Eunice Anita-Offerman: ‘Ik vraag continu aan God: welk pad moet ik op?’

“Ik ben opgegroeid in een katholiek gezin op Curaçao waar bidden en danken veel betekenden. Mijn moeder en oma organiseerden met andere vrouwen gebedsmomenten bij ons thuis. Als kind loop je daar gewoon tussen. Ik was niet echt onderdeel van de sessie, maar hoorde al die vrouwen wel bidden. Dat zijn indrukken die je op een positieve manier beïnvloeden. Soms zat mijn moeder ook aan de telefoon met iemand en hoorde ik het gesprek op een gegeven moment overgaan in een gebed. En mijn oma was continu aan het danken, voor alles."

Psalm 23

"Mijn moeder en oma baden vaak Psalm 23. Ook in de kerk hoorde ik het regelmatig terug, met name die eerste twee zinnen: God is mijn herder, mij zal niets ontbreken. Ik hoorde het in het Papiaments en het Spaans en het Engels. Op een gegeven moment blijft het dan wel in je gedachten hangen.”

Van twee inkomens naar één

“Naarmate ik ouder werd, ben ik gaan beseffen dat er in deze psalm heel veel facetten samenkomen van onze wandel met God. Het is echt een schat voor ons geestelijk leven. Het begint bij vertrouwen op God. Dat overstijgt ons menselijk denken: je weet niet hoe de dingen gaan lopen en toch moet je erop vertrouwen dat het jou aan niks zal ontbreken. Dat heb ik zelf ook ervaren. Er was een tijd dat God tegen mij had gezegd om mijn baan op te zeggen, terwijl ik een gezin had waarin twee kinderen opgroeiden. Toen kwam ik dus thuis te zitten en dan denk je: wat nu? Hoe gaan we het redden als we van twee inkomens naar één inkomen gaan? Heb ik het wel goed verstaan? God, wat wil Je dat ik nu ga doen, want ik snap het niet helemaal.”

Arjen ten Brinke: ‘Ik noem mezelf vaak een randkerkelijke dominee’

Lees ook over:

Arjen ten Brinke: ‘Ik noem mezelf vaak een randkerkelijke dominee’

Twijfels

“We blijven ook allemaal mensen, hè. We mogen nadenken en redeneren en twijfelen. Maar op een gegeven moment vraagt God van ons om onze eigen redenatie even stop te zetten en Hem te vertrouwen. Daar helpt deze psalm mij bij. Niet bij je twijfels blijven zitten, maar naar God gaan. Je komt alleen maar te weten waar God je naartoe wil leiden, als je die stap in geloof zet. Het is voor mij continu vragen aan God: welke pad moet ik op? Moet ik linksaf of rechtsaf of moet ik rechtdoor blijven gaan? En dan steeds weer God vertrouwen en in Hem berusten dat Hij voor ons zal zorgen.”

Rustig aan tafel zitten

“Op God vertrouwen betekent niet dat je niks overkomt. Je komt zeker moeilijke dingen tegen in het leven, maar God geeft je iedere keer nieuwe krachten én Hij helpt je om op het rechte pad te blijven. God verfrist ons innerlijk, staat er. Wat er ook gebeurt: God vernieuwt je elke keer weer, Hij helpt je omhoog. Dat heb ik zelf ook echt ondervonden. Ik vind het dan ook mooi dat er staat dat God een feestmaal bereidt waar je vijanden bij zijn. Ondanks alles wat er om je heen gebeurt, wat niet goed gaat, zegt God tegen ons: gewoon rustig aan tafel zitten eten. Dat geeft me moed en hoop in moeilijke tijden.”