Riegonda van Welie over grenzen stellen als predikant: ‘Ik durfde eigenlijk geen nee te zeggen’

26 januari 2023 · Leestijd 3 min

· · · ·

Riegonda van Welie werkt inmiddels al jaren als predikant, maar liep in haar beginjaren op een pijnlijke manier tegen haar grenzen aan. Tot op de dag van vandaag heeft ze daar last van. In ‘Bid, bedank, bewonder’ vertelt ze aan Jurjen ten Brinke over haar worstelingen en wat ze daarvan geleerd heeft.

Riegonda groeit op als domineesdochter. “Ik vond dat niet zo heel leuk”, bekent ze. In de kleine plaats waar het gezin destijds woonde, heeft ze het gevoel dat er erg op hen gelet wordt. “Een glazen huis”, legt ze uit. “In mijn jonge jaren zei ik vaak: was mijn vader maar buschauffeur.” In haar puberteit wil ze graag advocaat worden en dus gaat ze rechten studeren. Zoekend naar wat ze nou echt wil, gaat ze langzaam maar zeker steeds meer vakken volgen bij theologie. “Ik ben er eigenlijk ingerold.”

Een werkweek van 80 uur

Het werk als predikant blijkt echter niet gemakkelijk. In haar eerste jaar loopt ze hard tegen haar eigen grenzen aan, juist vanuit haar verlangen om mensen te helpen. “Op een gegeven moment werkte ik 80 uur in de week.” In die tijd hebben een aantal mensen in haar kerk psychische hulp nodig. “Ik kon dat als predikant natuurlijk eigenlijk niet bieden. Dat kostte mij ongelofelijk veel energie.” Vooral één man slokt veel van haar leven en tijd op. “Hij vroeg zoveel. Van het ene kopje koffie kwamen twee kopjes koffie en van twee naar vier.” Op een gegeven moment zit hij bijna zeven dagen per week aan haar keukentafel. “Ik durfde eigenlijk geen nee te zeggen. Na een werkweek van 80 uur ben je dan op.”

Rosaliene Israël woonde bijna twintig jaar in een christelijke leefgemeenschap

Gehoorbeschadiging

In die periode loopt Riegonda van de ene op de andere dag een flinke gehoorbeschadiging op. “Botte pech, zeiden ze in het ziekenhuis. Maar ik denk dat er toch een hele hoop stress en slechte zelfzorg bij zat. Dus heel veel er voor de ander willen zijn, heel veel verhalen van de ander binnen laten komen en geen grenzen stellen. Mijn huis-tuin-en-keukentheorie is: dan doet je lichaam het voor jou.” Inmiddels is het elf jaar geleden en heeft ze nog steeds in dezelfde mate last van haar gehoor. “Dat gaat niet meer terugkomen, nee.”

Innerlijk gesprek

Ze ontdekt het belang van verbinding en goede zelfzorg. “Daar zit voor mij veel levensgeluk. In de verbinding met jezelf en vanuit jezelf met de ander.” Hoe je dan in verbinding met jezelf komt, vraagt Jurjen haar. “Wat ik doe is de stilte zoeken. Ik wandel vaak op de hei en dan stel ik mezelf gewoon de vraag: Riegonda, hoe gaat het eigenlijk met jou? En dan heb je een innerlijk gesprek en vanuit dat gesprek begin je de dag met de ander. Het doet me altijd goed.” Tegelijk erkent ze dat het een zoektocht blijft naar de juiste balans. “Ik vind grenzen stellen en nee zeggen moeilijk, daar stel je mensen soms mee teleur.”