar.

Ik zie dat er iets helemaal mis is

Nee, wacht even. Dat toetsenbord. Als er iets vies is, is het mijn toetsenbord. Ik maak er een foto van, zet die op mijn computerscherm en ga aan de slag met de schroevendraaier, hup, alle toetsen eruit. Sommige toetsen springen bijna vanzelf omhoog, andere toetsen stribbelen stevig tegen. Die houden zichzelf met kleine haakjes vast. Maar ik zet door, en ze belanden uiteindelijk allemaal op mijn tafel, sommige niet geheel ongehavend. Ik stofzuig de binnenkant van mijn toetsenbord, en daarna boen ik met een vochtig doekje tussen de richels. Daarna poets ik alle toetsen schoon en klik ze terug. Ik ben zo trots dat ik er een filmpje van maak voor Instagram. Lifehacks met Corien, de toetsenpoetser.

Zo schoon is het hier in jaren niet geweest. Tevreden ga ik weer aan het werk. Maar ik heb nog geen twee woorden getypt of ik zie dat er iets helemaal mis is. Mijn spatiebalk doet het niet meer. Alle woorden kleven aan elkaar vast. Zijn het de stukjes plastic die ervanaf gesprongen zijn? Of zijn het de ijzeren haakjes die ik er niet meer in gepriegeld kreeg? Ineens heb ik een déjà vu. Jaren geleden heb ik mijn vorige toetsenbord ook eens geprobeerd schoon te maken. Het is nooit meer goed gekomen.

Inmiddels hebben mijn Instavrienden de ramp al zien aankomen.
“Weet je dat er toetsenbordstofzuigertjes bestaan?”
“Je kunt misschien beter zo’n spuitbus met perslucht gebruiken…”

Ik heb nog nooit zo’n schoon stuk vuilnis naar de stort gebracht.