Ruzie met ouders door partnerkeuze
‘Ik moest kiezen tussen mijn vriend en mijn ouders’
Haar ouders hadden altijd al een flinke vinger in de pap. Op elke fout werd ze afgerekend en er was geen vergeving mogelijk. Diana (25) schikte zich, totdat ze een relatie kreeg en eigen keuzes ging maken. “Mijn ouders stonden niet achter mijn relatie en willen daarom niet op ons huwelijksfeest aanwezig zijn. Ik moest kiezen om mijn huwelijk te cancelen en zo opnieuw in de gratie te komen óf kiezen voor mijn eigen toekomst.”
Diana deed altijd netjes wat haar ouders vroegen. “Ik woonde nog thuis. Zij betaalden alles en zorgden voor mij. Dus als zij wilden dat ik ‘s avonds op een bepaalde tijd thuiskwam of ergens niet heen ging, hield ik daar rekening mee,” vertelt ze. “Toen ik mijn vriend leerde kennen, begon ik zelf beslissingen te nemen. Mijn ouders vonden het erg lastig om mij los te laten. Daardoor ontstonden er steeds conflicten: ruzie met haar ouders. Mijn vader en moeder gingen vrij ver. Zo probeerden ze mijn relatie te saboteren. Mijn moeder stuurde mijn vriend berichtjes waarin stond dat het niet goed zou komen als hij met mij zou trouwen. Ze vertelde hem dat ik een moeilijk karakter heb en veel dingen doe die niet door de beugel kunnen. Ik probeerde dit te bespreken met mijn ouders, maar dat lukte niet. Er begonnen steeds meer conflicten te ontstaan.”
'Mijn moeder stuurde mijn vriend berichtjes waarin stond dat het niet goed zou komen als hij met mij zou trouwen’
Diana’s ouders wilden een financiële bijdrage leveren voor de trouwdag van hun dochter, maar dan wilden ze wel inspraak. “M’n moeder ging mee met het uitzoeken van de jurk, ze dachten mee over de feestlocatie en over het menu. Op een avond belde mijn vader dat ze het voorschot dat ze alvast betaald hadden, terug wilden. Mijn ouders vonden dat ze te weinig inspraak hadden,” legt ze uit. “Ik zei dat dit niet correct was, omdat ze over veel mee gedacht hadden. Maar m’n vader werd boos. Wij moesten doen wat zij wilden, anders konden we de gevolgen ervan dragen.
Respect
Dat vond ik heel erg. Een bruiloft is een feest van liefde. Dat vier je graag met mensen om je heen die je willen steunen in je huwelijk. Maar dat kreeg ik niet van mijn ouders. Mijn moeder verwijt mij dat ik mijn ouders niet eer, zoals in de Bijbel staat. Ik wil graag respect voor hen hebben, maar als zij achter mijn rug om mijn relatie proberen te verbreken, kan ik moeilijk respect opbrengen.”
Ruzie met ouders
Diana ging naar een psycholoog om te vragen of die haar kon helpen in het contact met haar ouders. “Die vond dat ik veel tekenen van depressie en angstsymptomen had. Ook deed ik in die periode een zelfmoordpoging. Dat vind ik heel erg, want ik vind leven een heilig iets. Daar moet je dankbaar voor zijn. Ik vind het heel moeilijk om te aanvaarden dat ik in zo’n staat was dat zelfmoord voor mij de oplossing leek,” vertelt ze. “De psycholoog vond dat ik een poosje afstand van mijn ouders moest nemen om mezelf te beschermen en tot rust te komen. Alle gesprekken die ik dat laatste half jaar met mijn ouders had, eindigden in ruzie. Er waren veel communicatiefouten en daar heb ik ook een aandeel in. Daar heb ik veel spijt van.”
Je wilt toch altijd goedkeuring van je ouders
De ouders van Diana komen niet naar de huwelijksdag, die binnenkort plaatsvindt. “Ook de rest van mijn familie komt niet meer. Ook mijn zus niet. Zij zou getuige zijn. We hadden een hele goede band en konden alles delen. Ik hoop dat dat weer terugkomt,” vertelt ze. “Ik vind het allemaal heel moeilijk en het is een groot gemis als ze er straks niet bij zijn. Ook vind ik het erg dat mijn ouders ons huwelijk niet steunen. Je wilt altijd goedkeuring van je ouders. Mijn schoonouders namen mij op in hun gezin en dat is heel fijn voor mij.”
Onvoorwaardelijk
Ondanks dat hoopt Diana dat de band met haar familie zich op termijn zal herstellen. “Als ik opnieuw moest kiezen tussen óf mijn huwelijk cancelen en zo opnieuw in de gratie te komen bij mijn familie óf kiezen voor mijn vriend, zou ik weer voor mijn vriend kiezen. Hij is erg belangrijk in mijn leven. Dankzij mijn vriend ben ik toegegroeid naar God de Vader.
Mijn ouders zijn wel christelijk, maar doen er niet veel aan. Mijn vriend wel. Ik leerde dat ik mezelf mag aanvaarden zoals ik ben, met al mijn gebreken en tekortkomingen. Gods liefde is onvoorwaardelijk. Je kunt fouten maken, als je er daarna maar weer oprecht spijt van heb. Dat gevoel had ik bij mijn ouders nooit. Maar ik hoop dat dit verandert. In een gezin waar ruzie is, zijn alleen maar verliezers. Ik hoop dat het verandert in een gezin dat aan elkaar hangt van liefde, vergevingsgezindheid en aanvaarding van de ander.”
Geschreven door
Corina Schipaanboord
