Sandra heeft al jarenlang last van chronische pijn: ‘Artsen dachten dat ik het verzon’

Al zolang Sandra zich kan herinneren, heeft ze last van haar lichaam. “Ik was altijd een ‘buikpijnkind’”, vertelt ze. Als ze twaalf is, krijgt ze erg last van haar rug en allerlei ‘vage klachten’, zoals vermoeidheid, duizeligheid en slingeren met haar benen. In die tijd is er nog maar weinig over bekend. Sandra ondergaat een ziekenhuisopname van zeven weken waarin ze wordt onderworpen aan allerlei onderzoeken – zonder resultaat.

Diagnose fibromyalgie

Ze vertelt de dokters dat ze pijn heeft in haar onderrug, maar zij beweren dat dit onmogelijk is omdat er geen afwijking op de foto’s te zien is. “Ik mocht pas naar huis als ik zei dat de pijn weg was. Ze dachten dat ik het verzon.” Haar huisarts en ouders geloven haar wél en steunen haar, ondanks dat sommige mensen denken dat ze haar klachten verzint.

Soms twijfelt ze ook aan zichzelf: stelt ze zich aan? “Ik heb me vreselijk geschaamd voor mijn gezondheidsklachten”, vertelt Sandra. Ze weet het nog goed. Ze is twaalf en staat in haar ondergoed tegenover een dokter. Ze moet rechtop staan, maar zakt steeds door haar knieën heen. “Hij werd boos en zei: Als je met Prinsjesdag in de rij staat, sta je toch ook op twee benen?” Dat hij haar niet gelooft, doet veel pijn. Van zusters krijgt ze wel af en toe een bemoedigende knipoog.

Ik mocht pas naar huis als ik zei dat de pijn weg was. Ze dachten dat ik het verzon

Inmiddels is de diagnose fybromyalgie gesteld, waar destijds nog weinig over bekend was. “Het is een reumatische aandoening en het zit in je spieren en bindweefsel. “Bindweefsel komt in je hele lichaam voor en daardoor kunnen pijnklachten verschuiven. De ene keer meer in de rug, dan in een knie of elleboog. Het is een heel ongrijpbare aandoening”, legt Sandra uit.

Onbegrip bij diagnose

Sandra’s klachten verergeren; ze kan niet meedoen met gym of schaatsen. Als ze negentien jaar is, loopt ze een virusinfectie op waardoor ze qua gezondheid nog meer moet inleveren. “Vanaf mijn twaalfde heb ik roofbouw op mijn lichaam gepleegd, door altijd maar ‘door’ te gaan omdat ik mij schaamde. Mijn lichaam kon het niet langer meer aan.” Haar tanden komen los te zitten, ze krijgt hoge koorts en moet vijf weken op bed liggen, totaal uitgeput. “Ik kon niet lopen, niets. Mijn moeder gaf mij met een theelepeltje eten.” Opnieuw komt er niets uit de onderzoeken, tot de diagnose ME wordt gesteld. Bij dit ziektebeeld heb je verschillende klachten en ben je vrijwel altijd moe. De ziekte leidt tot veel onbegrip. “Mensen zeiden tegen mij: ‘Ik ben ook wel eens moe.’”

Ze probeert haar werk bij een assurantiekantoor op te bouwen, maar het lukt haar niet. Na een paar uur is haar lichaam op en brengt ze de rest van dag in bed of op de bank door. De bedrijfsarts en Arboarts geloven haar niet en blijven pushen. “Het was niet te doen. Na een paar uurtjes was ik helemaal kapot.” Ze is dan begin twintig. Voor een bijstandsuitkering komt ze niet in aanmerking. Nadat zij en haar vriend trouwen, stopt ze volledig met werken en moeten ze van één inkomen leven.

Ondanks vermoeidheidsklachten een kinderwens

Ondanks dat de vermoeidheidsklachten een grote impact op haar leven hebben, koesteren zij en haar man een kinderwens. Na ruim vier jaar lukt het eindelijk om zwanger te worden. “Dat ik niet voor mijn kindje kon zorgen, vond ik het lastigst. Ik had al moeite om zelf de trap op te lopen, laat staan mét een kind. Mijn ouders en de gezinszorg hebben veel geholpen.”

Er staat haar een moment bij dat ze erg moeilijk vond. “Tijdens de kraamdagen moest er iets bij de apotheek worden opgehaald. Ik kon niet alleen met ons zoontje blijven vanwege de vermoeidheid. Toen is de kraamverzorgster met ons zoontje in de kinderwagen op pad gegaan. Ik heb enorm zitten janken. De eerste keer met een baby in de kinderwagen naar buiten gaan is iets wat de moeder zelf wil doen.”

Fythotherapie 

Ze beseft dat ze niet veel meer hoeft te verwachten van de reguliere geneeskunde; ze voelt zich niet serieus genomen en krijgt zelfs geen uitkering. Sandra legt zich er niet bij neer.  Ze komt terecht bij 'fytotherapie' oftewel kruidengeneeskunde, een vorm van alternatieve geneeskunde waarbij kruiden worden gebruikt als geneesmiddel. “Ik kreeg eindelijk wat meer energie en knapte wat op. Al is het niet de oplossing, het draagt wel bij aan mijn herstel.”

Energielek door gepieker

Dan raakt Sandra opnieuw zwanger. Samen met het medische team kiest ze voor een keizersnede om haar lijf zoveel mogelijk te ontzien. Als ze thuiskomt uit het ziekenhuis, begint het eindeloze piekeren en malen opnieuw. “Ik lag op de bank terwijl iedereen aan het werk was. In huis is iemand anders met je kind bezig. Door al dat gepieker kreeg ik een groot energielek. Ik voelde mij ook schuldig; ik wilde zelf leuke dingen met mijn kinderen doen. Ik heb ze nooit in bad kunnen stoppen als baby.”

In huis is iemand anders met je kind bezig

Ze blijft doorzoeken in het alternatieve circuit en komt uit bij de Matrix methode. “Het komt erop neer dat je alle informatie in je hoofd kunt ordenen zodat je min of meer een ‘uitknop’ hebt voor je piekergedachten. Het klonk te mooi om waar te zijn, maar het werkte enorm goed. Mijn volle hoofd was altijd een groot energielek geweest en omdat ik hier zelf veel baat bij had, wilde ik dat ook andere mensen gaan leren. De methode lijkt te werken bij klachten als piekeren, een vol hoofd, angsten, trauma’s, PTSS en burn-out klachten.”

Ervaringsdeskundig coach

Haar ervaring zet Sandra in om anderen te helpen en volgt diverse opleidingen. “Ik leid nu een fijn leven, ik kan er zo van genieten. Ik moest altijd geholpen worden, nu mag ik anderen helpen. Dit geeft mij een gevoel van dankbaarheid.”

Ze heeft veel jaren van pijn, vermoeidheid, frustratie en stress achter de rug. “Maar nu zie ik dat God mij veel lessen heeft geleerd, terwijl ik dat toen niet kon bedenken. Bijvoorbeeld geduld, vertrouwen, loslaten, overgave en geen schaamte voelen voor mijn problemen. Ik probeer bij mensen eerst voor een basisrust te zorgen en uit te leggen hoe het in hun hoofd werkt en hoe dit ook doorwerkt in het lichaam. Als mensen begrijpen wat er in hun hoofd gebeurt, kunnen ze anders met hun problemen omgaan.”

De schaamte voorbij

De schaamte voor haar klachten loopt als een rode lijn door haar leven. Ze beseft nu dat dit niet nodig is, dat ze juist mensen mag bemoedigen. De toekomst ziet ze zonnig in, vertelt ze. “Mijn pijn- en klachtenpatroon is niet verdwenen, maar ik kan er beter mee omgaan. Ik sta meer ontspannen in het leven zonder piekeren of een vol hoofd. Ik ga in september nog een opleiding volgen waar ik meer mag ik leren hoe het lichaam weer in balans kan komen. Ik geloof dat God een groter plan heeft met dit leven, en doordat ik andere mensen mag helpen, kan ik daaraan deelnemen.

Na tien jaar vruchtbaarheidsbehandelingen werd Meredith zwanger via een donor

Lees ook over:

Na tien jaar vruchtbaarheidsbehandelingen werd Meredith zwanger via een donor