Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Door het Coronavirus kan Hanneke haar dochter (14) niet zien

‘Het doet onbeschrijfelijk veel pijn dat wij niet bij haar kunnen zijn’

Hanneke van der Heiden (41) en haar man Hendrik Jan (42), hebben twee kinderen met autisme en een verstandelijke beperking. Sinds 2013 woont dochter Laurentien (14) bij de Schutse in Kesteren en gaat Hanneke wekelijks bij haar op bezoek. Maandag kreeg zij echter te horen dat zij haar dochter, vanwege het risico op besmetting met het Coronavirus, tot minimaal 6 april niet mag bezoeken.

Deel:

“Toen mijn man en ik hoorden dat we onze dochter niet meer mochten bezoeken reageerden wij allebei met ongeloof. We zeiden meteen tegen elkaar: dit kan toch niet waar zijn?! Zó streng hoeven de maatregelen toch niet doorgevoerd te worden? We hadden er geen moment bij stilgestaan dat dit één van de consequenties van de nieuwe maatregelen, tegen verspreiding van het Coronavirus, zou kunnen zijn. We zijn tenslotte allebei niet ziek en hebben geen klachten. Laurentien heeft zelf ook geen klachten, dus waarom zouden we haar niet mogen zien? We dachten eerst dat we het bericht van de begeleider niet goed hadden begrepen.

Nadat we de begeleider hadden gesproken zagen we noodzaak van de genomen maatregelen uiteraard wel in, maar dat neemt ons gevoel van onmacht en pijn niet weg. We hebben nog wat opties aangedragen, zodat we in de komende weken tóch contact met haar kunnen hebben, maar er is echt geen enkel contact mogelijk. Zij woont tussen zeer kwetsbare mensen. De woongroep wil er alles aan doen om Corona buiten de deur te houden. Door contact met onze dochter, kunnen wij zonder het zelf te weten, weleens het virus overdragen en dat kan voor de bewoners verstrekkende gevolgen hebben.”

We vonden de maatregelen in de eerste instantie te rigoureus

“Ik had er niet bij nagedacht dat je het Coronavirus onder de leden kunt hebben, zonder dat je zelf klachten hebt. Toevallig sprak ik gisteren iemand die lichte verkoudheidsklachten had, maar doordat zij in het ziekenhuis werkt, uit voorzorg getest moest worden. Geheel tegen haar verwachting in, ze was niet ziek, bleek ze Corona te hebben. 

Om de kwetsbare bewoners op de woongroep van mijn dochter maximaal te beschermen, moesten er drastische maatregelen worden genomen. Voor ons gevoel waren deze maatregelen in de eerste instantie te rigoureus, maar inmiddels beseffen we dat dit een verstandige aanpak is. We zijn dankbaar dat deze organisatie haar verantwoordelijkheden serieus neemt en onze dochter en haar medebewoners zo goed mogelijk probeert te beschermen. Toen mijn eerste emoties waren gezakt heb ik dit ook gezegd en de organisatie bedankt voor de zorgvuldigheid waarmee deze crisis wordt aangepakt.”

Laurentien zal niet begrijpen waarom papa en mama niet meer komen

“Verstand en gevoel liggen helaas nog ver uit elkaar. Als ik bedenk dat het ook heel goed mogelijk is dat deze maatregelen verlengd worden, voel ik paniek opkomen. Ik kan mijn meisje niet zo lang missen, maar wat nóg erger is; Laurentien is verstandelijk beperkt en heeft klassiek autisme, zij zal niet begrijpen waarom papa en mama niet meer bij haar op bezoek komen. 

In het verleden hebben we ontdekt dat zij ons wel degelijk kan missen. Laurentien kan niet praten, maar met behulp van pictogrammen kan zij ons wel dingen duidelijk maken. Zo zijn wij erachter gekomen dat zij elke keer de picto van papa en mama pakte en daarnaar wees. Sindsdien bel ik haar elke dag even op, zodat zij mijn stem kan horen.”

Doordat haar normale leven op z’n kop staat kan ze opnieuw een psychose krijgen

“Ik maak me zorgen om mijn dochter, want het gaat de laatste jaren niet goed met haar. Ze zit zo enorm verstrikt in haar lijf – door de stoornis, de pubertijd en alle lichamelijke veranderingen die bij de pubertijd horen – dat ze slecht functioneert en helemaal is teruggevallen in haar ontwikkeling. Ze heeft momenteel een burn-out en is depressief. Juist in deze zware periode heeft ze ons zo hard nodig. Net nu het zo moeizaam met haar gaat, gebeurt dit. Laurentien heeft in het verleden al een keer een psychose gehad en we zijn erg bang dat dat opnieuw gebeurt, nu haar normale leven op zijn kop staat. Vanaf dinsdag is de dagbesteding ook gesloten. Haar dagen zullen anders zijn en dat maakt haar altijd erg onrustig.”

Eens zal God ons bevrijden van onze zorgen

Ik moest vandaag denken aan het gezang ‘Beveel gerust uw wegen’. In dit mooie gezang staat dat God alles regeert en dat we daarop mogen vertrouwen. Daar wordt niet mee bedoeld dat er geen mensen zullen overlijden of ernstig ziek worden. Maar eens zal Hij ons bevrijden van ons verdriet, van de zorgen en lasten die wij mee moeten dragen. Tot die tijd kunnen we het met Zijn hulp volhouden.

God staat boven de Coronacrisis

“Ondanks de wetenschap dat God bij onze dochter is, doet het onbeschrijfelijk veel pijn dat wij niet bij haar kunnen zijn in deze moeilijke tijd. Ik moet haar leren loslaten en erop vertrouwen dat God voor haar zorgt, ondanks dat ik dat misschien niet altijd zo kan voelen en het een enorme strijd in mijn hoofd en hart is. Ik heb geen idee hoelang dit zal gaan duren, maar ik probeer bewust bij de dag te leven. Ik hoor om mij heen dat veel mensen voor Laurentien bidden en dat is hartverwarmend. God staat boven deze Coronacrisis. Hij kent Zijn kinderen en we mogen weten dat Laurentien een kind van Hem is! Deze wetenschap geeft troost en houvast in deze verdrietige dagen.”

Lees ook: 'onze zoon met een verstandelijke beperking houdt ons dicht bij God'

Geschreven door

Rita Maris

--:--