Column: Dolblij met vmbo basis
'Wat is er mis met het vmbo? We kunnen niet zonder deze toppers'
Na jaren ploeteren op de basisschool en het vmbo haalde Margreets zoon zijn diploma vmbo basis. Zij was dolblij met zijn prestatie, maar lang niet iedereen snapte dat. Ze kreeg regelmatig denigrerende opmerkingen over dit 'lage' niveau. Daarom besloot ze vorig jaar deze column te schrijven.
Vanmiddag kwam het verlossende telefoontje: onze zoon is geslaagd voor vmbo basis! We hebben staan springen in de huiskamer van blijdschap!!
Ik hoor je denken: springen van blijdschap voor een diploma van 'maar' vmbo???
Zelf werk ik in het basisonderwijs en toen onze zoon naar het vmbo ging kreeg ik opmerkingen als: 'Vind je het niet erg dat hij naar vmbo gaat? 'Je zit toch in het onderwijs, kon je hem niet zelf een beetje bijles geven zodat hij iets hogers kan gaan doen?' Deze opmerkingen raakten mij enorm, juist omdat ik zo blij was dat hij nu naar een school ging waar zijn vele talenten eindelijk zichtbaar zouden worden.
Ik was juist zo blij dat zijn talenten eindelijk zichtbaar zouden worden
Onze zoon heeft ernstige enkelvoudige dyslexie en heeft het op de basisschool heel pittig gehad. Ook met rekenen heeft hij moeite, doordat hij getallen omdraait en de tafels niet kan onthouden. Iedere dag weer taal, lezen en rekenen. Vakken die voor hem topsport zijn. En ondanks dat je zo hard je best doet, steeds weer ervaren dat je bij de zwaksten van de klas hoort.
Op het vmbo ging hij de techniekklas doen. Hij begon heel langzaam op te bloeien en te ontdekken dat ook hij talenten heeft. Daarnaast moest hij evengoed theorievakken als Nederlands, Engels, wiskunde en natuur-/scheikunde doen. Elke keer weer die woordenlijsten Engels leren en spelling Nederlands. Het is ‘jij wordt’, maar ‘word jij’...... dat zijn toch ook bizarre regels en helemaal voor iemand met dyslexie?! Hij bleef doorzetten en wat waren we iedere keer trots en onder de indruk als hij weer met een werkstuk van de technieklessen thuiskwam.
Elke dag theorievakken
Vorig jaar kreeg onze dochter haar schooladvies: havo/vwo. Weer kwamen er reacties: 'Gefeliciteerd, want je zoon zit toch heel laag?' 'Wat zul je blij en trots zijn op je dochter. Gelukkig hoeft zij niet naar het vmbo' ..... Ook deze opmerkingen raakten mij enorm. Ik ben blij dat zij niet de handicap dyslexie heeft. Dat scheelt zoveel frustraties. Ook op haar ben ik trots om wie ze is. Zij is theoretisch ingesteld en voelt zich fijner op de havo. Zij vindt het ene uur techniek in de week al vreselijk, omdat ze het moeilijk vindt. Maar mijn zoon moest wel iedere dag weer theorievakken volgen.
Zonder onze dochter tekort te doen kan ik zeggen dat ik trotser ben op de 6 voor Engels vmbo van mijn zoon - waar hij al weken van tevoren voor aan het leren is geweest - dan de 9.8 voor havo Frans van mijn dochter, waar ze de avond van tevoren aan begonnen is.
Je wilt toch dat je kind gelukkig is?
Basisscholen geven advies op basis van wat zij het beste vinden passen bij een leerling. Ook op de school waar ik werk hebben de meeste ouders het liefst een havo-advies, maar je wilt toch dat je kind gelukkig is? Dat het niet dagelijks naar een huiswerkinstituut hoeft, omdat hij/zij eigenlijk beter past op TL of Kader of Basis.
Wat is er mis met het vmbo? We kunnen niet zonder deze toppers.
Laten we met zijn allen deze vakmensen meer gaan waarderen. Dit zou ook in salaris zichtbaar moeten worden. Daarom hierbij een oproep aan ouders: wees gelukkig en tevreden als je kind een advies krijgt wat bij hem/haar past. Natuurlijk moet er worden uitgehaald wat erin zit, maar dat kan ook heel goed op het vmbo! Ook die kinderen zitten vol met talenten en we hebben ze keihard nodig in de maatschappij.
Ik ga het examenfeest voor onze zoon voorbereiden. En ja, hij moet zelf de feesttent opzetten, want ik kan het niet met mijn twee linkerhanden.
Tekst: Margreet Laseur-Huijgen, moeder van een zoon (17) en dochter (14) en intern begeleider op een basisschool.
Lees ook: Haar docenten geloofden niet in haar, toch haalde Silvia twee bachelors
