Presentatrice Anne-Mar raakte zwanger na een vruchtbaarheidstraject

“In het voorjaar van 2018 stopte ik met anticonceptie,” begint Anne-Mar. “Mijn man Roger en ik zijn twee jaar daarvoor getrouwd en we hadden eigenlijk alles op de rit. We dachten: we gaan ervoor en laten we maar eens kijken waar het schip strandt. Huisje, boompje, beestje. Mijn cyclus bleef de eerste paar maanden uit. Ik dacht in eerste instantie dat mijn eerste menstruatie niet eens was doorgekomen en ik misschien al meteen zwanger was geworden. Wist ik veel dat we toen al helemaal geen kans maakten.”

ICSI

Wanneer haar cyclus verder uitblijft komen ze terecht bij de gynaecoloog en worden ze na een aantal onderzoeken doorverwezen naar een fertiliteitskliniek. “Zo zijn we in de ivf-molen terechtgekomen. Nadat mijn cyclus met behulp van een hormonenkuur weer op gang was bleek het aan Rogers kant mis. Hij had te weinig beweeglijke zaadcellen om op een natuurlijke manier zwanger te kunnen worden. De kans was zelfs zo klein dat we binnen ivf alleen maar in aanmerking kwamen voor het laatste traject; ICSI. Voor koppels is dat normaal gesproken de laatste strohalm. Toen ik dat hoorde dacht ik: dat klinkt wel echt slecht. Je krijgt het gevoel dat je een stel slechte kandidaten bent."

Het laatste wat ik wilde was dat mijn huwelijk ervan zou klappen

"Nadat ik mij erin had verdiept, ontdekte ik wel dat ICSI het meeste concrete traject is wat er binnen ivf is. Hierdoor kreeg ik het idee wat we misschien tijd bespaarden doordat we de andere trajecten oversloegen. We hadden ook niet veel keus. Daarom had ik zoiets van, als dit het enige traject is waarmee wij kans maken, pak ik dat met beide handen aan.”

Gods bedoeling

“Ik heb er nooit aan getwijfeld om zwanger proberen te worden via ivf. Ik geloof dat we van God de kinderwens die we op aarde hebben mogen laten vervullen en daarvoor alle kansen mogen aangrijpen. Als dat bijvoorbeeld niet lukt doordat het aan Rogers kant mis is, denk ik niet dat het Gods bedoeling is dat ik het dan op moet geven. Dat vind ik zo moeilijk te geloven. Hoezo zou Hij willen dat ik kinderloos blijf?

In mijn gebed ben ik heel dankbaar geweest dat we deze kans hebben gekregen. Ik heb Hem gebeden om steun, wijsheid, kracht en rust om dit traject, waar ik vooraf horrorverhalen over hoorde, door te komen. Het laatste wat ik wilde was dat mijn huwelijk ervan zou klappen.”

Relatie

“Het bracht Roger en mij aan de ene kant dichterbij elkaar. Je gaat samen een traject in. Wij lijken ook op elkaar. We zijn beiden een beetje nuchter en een beetje emotioneel, maar we slaan niet door in het een of het ander. Dat is heel stabiel in zo’n situatie. Aan de andere kant doet het wel iets met je relatie. Je beleeft het toch op je eigen manier. Ik sta ’s avonds met een spuit vol hormonen in mijn buik mezelf te injecteren, ik onderga een baarmoederonderzoek en ik rijd 55 keer op en neer naar de kliniek. Daar heeft Roger niet zoveel mee te maken. Je zit er nooit honderd procent hetzelfde in.”

Bijna recordhoudster van de kliniek

Dit geldt ook voor de verhalen van vrouwen onderling. “In de ivf-kliniek zag ik ieder dag vrouwen binnenkomen met maar een wens. Online merkte ik ook hoeveel vrouwen er in hetzelfde schuitje zitten, maar hoe weinig er eigenlijk wordt gedeeld. Zelf ben ik er daarom heel open over op Instagram. Ik merkte namelijk hoe fijn ik het vond als er vrouwen waren die hun verhaal tot in detail durfden te delen."

Een week later kreeg ik toch een miskraam

"Iedereen beleeft het traject weer anders. Ik heb pech gehad in situaties waar andere vrouwen dat niet hadden, bijvoorbeeld bij de hormonen. Je eiproductie wordt namelijk gestimuleerd met hormonen. Hoe meer eitjes je hebt, hoe meer kansen. Iedereen gaat ervan op zijn kop staan en je kan overal last van krijgen. Emotioneel gezien had ik nergens last van, maar helaas had ik wel te maken met overstimulatie. Mijn eiproductie ging veel te hard en mijn eierstokken stonden op knallen, wat gevaarlijk is. Hierdoor moest ik mij anderhalf week koest houden en naar de EO toe liegen over een ‘flinke griep’ om mezelf thuis te houden. Het enige voordeel was wel dat ik daardoor 26 eitjes had. Ik was bijna de recordhoudster van de kliniek.”

Eerste poging

“Na de eerste terugplaatsing had ik direct last van typische zwangerschapssymptomen en had ik stiekem al vroeg een zwangerschapstest gedaan. Ik was zwanger! De dagen erna was ik zo in de wolken. We voelden ons echt mazzelaars dat het bij de eerste poging meteen raak was. Tot ik ineens een week later toch een miskraam kreeg op een erg onhandig moment. Ik zat namelijk in een live uitzending op Zapp en dan moet je je tranen drogen en door. Dat heb ik als licht traumatisch ervaren en vergeet ik echt nooit meer. Hierdoor was ik veel onzekerder voor de tweede poging dan voor de eerste. Als dat maar goed zou gaan."

Wanneer ik naar de babykleertjes kijk die we voor hem hebben gekocht kan ik gewoon niet wachten

"Bij de tweede poging voelde ik helemaal niks. Ik had nergens last van, waardoor ik dacht: het zou mij verbazen als deze terugplaatsing is gelukt. Ik kwam net terug van wintersport en ik mocht de ochtend erna een test doen. Die ochtend heb ik Roger niet eens wakker gemaakt toen ik moest plassen, terwijl ik daar normaal gesproken heel romantisch in ben. Die arme jongen had de dag ervoor 1000 kilometer gereden, dus ik vond het niet nodig om hem om half zes wakker te maken voor een testje waar ik geen vertrouwen in had. Ik ging met mijn slaaphoofd naar de wc, trok de test uit de verpakking en legde hem na het plassen op de wastafel. Toen ik ernaar keek wist ik niet wat ik zag, er verscheen ineens een lijntje. Dat was een gek moment.”

Ongekende liefde

“De miskraam legde zo’n schaduw over alles. Zeker tot aan de 20-wekenecho heb ik een slag om de arm gehouden voor als het toch weer mis zou gaan. Toen ik tijdens die echo de baby zag en zeker wist dat alles erop en eraan zat ben ik gaan genieten. Wanneer ik naar de babykleertjes kijk die we voor hem hebben gekocht kan ik gewoon niet wachten. Het knuffelen met zo’n klein mensje dat zo intens van jou houdt en ik van hem is iets waar ik naar uit kijk. Ik ben heel benieuwd naar de ongekende liefde die dan gaat openvouwen. Dat gevoel van: dit overstijgt echt alles wat ik tot nu toe in het leven heb meegemaakt.”

In oktober 2020 is. Anne-Mar bevallen van zoon Fender. 

Podcast 'Willen jullie geen kinderen?'

Anne-Mar doorbreekt het taboe op praten over een kinderwens. Ze deelt welke emotionele en intensieve periode er voorafging aan haar eigen zwangerschap en gaat in gesprek met (ervarings)deskundigen in de podcast Willen jullie geen kinderen? Beluister de eerste aflievering hieronder of via je favoriete podcastapp.

Lees ook: Gynaecoloog Suus onderging zelf vruchtbaarheidsbehandelingen

Beeld: Nienke van Denderen