Sibiel: ‘Samenleven vraagt om een flexibele instelling, je moet durven loslaten’

Sibiel stelt op haar 18e haar toekomstplannen radicaal bij: ze geeft haar leven aan God. Na een zoektocht belandt ze in een van de leefgemeenschappen van de Focolare-beweging, die is gericht op eenheid en vrede. 

Sibiel is 18 jaar, studeert en droomt van een man en kinderen. Tot ze op een goede ochtend in de kerk zit en duidelijk merkt dat God haar roept om haar hele leven aan Hem te geven. Ze omschrijft het als een sterk gevoel, nog sterker dan een verliefdheid. Het was zo sterk, dat ze alleen nog maar ja kon zeggen. En meteen erachteraan: ‘Ja, maar dat wil ik ook alleen maar.’ Voor haar was het vanaf het begin ook duidelijk dat ze daardoor zonder man (en kinderen) zou blijven.

Leefgemeenschap Focolare

Ze klinkt oprecht en nog steeds zo zeker van haar zaak als toen, meer dan 35 jaar geleden. Niet dat ze toen wist hoe haar leven eruit zou moeten zien, of wat ze zou moeten doen, maar haar zoektocht was begonnen. Via een contemplatief klooster, dat ze toch te individueel vond, kwam ze uiteindelijk terecht bij de internationale Focolare-beweging. Focolare is gericht op verbinding en eenheid en is in meer dan 180 landen actief. Sibiel ging bijna 33 jaar geleden in een van de leefgemeenschappen wonen. Na haar vormingsjaren (waar ze in centra in Zwitserland, Italië en Nederland meer leert over spiritualiteit, theologie en praktische zaken) kwam ze terecht in Scandinavische Focolare-groepen. Uiteindelijk keerde ze weer terug naar Nederland.

Bij de Focolare-beweging staat centraal dat je aan de wereld laat zien hoe je kan samenleven als christenen. Samen streef je naar eenheid en vrede. Dat is gebaseerd op de tekst in Mattëus waarin Jezus zegt: ‘Waar twee of drie in mijn naam bij elkaar zijn, daar ben ik in hun midden.’ (Matteüs 18:20). ‘Ik ervaar het leven in de gemeenschap ook echt op die manier en ik zoek en vind God in de mensen om me heen’, vertelt Sibiel.
Ze leeft als een familie samen met de anderen uit de leefgemeenschap. De meeste bewoners hebben overigens een ‘gewone’ baan buiten de gemeenschap. Sibiel zelf is jarenlang projectleider geweest voor verschillende instanties. Daarnaast zet ze zich in voor de degenen met wie ze samenleeft en voor de omliggende gemeenschap.

Een toevoeging aan de samenleving

Sinds drie jaar doet ze dat in Mariënkroon, een Focolarestadje vlakbij Den Bosch, waar een lange geschiedenis de oude gebouwen getekend heeft. De katholieke paters die er oorspronkelijk woonden, zijn inmiddels overleden, maar hun instelling -om een toevoeging te zijn aan de samenleving- blijft. Zo is er elke zondag een oecumenische vesperdienst, er worden relatiecursussen gegeven en je kunt er diverse creatieve cursussen volgen. En elke vrijdagavond is er Abdijcafé met gezelligheid en spel.

Het is tijdens deze avonden dat Sibiel haar geluk vindt. ‘Hier zie ik de ander, ontmoeten we elkaar van hart tot hart en delen we op een heel diep niveau wat er in ons omgaat. Natuurlijk gaat het samenleven niet altijd zo perfect. We hebben ook wel eens tegengestelde verwachtingen of komen er niet samen uit. Het vraagt om een flexibele instelling. Je moet durven loslaten: je bezittingen, je wensen, maar ook je ideeën. Zo moesten we eens een woonkamer inrichten. Daar heeft iedereen z’n eigen ideeën over. Als je je eigen ideeën durft los te laten, kom je uiteindelijk tot een nog mooiere oplossing dan je zelf in gedachten had. ‘We hebben natuurlijk het voordeel dat we hier allemaal van hetzelfde ideaal uitgaan. We willen allemaal de vrede zoeken. Daarom komen we er ook altijd weer uit als er frustraties zijn, die pakken ze bij de wortels aan.”

God in het gewone

Zo probeert Sibiel, samen met de anderen in de gemeenschap van Mariënkroon, om een oase van spiritualiteit te vormen, en waar mensen die zoeken, ook kunnen vinden. Soms is dat heel praktisch, met inwonende vluchtelingen, tijdelijke woonruimtes, etc. Soms is het op bezinningsniveau met trainingen, weekenden en goede gesprekken tijdens het aardappels schillen. ‘Zo ontstaat er een sneeuwbaleffect. Dan straal je pas echt en kun je delen van je ervaring met God in je dagelijkse leven.’

Na drie jaar in Mariënkroon, gaat Sibiel binnenkort verhuizen naar de Focolare-gemeenschap in Vleuten. Ze zet haar werk daar door, en blijft tevens werken voor het landelijk centrum van Focolare dat in Mariënkroon is gevestigd. Een rijk leven, vindt Sibiel om dagelijks te leven met God, rustig, bezonnen en vol van het gewone. ‘En juist daarin vind ik Hem!’

Mariënkroon
Doel/missie: ‘Mariënkroon wil een plek zijn waar men een samenleving van betrokkenheid op elkaar kan ervaren: een open gemeenschap die de kracht van het evangelie zichtbaar maakt doordat mensen in eenheid samenleven.’
Aantal bewoners: Ongeveer 60, waarvan de helft op het terrein zelf woont.
Sinds 2002 is Mariënkroon het landelijk ontmoetingscentrum van Focolare. Van 1904 tot 2016 werd het bewoond door monniken van de Cisterciënzerorde.
Waar: Nieuwkuijk (bij ’s-Hertogenbosch)