Ga naar submenu Ga naar zoekveld

De lofzang op Gert-Jan Segers

Blog van Tijs van den Brink

Zelden zag en las ik meer lovende kritieken bij het afscheid van een politicus dan onlangs bij de aankondiging van het vertrek van ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers.

Deel:

Vriend en vijand putten zich uit in loftuitingen. D66-fractievoorzitter Jan Paternotte loofde zijn bereidheid niet alleen z’n eigen gelijk te koesteren, maar bruggen te slaan. VVD-minister Dilan Yeşilgöz beschreef hem als “warm, kundig en beschaafd” en noemde hem zelfs een vriend. Rutte sprak van een ‘anker’ en zelfs Thierry Baudet waardeerde de “interessante gesprekken” die hij met Segers voerde.

Ook veel kranten prezen hem nagenoeg de hemel in: hij is fatsoenlijk, netjes, en wil tegenstellingen overbruggen (Algemeen Dagblad), hij is bereid in te schikken (Volkskrant), en hij is integer en gericht op harmonie en verbinding (Reformatorisch Dagblad).

Je zou zeggen, met een variatie op een lied uit de jaren tachtig van de vorige eeuw van Peter Blanker: “Het is moeilijk bescheiden te blijven, wanneer je zo goed bent als Gert-Jan Segers.”

Dat is natuurlijk enorm leuk voor de man, zoveel complimenten bij vertrek. Toch zou juist dit lovend uitzwaaien bij een aantal mensen ook tot enig nadenken mogen leiden. Allereerst natuurlijk bij zijn partij, de ChristenUnie: wat doe je verkeerd als je kennelijk een bijna briljante leider hebt en toch maar vijf zetels haalt?

Maar ook andere partijen zouden best even na mogen denken bij het vertrek van Segers. Hij wordt geprezen vanwege zijn bereidheid toch in het kabinet te stappen na de laatste verkiezingen, ook al voelde hij daar niets voor. Me dunkt dat PvdA, GroenLinks en in mindere mate de SP toch even bij zichzelf te rade moeten gaan. Ze bleven buiten het nieuwe kabinet omdat ze niet bereid waren over hun eigen schaduw heen te springen en afzonderlijk gesprekken aan te gaan met VVD, D66 en CDA. Als ze het wel hadden gedaan, hadden ze vermoedelijk ook op grote waardering kunnen rekenen.

Ook politici als Wilders en Baudet kunnen zich even achter de oren krabben: fatsoen, normaal doen en tegenstellingen overbruggen in plaats van tegenstellingen creëren – het wordt nog steeds door veel mensen zeer gewaardeerd.

Misschien is dat wel het beste nieuws van de lofzang op Segers. Het kan dus, ook in de Nederlandse politiek in 2023: normaal doen, je integer en vriendelijk gedragen, gericht zijn op oplossingen, principieel zijn en tóch succes hebben en waardering oogsten.

Geschreven door

Tijs van den Brink - Gastauteur

--:--