Wonen in leefgemeenschap de Wittenberg

Margreeth Lambregtse (25) werkt als onderwijsassistent en woont al vier jaar op de Wittenberg. Aan weggaan denkt ze voorlopig nog niet, ze heeft het erg naar haar zin. Ze is begonnen met het tussenjaar en is blijven “hangen”, zoals meer van haar groepsgenoten. “Het bevalt mij heel goed. Je woont samen met mensen met mensen van verschillende leeftijden, maar dat merk je eigenlijk niet zo, de leeftijd valt weg. Ik heb niet meer in de gaten of iemand twintig of dertig is.”

Iedere bewoner heeft een eigen slaapkamer en gedeeld sanitair. Er zijn meerdere huiskamers en er is een grote eetzaal. Daar eten alle zestig bewoners normaal gesproken een maaltijd die is bereid door een kok, maar door corona is dit aangepast. De bewoners leven nu in twee groepen van dertig man.

Het is fijn om een eigen plek te hebben en tegelijk mensen om me heen

“Wat ik heel leuk vind, is dat ik de keuze heb tussen mensen om mij heen of mezelf even terugtrekken”, zegt Margreeth. “Het is heel fijn om een eigen plek te hebben en tegelijk mensen om me heen. Ik heb hier veel over mezelf geleerd en leer nog steeds. Dat komt door de verschillende karakters en achtergronden. Je leert over wie je bent en over het geloof.”  

Getijdengebeden

Elke woensdagavond is er een leefgemeenschapsavond waarvan de invulling verschilt. Sommigen doen samen Bijbelstudie, anderen iets creatiefs, zoals het schrijven van kaarten voor mensen in de buurt die dat nodig hebben, en soms wordt er een spreker van buitenaf uitgenodigd. In de coronatijd wordt er gezocht naar mensen die veel weten van een bepaald onderwerp. Vaste prik zijn ook de ‘getijdengebeden’. Zowel ‘s ochtends, ‘s middags als ‘s avonds zijn er dagelijks getijdengebeden, waarin stilte, gebed en muziek centraal staan.

Twee keer per jaar ontvangt de gemeenschap studenten van Inside-out, die vijf maanden deel uitmaken van de leefgemeenschap. Daarnaast ontvangen ze regelmatig gasten en groepen die een weekend, (mid)week of langer deelnemen aan een retraite.

Als je met zo’n grote groep woont, ontstaan er soms wel irritaties naar elkaar toe. “Bijvoorbeeld als iemand de keuken niet opgeruimd heeft of een bepaalde eigenschap waarmee je moeilijk kunt omgaan”, vertelt Margreeth. Maar de nadelen wegen voor haar niet op tegen de voordelen. “Het helpt je ook om mentaal gezond te blijven, zeker in deze tijd.”

Ik weet niet of ik een andere vorm vind waar ik me zo thuisvoel

Of ze van plan is om de rest van haar leven in leefgemeenschappen te wonen of toch haar eigen plekje te zoeken, daar is ze nog niet over uit. “Ik denk wel dat het op den duur alleen wordt. Ik vind deze leefgemeenschap zo prettig, ik weet niet of ik een andere vorm vind waar ik me zo thuis voel.”

Taizé

Susanna van der Ham (25) woont nog niet zo lang in de Wittenberg. Als leerling-verpleegkundige draait ze wisselende diensten. Sinds de zomer heeft ze haar intrek genomen in de leefgemeenschap. Ze was snel gewend, want ze heeft een jaar vrijwilligerswerk gedaan in Taizé in Frankrijk, een soort klooster waar jongeren (bijna) het hele jaar welkom zijn en ook daar deelde ze het leven. “Er zijn verschillende aspecten waarom ik hiervoor gekozen heb. Je woont met elkaar, bent bij elkaar betrokken en hebt dezelfde insteek om met elkaar te leven. Je leert omgaan met iedereen. Het christelijke aspect is voor mij ook heel belangrijk; samen je geloof uitdragen, elkaar bemoedigen en uitdagen in geloof.”

Vooral in de coronatijd vind ik het een zegen om hier te wonen

Soms kan het wel heel intens zijn, als je met zoveel mensen bij elkaar woont, vindt ze. “Als ik net gewerkt heb, kan ik best wel moe zijn en moet ik me even terugtrekken. Ik denk dat iedereen daar een balans in moet vinden.” Hiervoor woonde ze in studentenhuizen. “Als huisgenoten kun je soms heel erg langs elkaar heen leven, waardoor je helemaal niet weet hoe het echt met de ander gaat. In de leefgemeenschap kan ik helemaal mezelf zijn, zonder dat dat raar is. De insteek is ook dat het een leerplek in geloof is. Hoe kun je je geloof uitleven, elkaar stimuleren? We doen ook gezellige dingen met elkaar. Ja, ik heb hier zeker wel mijn draai gevonden en nieuwe vriendschappen opgedaan. En vooral in deze coronatijd vind ik het een zegen om hier te mogen wonen.”

Drukte en gezelligheid

Jenitha Potkamp (23) is hier komen wonen toen ze het tussenjaar van de Wittenberg is gaan doen. Na het tussenjaar is ze er blijven wonen. “Dat was wel wennen”, blikt ze terug. “Vooral de drukte die erbij komt kijken. Maar ik voelde mij wel snel deel van de leefgemeenschap. Het is gezellig en je hebt altijd mensen om je heen, vooral in coronatijd. Je zit hier nooit alleen. Ik heb veel vriendschappen opgedaan. Sommige zullen tijdelijk zijn, omdat je met elkaar leeft, anderen langdurig.” Haar vriend woont in dezelfde gemeenschap; ze heeft hem leren kennen tijdens het tussenjaar.

“Ik merk wel dat ik een gemeenschap nodig heb om te geloven”, zegt Jenitha. “Je kunt doorpraten over het geloof en met elkaar bidden. Maar ook buiten het geloof om doen we veel met elkaar. Juist als je je even alleen voelt, kun je met een ander praten. ‘s Avonds doen we vaak spelletjes of kijken een film. Het enige nadeel dat ik zie, is dat soms heel druk is en dat er verplichtingen zijn, zoals corveetaken. Als je alleen woont, kun je zelf bepalen wanneer je schoonmaakt. Het gevaar is ook dat je in een soort bubbel gaat leven en geen contacten meer hebt buiten de Wittenberg. Dat geldt voor mij niet, ik merk wel dat ik daarnaast nog een sociaal leven heb.”

Of ze hier nog lang blijft wonen, hangt af van de situatie. “Ik heb de opleiding tot jongerenwerker gedaan. Ik heb op dit moment een baan, maar het hangt af van de kansen en toekomstplannen die er komen.  Op den duur is het wel tijd om te gaan.”

Lees ook: Mirjam was vier jaar vrijwilliger op een ziekenhuisschip

Headerfoto: Jan Erkelens