Dit is hoe je wonderen gaat zien én doen
Waar moet jij aan denken bij een wonder? Een grote gebeurtenis die menselijk gezien niet mogelijk is, zoiets? Voor Christianne was dat in elk geval wel zo’n beetje de definitie van een wonder. Onlangs hoorde ze echter een uitspraak die haar kijk op wonderen veranderde. Ineens blijken wonderen binnen handbereik te liggen.
De uitspraak die ik hoorde werd gedaan in een aflevering van Bid, bedank, bewonder. Te gast was predikant Riegonda van Welie. Het gesprek ging over bewonderen en wat dat met wonderen te maken heeft. Daarop zij zei: “Een wonder heeft voor mij de betekenis van aangeraakt worden door iets moois. Als je iets als een wonder beschouwt, dan raakt het je, dan raakt de niet-vanzelfsprekendheid je.” Die zinnen bleven in m’n hoofd hangen en lieten me niet meer los. Geraakt worden door iets moois wat niet-vanzelfsprekend is.
Je lievelingslied op de piano
Je kunt dan natuurlijk allereerst weer aan hele grote dingen denken: iemand die terminaal ziek is en uiteindelijk toch beter wordt, bijvoorbeeld. Dat is duidelijk een wonder. Maar het kan ook veel alledaagser zijn. Wanneer de zon na weken van grauwe winterwolken zich ineens weer laat zien. Of wanneer iemand op de piano in de stationshal zomaar je lievelingslied speelt. Of toen ik weer thuiskwam na een paar weken wandelen in de bergen van Marokko en een gewone wc-pot ineens als een groot wonder voelde, na alle gaten en bosjes waar ik het mee had moeten doen.
Watervallen, wolven en wereldsteden
Als ik er zo over nadenk, is eigenlijk alles wel een wonder. Dat er schoon drinkwater uit de kraan komt, is voor zoveel mensen niet vanzelfsprekend. Dat je kleren om je lijf hebt, eten in je koelkast, dakpannen boven je hoofd. Dat deze aarde er is, vol met watervallen en wolven en wereldsteden. Dat je kunt ademhalen en lachen en dansen. Ik kan nog wel een tijdje zo doorgaan, want de niet-vanzelfsprekendheid van alle dingen raakt me. Het maakt dat ik vol bewondering door de dagen loop, met open mond. Er is zoveel wonderlijks te zien als je goed kijkt.
Lees ook over:
Boswachter Jonathan neemt je mee de natuur in: 'Schoonheid zit overal, je moet het alleen willen zien’
Verkreukelde chipszakken
Tegelijk raakt het me ook hoe vanzelfsprekend lelijkheid is. Hoe we gewend zijn aan een berm met lege blikjes en verkreukelde chipszakken. Hoe we ons terugtrekken in onze huizen en bubbels, achter smartphones en privileges. Hoe we niet meer opkijken van een journaal waarin de ene ramp de andere opvolgt. Hoe mensen elkaar in slechts een paar tekens doodwensen op Twitter en Facebook. Eigenlijk zouden schoonheid, veiligheid en liefde vanzelfsprekend moeten zijn, maar voor zoveel mensen is dat niet zo.
Liefde, blijdschap, vrede, geduld
De Bijbel schrijft over ‘vruchten van de Geest’. Karaktertrekken die groeien in mensen die op Jezus proberen te lijken. Het zijn liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Het zijn eigenlijk heel vaak wonderen in de wereld waarin we leven. Gods liefde en alles wat Hij geeft, is buitengewoon. En volgens mij wil Hij niet dat het daarbij blijft. Het wonder van wie Jezus is, werkt door in ons. Wij kunnen met alle dingen die Hij ons geeft ook weer wonderen doen. Onze vijanden liefhebben, om maar iets te noemen. Of trouw zijn aan onze partners, spullen weggeven aan mensen die het harder nodig hebben dan wij, iemand omhelzen die een totaal andere mening heeft. Dat zou toch wel wonderlijk zijn. Mensen zouden er zomaar door geraakt kunnen worden.
Zullen we er samen voor zorgen dat de wonderen de wereld nooit uitgaan?
Geschreven door
Christianne Scholtens
