Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Karin stal geld van haar baas en kreeg spijt

‘Het bleef aan me knagen’

Als 17-jarige steelt Karin* (29) voor het eerst uit de kassa op haar werk. Een klein bedrag, maar daar blijft het niet bij. Ze wordt niet betrapt, maar krijgt spijt.

Deel:

Het begint met een tientje uit de kassa op haar werk. Ze is een grens overgegaan en de 17-jarige Karin kan niet meer terug. Ze weet dat dit niet in orde is, maar in haar hoofd praat ze het goed. Ze zegt tegen zichzelf: ik werk hard en zoveel verdien ik nu ook weer niet; dan regel ik het zelf wel.

Steeds vaker pakt ze geld en de bedragen worden hoger. Eerst twintig, dertig euro, maar al snel is het vijftig. “Ik stond alleen achter de bar in een horecagelegenheid. Niemand die het doorhad. En vijftig euro zit zo in je broekzak. De stap om het te doen wordt steeds makkelijker. Je hebt het toch al gedaan dus één keer meer maakt dan ook niet meer uit.”

Vijftig euro zit zo in je broekzak

In drie jaar tijd steelt ze in totaal zo’n vijfhonderd euro van haar baas. “Soms zaten er heel veel mensen aan de bar. Ze dronken en bestelden eten, dus ik had bonnetjes waarop ik turfde wat ze een hele avond aten en dronken. Aan het eind betaalden ze. Maar als ik dat bonnetje niet indiende, was er niemand die daarachter kwam. Niemand weet hoeveel bier er op een avond uit de tap gaat.”

Opbiechten

Dan gaat de inmiddels 24-jarige Karin samen met een vriendin naar een conferentie en krijgt ze heel sterk het gevoel om alles op te biechten aan haar oude baas. “Ik heb die gedachte eerst weggestopt. Ik dacht: wat heeft hij eraan? Maar het bleef aan me knagen. Vooral omdat ik geld had genomen waar ik geen recht op heb. Ik wilde het teruggeven.

Het kostte me driekwart jaar, maar toen heb ik een brief geschreven waarin ik alles heb verteld. Voor mij was het belangrijk dit te doen, omdat ik in het reine wilde komen met God. Ik durfde hem in eerste instantie niet onder ogen te komen.” Karins baas is erg geschrokken en wil met haar persoonlijk in gesprek. Hij had dit nooit had verwacht van een van zijn ‘meest betrouwbare werknemers’.

Ik durfde hem niet onder ogen te komen

“In eerste instantie wil je je eigen hachje redden en geen gezichtsverlies lijden. Ik had het ook kunnen laten rusten, maar ik wilde juist verschil maken en daarvoor moest ik bepaalde dingen afsluiten. Ook dit. Ik vond het heel spannend, maar ik heb het gedaan. Ik ging met vijfhonderd euro in een enveloppe naar hem toe. Het was een half uur rijden. Ik was heel zenuwachtig en dacht de hele rit: o hemel, waar begin ik aan. Maar ik wilde hem er vergeving voor vragen, omdat ik mezelf in de spiegel wil kunnen aankijken. Uiteindelijk hebben we een heel mooi gesprek gehad. Er was geen boosheid. Hij nam de enveloppe aan en was erg onder de indruk. Hij zei: ‘Voor mij is het heel bijzonder dat je dit alsnog doet, terwijl het niet had gehoeven. Ik leg de enveloppe in de kluis. Ik ga het geld niet eens uitgeven, maar elke keer wanneer ik de kluis open, denk ik eraan hoe bijzonder dit eigenlijk is.’”

*Karin is niet haar echte naam.

Dit artikel is eerder in het Eva-magazine gepubliceerd.

Tekst: Jeannette Coppoolse
Beeld: Shutterstock (de vrouw op de foto is een model)

Vergeef het maar
Vergeef het maar

In 'Vergeef het Maar' praat Bert van Leeuwen met mensen wiens leven verpest of zelfs geruïneerd werd door iemand anders. Hoe ga je verder met je leven?

Geschreven door

Jeannette Coppoolse

--:--