Erna kampt jarenlang met een burn-out

Erna: “Ik was iemand die altijd in de overlevingsstand stond. Ik was behoorlijk stoer naar buiten toe en liet mijn ware ik niet zien, kon alles aan en ging maar door. Ik vond mezelf geen lieve, zachte moeder en vrouw, maar een streng en kattig mens. Nee, ik hield absoluut niet van mezelf. Mijn burn-out heeft mijn leven en de manier waarop ik naar mijzelf keek veranderd, maar dat is geen makkelijke weg geweest.

Ik wist niet hoe ik ooit nog kon herstellen van deze burn-out

Omdat mijn man een eigen zaak heeft, was hij altijd lange dagen van huis. Ik stond alleen voor de opvoeding en de zorg van onze, destijds nog, vier kinderen. Een verdeling waar wij in de loop van de jaren in waren gerold. Er ontstonden zorgen om drie van onze kinderen en ik liep alle zorgafspraken grotendeels alleen af.

Ik wilde graag mijn zorgen delen met mijn man, maar communiceren was niet zijn sterkste kant. Ik wilde praten, maar mijn man liever niet, dus hij begon zich terug te trekken. Er kwamen barsten in ons huwelijk en wij raakten van elkaar vervreemd.”

Ik lag hulpeloos op de bank en kon alleen nog maar huilen

“In 2015 werd alles mij te veel en ging ik letterlijk onderuit. Ik viel om en kwam tijdens mijn val gelukkig op de bank terecht. Het was een zeer angstaanjagend moment, want ik kon mijn armen en mijn benen niet meer bewegen. Ik lag hulpeloos op de bank en kon alleen nog maar huilen. Mijn lichaam riep mij een halt toe en weigerde om nog langer dienst te doen. Wat mij zelf niet was gelukt, werd door mijn lichaam afgedwongen; het was tijd om rust te nemen. Ik was helemaal op van het zorgen en het piekeren.

Deze burn-out heeft drie jaar geduurd. Ik had geen werk waarbij ik mij ziek kon melden om te kunnen herstellen, ik zat altijd tussen de zorgen om mijn gezin. Het was een zware periode, waarin ik meerdere depressies kreeg.”

Op een gegeven moment dacht ik zelfs: het enige wat ik nog wil, is een touw

“Toen ik ruim een jaar mijn burn-out had werd mijn vader ernstig ziek. Na zes intensieve weken, waarin ik gelukkig de kracht kreeg om hem en mijn moeder bij te staan, stierf hij. Twee weken na zijn overlijden stortte ik opnieuw in en kwam de burn-out erger terug dan hij ooit was geweest. De maanden die volgden waren uitzichtloos. Ik wist niet hoe ik ooit nog zou kunnen herstellen en zag de toekomst somber in.

Op een dag vroeg mijn man; ‘Wat kan ik voor je doen om je te helpen? Wat heb je nodig?’ Hij hielp mij in die tijd, waar hij kon en zorgde dat het mij aan niks ontbrak. Mijn antwoord was: ‘Een touw.’ Zonder enige emotie gaf ik aan dat ik er zo doorheen zat dat ik niet meer verder kon leven op deze manier.”

Zoektocht

“Ik was radeloos. Ik wilde van de burn-out afkomen, maar had geen idee hoe. Ik vroeg God om raad.  Ik heb het wat uitgeschreeuwd naar God in die tijd. Hij zegt in Zijn woord in Jakobus 1:5: ‘Als het je aan wijsheid ontbreekt, vraag het Mij en ik geef het je.’ Ik ben op internet gaan zoeken en kwam uit bij een eendaagse coaching, waarbij vermeld stond dat het absoluut zou helpen om te herstellen van een burn-out.”

God wilde mijn emotionele pijn genezen

“Een van de adviezen die ik kreeg om te herstellen was: ‘Ga iets doen wat je leuk vindt!’ Een moeilijke opdracht als je depressief bent, want wat is er dan nog leuk? De coaching was erg confronterend voor mij. Ik hoorde voor het eerst in mijn leven over ‘emotionele pijn’. Daar ben ik me in gaan verdiepen en veel over gaan lezen. Met deze informatie ging ik naar God toe. Het was heel bijzonder, want wat voor mij zo nieuw was, werd in Zijn woord telkens opnieuw voor mij bevestigd.

God bracht mij bijvoorbeeld de tekst die in Efeziërs 4 vers 23 staat in gedachten: ‘Word vernieuwd in je denken.’ Ik leerde het verband te zien tussen deze nieuw opgedane kennis, de Bijbelteksten die God mij onder ogen bracht én Zijn grootste gebod: God liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf. Het werd één grote ontdekkingstocht, waarbij ik emotionele genezing vond en leerde om van mezelf te houden.

Levensvreugde

Sinds ik tot geloof ben gekomen, weet ik dat God van mij houdt en kan ik mezelf zien door Zijn ogen. Ik kan eindelijk geloven én ervaren dat mijn identiteit in Christus ligt. Ik ben hersteld van mijn burn-out en depressie en ervaar weer levensvreugde.

Inmiddels ben ik mijn opgedane kennis en ervaringen gaan delen. Ik schrijf erover op mijn blogsite en heb gesprekken met andere mensen die te maken hebben met burn-out, angst, verdriet en irritaties. Ik zie zulke prachtige dingen gebeuren. Wat Gods plannen verder zijn is mij nog niet helemaal duidelijk. Ik ga stap voor stap met Hem mee en vertrouw erop dat Hij voor mij zorgt. God is goed!”

Lees ook hoe Debora (25), Martine (33) en Esther (45) omgingen met hun burn-out.

Wil je meer lezen over de lessen die Erna heeft geleerd, kijk dan op haar blog: www.luisterendcommuniceren.blogspot.com of volg haar op instagram via @over_gevoel. Heb je een vraag aan Erna, stuur gerust een mailtje naar volledigeovergave@gmail.com.