Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Met het geloof in technologie en maakbaarheidsdenken gaan we de aarde niet redden

Carla keek de film ‘Don’t look up’. Wat haar opviel was het geloof in de film: in technologie en maakbaarheid. Maar daar wil ze toch een kanttekening bij plaatsen. Want dat geloof heeft grenzen.

Deel:

De film Don’t Look Up houdt me nogal bezig. Twee astronomenwaarschuwen voor een komeet die de aarde zal verwoesten. Een serieus probleem,zou je zeggen. Hoe frustrerend is het als je ziet dat niemand luistert.

De regering lijkt te willen werken aan een oplossing, maar al snel blijktdat bestuurders vooral met zichzelf bezig zijn en maar één ding willen: winstbij de volgende verkiezingen. De ‘oplossing’ van high tech bedrijven -het uiteen laten spatten van de komeet - gaat vooral over het winnen vangrondstoffen uit de brokstukken.

Eigen gewin, kortzichtigheid, het negeren van wetenschap… Het is gemakkelijk om hierin het klimaatprobleem en onze omgang daarmee te herkennen.

Geloof in maakbaarheid

Wat mij in de film vooral treft is het eindeloze geloof in technologie en maakbaarheid.

Toegegeven, dat maakbaarheidsdenken is mij niet helemaal vreemd. Ik ben opgegroeid in een omgeving die aan alle kanten ademt dat je in het leven moet dóen, moet áánpakken. Mijn ouders komen allebei van de boerderij, een plek van lange dagen en korte nachten, als de oogst moet worden binnengehaald of een kalf wordt geboren. Een plek waar altijd iets te doen is.

Dat arbeidsethos zit er diep in. En dan de kerk waar ons gezin naartoe ging, een goed gereformeerde kerk in de traditie van het zogenaamde ‘conciliair proces’. Een beweging van kerken in de jaren 1980 die zich inzet voor ‘vrede, gerechtigheid en heelheid van de schepping’. Je moest goed zorgen voor je medemens dichtbij en ver weg en ook voor de aarde. Het christelijke lied ‘Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw’ was werkelijk een gruwel, want hoezo ‘stil zijn’ of ‘wachten’? Aanpakken en meewerken aan oplossingen, dat is wat er van je gevraagd wordt!

Grenzen aan wat je kunt bereiken

Toch loop je als mens met idealen soms lelijk tegen grenzen aan. Grenzen van techniek, want niet alles is met techniek op te lossen. Grenzen aan wat je kunt bereiken, omdat er tegenwerking is van mensen die er anders over denken. Grenzen aan je eigen kunnen, omdat je nu eenmaal moet woekeren met de talenten die je hebt en een klein schakeltje in het geheel bent. Je zou er moedeloos van worden...

Ik herinner me nog goed hoe ik als Tweede Kamerlid eindeloos onderhandelde over het Klimaatakkoord en me oprecht afvroeg of ik wel het maximale gedaan had. Tot een broeder in het geloof tegen me zei: ‘Je hoeft het niet alleen te doen. Natuurlijk draag je op zo’n moment samen met je collega’s een verantwoordelijkheid, maar wat hij vooral bedoelde: uiteindelijk is het God die deze wereld in Zijn hand houdt. Een wereld die verlost is door het kruis van Christus.

Onze keuzes doen ertoe

Want God had dewereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven’ lees ik in deBijbel. Hoe gemakkelijk lezen we hier ‘de mens’, maar dan maken we Gods liefdewel heel erg klein. Jezus kwam om de héle wereld te verlossen, met alles waterop leeft. En ja, ook wij mensen.

Betekent dat nu dat we ‘stil’ kunnen ‘wachten’ omdat God voorziet? Dat lijkt me te gemakkelijk. We kunnen de problemen die we als mensheid zelf veroorzaakt hebben niet bij God op z’n bordje schuiven.

Eens zal God deze wereld vernieuwen, als een geneesheer heel maken wat wij kapot gemaakt hebben. Dat betekent dat ons werk, ons leven hier en nu ertoe doet. We hebben de thermostaatknop van de wereld niet in handen, maar we kunnen onze keuzes - en dat zijn er elke dag weer veel, groot en klein - bezien door de bril van de Bijbel. Draagt wat ik doe bij aan het welzijn van een medemens? Of niet? Draagt wat ik doe bij aan de zorg voor de aarde. Of niet? Ook al voel je je soms klein, door je dagelijkse keuzes kun je God eren en Zijn liefde voor de schepping laten zien. En dat doet ertoe!

De foto boven is een scene uit de Netflix-film Don't look up: 

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Geschreven door

Carla Dik-Faber

--:--