Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Marinka (30) worstelt zich door de dagen door long COVID

‘Het is nog niet duidelijk of je ooit weer de oude wordt, nadat je long COVID hebt gehad’

Het leven lacht de dertigjarige Marinka Hogeweij toe. Dat verandert echter als zij in 2021 corona krijgt. Sindsdien staat haar leven ‘on hold’. De altijd bedrijvige juf in het speciaal onderwijs (zorgklas) en moeder van twee kinderen, moest door long COVID het afgelopen jaar steeds verder aan kracht inboeten. “Het maakt mij verdrietig als ik bedenk dat ik hierdoor misschien wel nooit meer voor de klas kan staan.”

Deel:

Een jaar geleden kreeg Marinka, als hekkensluiter van het gezin, corona. Haar man Jaap en hun dochter en zoon van vier en twee jaar waren net wat aan het opknappen, toen zij positief testte. “Ik had zes dagen hoge koorts en moest vreselijk hoesten.” Ze had het behoorlijk te pakken, maar was niet zo ziek dat zij een dokter nodig had of moest worden opgenomen in het ziekenhuis.

Na een week krabbelde Marinka op en ging zij weer aan het werk. “De eerste twee weken werkte ik halve dagen. Dat leek in de eerste instantie goed te gaan, totdat ik merkte dat ik mij nauwelijks kon concentreren als ik na het werk in de auto naar huis reed. Omdat ik ontzettend veel hoofdpijn had en niet scherp kon nadenken bleef ik voor de zekerheid achter vrachtwagens hangen op de snelweg. Achteraf gezien natuurlijk onverantwoord, maar ik moest op de één of andere manier thuis zien te komen.”

Steeds grotere impact 

Marinka besloot met haar klachten naar de huisarts te gaan. “Mijn gezondheid ging steeds verder achteruit; ik kon geen wasje ophangen of een stofdoek door het huis halen of ik kreeg al koorts. Bij de minste inspanning steeg mijn temperatuur. Voordat ik corona kreeg, kon ik met gemak met twee kinderen op de fiets een helling op fietsen, maar dat was ondenkbaar geworden nadat ik corona had gehad.” Stukje bij beetje werd het steeds duidelijker welke verwoestende impact corona op haar lichaam had gehad. “De eerste weken vond ik het nog niet zo verontrustend dat ik me zo slecht voelde; het is ten slotte niet vreemd dat je ‘een jas uitdoet’ na een flinke griep. Ik hoopte dat het tijdelijk was en ik vanzelf weer beter in mijn vel zou komen te zitten. Helaas ging het in plaats daarvan steeds slechter met mij.”

‘Ik kreeg regelmatig te horen dat ik te hard had gewerkt’

Uiteindelijk moest Marinka zich volledig ziekmelden op haar werk en kwam zij onder behandeling te staan bij een ergotherapeut en een fysiotherapeut. Gaandeweg begon zij te beseffen dat haar lichamelijke klachten een gevolg waren van corona. “Er was op dat moment nog nauwelijks iets bekend over long COVID. De klachten die ik had leken erg veel op de klachten die je kunt hebben bij een burn-out. Ik kreeg dan ook regelmatig te horen dat ik vermoedelijk te hard had gewerkt en dat ik het gewoon wat rustiger aan moest doen. Ik vond het vreselijk dat ik van alles wilde doen, maar dat mijn lichaam mij in de steek liet; als ik iets deed kreeg ik last van migraine en ernstige vermoeidheidsklachten.”

Helpende handen

Marinka kreeg van haar ergotherapeut het advies om haar activiteiten zoveel mogelijk te beperken. “Dat betekende dat ik de kinderen niet meer zelf naar school kon brengen en geen boodschappen meer kon doen.” Ook voor de was en strijk werd zij afhankelijk van andere mensen. “Het is ontzettend ingewikkeld om dit allemaal te regelen. Dankzij de hulp van de mensen om ons heen, blijven wij als gezin overeind staan. Zo komt mijn lieve elfjarige nichtje vaak langs om met de kinderen te spelen, zodat ik ontlast word.”

Via de kerk wordt er schoongemaakt bij Marinka, want ook dat kan zij niet meer zelf. “Mijn moeder en zus koken vijf van de zeven dagen voor ons en mijn schoonouders zorgen vaak voor een vriezer vol met eten. Daarnaast neemt mijn zus mij heel veel zorg voor de kinderen uit handen en haalt zij hen ook regelmatig op uit school.” Ook haar man Jaap, doet naast zijn werk veel in huis voor zijn vrouw en kinderen. “In het weekend gaat hij regelmatig even naar een speeltuin in de buurt, zodat ik thuis wat rust heb.” Als iedereen thuis is kan Marinka namelijk erg overprikkeld raken. Ze is daarom erg blij dat haar man haar zoveel uit handen neemt. 

Een klein wereldje

Marinka heeft ervaren dat, nu haar wereldje zo klein is, ‘normale’ dingen extra bijzonder zijn geworden voor haar. “Ik ben dankbaar dat mijn ogen hiervoor zijn geopend.” Ook haar geloofsleven heeft zich verdiept. “God is echt mijn houvast gebleken het afgelopen jaar. Ik ervaar zoveel steun van Hem! Niet dat ik kon Bijbellezen in de beginperiode, maar soms raakte een lied, gedicht of een kaart met een bemoedigende tekst mij rechtstreeks in mijn hart. God laat mij keer op keer zien dat Hij dicht bij mij is en ons genoeg kracht geeft voor elke dag. Er zijn veel dingen die niet meer gaan, maar er zijn nog zoveel dingen overgebleven om dankbaar voor te zijn.”

Toch kan Marinka bij vlagen verdrietig zijn. “Mijn leven is zo anders geworden. Ik had het er behoorlijk moeilijk mee toen de bedrijfsarts tegen mij zei dat ik er rekening mee moest houden dat ik mijn werk in de toekomst misschien niet meer zou kunnen doen. Het juf-zijn zit zo diep in mij geworteld, dat wanneer ik kinderen zie het al begint te kriebelen. Het maakt mij verdrietig als ik bedenk dat ik misschien wel nooit meer voor de klas kan staan.”

Hoopvol

Het geeft Marinka hoop dat het de goede kant op lijkt te gaan. “Als ik kijk naar een jaar geleden en naar hoe het nu met mij gaat, is dat al een wereld van verschil. Toen noemden we het al een goede dag als het mij lukte om een boterham voor de kinderen te smeren. Nu kan ik al zoveel meer. Pas lukte het mij zelfs om weer eens pannenkoeken te bakken. Daar kan ik zo dankbaar voor zijn!”

‘Een op de acht mensen die corona heeft gehad, krijgt te maken met long COVID, daar mag wel wat meer aandacht voor zijn’

Ze heeft gemerkt dat er maar weinig mensen zij die beseffen wat long COVID daadwerkelijk inhoudt. “Er is helaas nog weinig over bekend. Ook is nog niet duidelijk of je ooit weer de oude wordt, nadat je long COVID hebt gehad. Met mijn verhaal wil ik mensen laten zien, dat long COVID dan wel niet zichtbaar is aan de buitenkant, maar dat er wel degelijk veel zorgen en verdriet kunnen zijn achter de voordeur. Als je bedenkt dat een op de acht mensen die corona heeft gehad te maken heeft met long COVID mag hier best wel wat meer aandacht voor zijn. Het is belangrijk dat de maatschappij oog heeft voor deze vergeten groep mensen. Het zou hen namelijk zoveel helpen als iemand eens een boodschapje voor hen doet of de moeite neemt om te vragen hoe het met hen gaat!”

Beeld: Serina & David Photography Videography

Geschreven door

Rita Maris

--:--