Weet dat je niet de enige bent
Anne-Mar Zwart: 'Praten over pesten is mega belangrijk'
Kutkoe, kankerkind, homo… Ik vind het vreselijk wat kinderen tegen elkaar kunnen zeggen. Deze week is het de Week tegen Pesten. Een initiatief van School & Veiligheid. Thema dit jaar is: ‘Buitensluiten? Uitgesloten!’. Voor deze week mocht ik mij in het programma ‘#MijnPestverhaal’ opnieuw inzetten om pesten bespreekbaar te maken. Een programma waar ik op zoek ging naar de pestverhalen van kinderen en jongeren die gepest worden of durven toe te geven dat ze zelf een pester zijn geweest. Wat hebben ze meegemaakt? En hoe voelde dat?
Bij iedereen stelde ik dezelfde vraag: “Met wie kan je het delen?”. Praten over pesten is mega belangrijk. We zien allemaal het pesten om ons heen gebeuren, maar durf jij je mond open te trekken? Kinderen zijn bang dat ze zelf gepest worden of dat het pesten alleen maar erger wordt. Ook speelt schaamte een rol bij slachtoffers van pesten. Zij denken zelf de oorzaak zijn van het pesten. Zo worden kinderen en jongeren steeds verdrietiger en eenzamer. Soms leidt het uiteindelijk tot een zwaar dieptepunt waarin kinderen het leven niet meer zien zitten.
Praat er over
Zo schrok ik begin dit jaar van een bericht dat een meisje van dertien een einde aan haar leven had gemaakt. Dit gebeurde nadat er een filmpje van haar was uitgelekt met expliciete beelden. Iets wat steeds vaker voorkomt onder jongeren. Zelfs 60% van de jongeren heeft weleens meegemaakt dat er naaktbeelden werden verspreid op school. Om ervoor te zorgen dat we pesten meer bespreekbaar maken, moeten we er daadwerkelijk meer over praten. Op scholen, in sportclubs en thuis. Ik zie al jarenlang hoe belangrijk praten is. Het lucht op. Het haalt de spanning uit de groep. Het verandert iemands leven. Door erover te praten is het niet meer een geheim. Ik zie te vaak gebeuren dat kinderen zoiets voor zichzelf houden.
Kinderen kunnen goed acteren
In de afgelopen jaren heb ik zo vaak gesprekken gehad met kinderen op hun slaapkamer over hoe zij gepest werden. Dan trof ik vervolgens onderaan de trap een vader of moeder volledig in tranen. Ze wisten van niks. Onvoorstelbaar. Kinderen kunnen zo goed acteren, dingen geheimhouden. Mijn moeder zei vroeger altijd tegen mij: “Tegen ons mag je altijd alles zeggen. We worden niet zomaar boos en vooral: we vinden niks gek. We vinden niks raar.”. Dat gaf mij als kind het vertrouwen dat ze er echt voor mij zijn. Ik denk dat kinderen zo’n boodschap veel vaker moeten horen. Wees open, toegankelijk en aanwezig. Vraag niet: “Wordt er weleens gepest in jouw klas?”, maar vraag eens naar de sfeer in de groep. Kan dat anders? Zo ja, hoe dan? Want pesten is nog steeds een groot probleem.
De Kindertelefoon ziet de laatste maanden een forse stijging in het aantal telefoontjes over pesten. Uit onderzoek blijkt dat pesters een helaas een inhaalslaag maakten bij terugkeer op school. Bizar toch? Ik hoop dat we met het delen van verhalen onder de #MijnPestverhaal meer van elkaar gaan horen. Letterlijk. Weten dat je niet alleen bent helpt.
In het tv-programma #MijnPestverhaal gaat Anne-Mar in gesprek met kinderen over hun pestverhaal. Daarnaast ontdek je in de nieuwe jeugdpodcast Pixelshit de online wereld van jongeren.
