Column #17 Wilfred: ‘Ik wil hun vraagbaak zijn, maar ik heb eigenlijk van niets veel verstand’

“Ik wil late singe!”, riep zoon Appie rond vorig jaar kerst de hele dag. “Ik wil late singe!”

Ik blij. M’n zoontje wil later zingen.

Opvoeding geslaagd.

Dus ik: “Mooi! Leuk! Fijn! Gaan we dan samen muziek maken?”

Appie: “Ik wil late sínge. Ik wil late sínge!”

Hij bleef het maar zeggen. Tot ik begreep dat hij het Sela-liedje Kerstnacht boven Bethlehem wilde horen, met daarin de zin: ‘…Laat ons zingen…’

Ontegenzeggelijk maakte zich een lichte teleurstelling van mij meester. Blijkbaar is het bepaald nog geen uitgemaakte zaak of mijn zoon later zanger wordt, of registeraccountant. Dat hij om christelijke muziek vraagt, is in het kader van onze geloofsopvoeding dan wel weer een goed teken.

Bij de eerste de beste exegetische vraag van mijn dochter sta ik met m’n mond vol tanden

Tja, die geloofsopvoeding... Opvoeden is al een hele klus, ‘geloofsopvoeden’ doet daar nog een schepje bovenop. De eerste jaren is de wereld voor een kind nog overzichtelijk, maar naarmate ze groeien, groeien de vragen mee. Zo had Jazzy (4) laatst het bijbelverhaal over de vijf wijze en vijf dwaze maagden (zie Mattheus 25 1:13, red) op school gehoord. Ik neem even aan dat de juf het aspect ‘maagd’ niet verder heeft toegelicht, maar desondanks kwam Jazzy verontwaardigd thuis. “Ze gingen nog snel naar de winkel, maar toen mochten ze er niet meer in van de…, de…, de brui, de bruidegom. Dat is toch niet eerlijk?”

Daar stond ik dan. 38 jaar lang met het geloof bezig, maar bij de eerste de beste exegetische vraag van mijn dochter sta ik met m’n mond vol tanden. En een vraag van je kind niet kunnen beantwoorden, dat blijf ik lastig vinden. Ergens (maar waar?) wil ik hun vraagbaak zijn, hun Winkler Prins encyclopedie, hun concordantie, maar de realiteit is dat ik eigenlijk van niets veel verstand heb.

Vooralsnog ben ik mijlenver verwijderd van m’n diploma

Misschien overdrijf ik en moet ik beter leren loslaten. Opvoeden ís immers één grote cursus loslaten. Vooralsnog ben ik nog mijlenver verwijderd van m’n diploma. Onlangs merkte ik dat weer. Iemand op school noemde m’n dochtertje meerdere keren ‘Dikzak’ en nu zit ik in dubio welke lijfstraf ik precíes ga toepassen. Ik overweeg waterboarding, hoewel kielhalen en vierendelen ook tot de mogelijkheden behoren.

PS. Appie valt nog elke avond in slaap met ‘Late singe’ van Sela. Pavlov doet z’n werk, na de eerste regel is ‘ie vertrokken. Z’n vader kan dat lied niet meer horen.

Meer columns van Wilfred lezen? Klik hier!