Column Martine: ‘Naast de moeder Teresa in mij, beweegt ook de control freak’

Ik heb sinds een paar maanden een nieuw barmhartigheidsprojectje: een buurtkastje. Een kastje achter ons huis waar we levensmiddelen in zetten. Een manier om mensen die in deze dure tijden niet rond kunnen komen een handje te helpen en tegelijk verspilling tegen te gaan.

De moeder Teresa in mij vaart wel op dit project. Het is een hele concrete manier van hulp bieden en ik ben dol op aanbiedingen scoren, dus ik ga hier goed op. Ik moet mezelf wel helpen om het niet uit de hand te laten lopen, want voor je het weet verschijnt er een half filiaal van de Albert Heijn in mijn achtertuin. Dus een klein kastje is precies goed om het nog enigszins behapbaar te houden.

Voor je het weet verschijnt er een half filiaal van de Albert Heijn in mijn achtertuin.

Inmiddels weten veel mensen het kastje te vinden en moeten we het dagelijks aanvullen. Dat brengt dan ook wel weer een ander geluid teweeg. Daar waar in eerste instantie met grote betrokkenheid door de buurt werd meegeholpen met het aanvullen van het kastje, komen er nu met regelmaat opmerkingen als: “er zal ook wel misbruik van gemaakt worden” of “je weet natuurlijk niet bij wie het terecht komt” en “wij moeten zelf ook oppassen bij het boodschappen doen”.

Ik herken het. Want naast de moeder Teresa in mij, die blijmoedig alle bonusaanbiedingen hamstert en het kastje ermee vol gooit, roert zich in mij ook de control freak. Die het liefste naast het kastje gaat staan om te controleren of de mensen die er gebruik van maken het werkelijk nodig hebben en of ze ook nog een beetje maat kunnen houden. En eerlijk is eerlijk: ook ik moet af en toe ademhalingsoefeningen doen als ik mijn kassabon onder ogen kom, dus het zou toch heel vervelend zijn als mensen misbruik zouden maken van mijn vrijgevigheid?

Moeder Teresa meets control freak. Om met mijn moeder Teresa tevoorschijn te komen vind ik niet zo’n klus. Wie wil er nu niet als ‘ruimhartig’ en ‘gul’ te boek staan? Maar wil ik ook ruimte maken voor dat andere deel in mij, dat iets minder barmhartige gevoelens in zich draagt? Dat deel wat het moeilijk vindt om gul te zijn en geen controle te hebben over hoe het wordt ontvangen?

Wie wil er nu niet als ‘ruimhartig’ en ‘gul’ te boek staan?

Welkom in de wereld van de verdeelde mensen. Ken je het?
Ik wil van harte geven en tegelijk hoop ik ook er iets voor terug te krijgen;
Ik wil vol van vertrouwen zijn en tegelijk ben ik bang dat ik tekortkom;
Ik geloof dat ik geliefd ben en tegelijk veroordeel ik mezelf;

Ik kan inmiddels liefdevol glimlachen om mijn rijke gevoelswereld. Waar plaats is voor barmhartige én minder barmhartige gevoelens. Waar ik de moeder Teresa in mij lekker laat hamsteren en mijn control freak af en toe de ruimte geef om te mopperen als het kastje weer eens helemaal is leeggetrokken door één persoon. Als het er allebei mag zijn, brengt dat in mij meer ontspanning teweeg en het vergroot de kans dat ik het iets langer vol houdt. En als ik dreig door te slaan in mijn pogingen om de wereld te redden en in mijn enthousiasme het liefst een nieuwe voedselbank begin, breng ik mezelf de uitspraak in herinnering: “If you can’t feed a hundred people, then just feed one” - moeder Teresa. Wel zo overzichtelijk.