Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Column Martine: ‘Ik roep vandaag uit tot ‘gewoon is het nieuwe bijzonder’ dag’

Over het ‘bijzondere dagen’ fenomeen

Martine is getrouwd met Erwin en moeder van drie zonen in de jongvolwassen en puberleeftijd. Ze werkt als ervaringsgericht therapeut bij een praktijk voor bewustwording, zingeving en creativiteit. Voor Eva schrijft ze over wat haar opvalt en bezighoudt in het leven.

Deel:

Het was laatst ‘Internationale Vrouwendag’. Dikke prima. Als er een Nationale Pannenkoekdag, potgronddag, dag van linkshandigen, opschoondag, dag van de eendagsvlieg, dag van het potlood, dag van het geluk en dag van het-aankleden-van-je-huisdier bestaat, lijkt een vrouwendag me best op zijn plek.

Tegelijk roepen al die bijzondere dagen wel iets bij me op. Ik kan er ten eerste bijzonder slecht tegen als iemand anders voor mij bepaalt wat voor dag het is. Dat zal wel iets over mijn karakterstructuur zeggen. Maar dat je kinderen dan uit school komen en hoopvol en met rode koontjes je vertellen dat het ‘Nationale Pannenkoekdag’ is… Nou, zet dan nog maar eens sperziebonen op tafel. Voor je het weet zit je aan een ‘hoe-je-moeder-nooit-pannenkoeken-maakte-op-nationale-pannekoekendag-dag’ vast. En dan sta je met dichtgeknepen billen toch die stomme Koopmans in je pan te gieten omdat je je kinderen niet nog meer wilt beschadigen dan je al hebt gedaan.

Nou, zet dan nog maar eens sperziebonen op tafel

Verder zijn al onze 365 dagen inmiddels voorzien van het predicaat ‘bijzondere dag’ en hebben we vanuit onze onstilbare behoefte aan bijzonderheid niet genoeg dagen meer over. Dus vertegenwoordigen alle dagen inmiddels meerdere bijzonderheden. Dat vind ik trouwens zielig, dus misschien kan daar ook een dag voor komen?

Want hoe zal dat zijn voor die dag die zich bijzonder wil voelen, maar dan toch de aandacht moet delen met allerlei groeperingen die ook toevallig die dag hebben uitgekozen om bijzonder te kunnen zijn? Staat daar wel eens iemand bij stil? Een ‘heb-jij-dat-weer-ben-je-eindelijk-bijzonder-en-heb-je-een-eigen-dag-moet-je-die-weer-delen’ dag?

Het intrigeert me mateloos, dit ‘bijzondere dagen’ fenomeen. Ik heb het dan niet eens over de ordinaire geldklopperij dagen die de commercie slim en creatief in de markt zet. ‘Valentijnsdag’, ‘Black Friday’, ‘nationale rozendag’, ‘croissantjes dag’, ‘pindakaas dag’, ‘geef je vrouw een gouden ring dag’ ‘singles dag’ en ‘groene overhemden dag’. Geef eraan toe of doe het niet maar ga er alsjeblieft niet meer van maken dan het is.

Ik geloof niet dat de ‘bijzondere dagen’ tot verbinding leidt

Wat me met name bezighoudt, zijn al die dagen die een minderheid moeten vertegenwoordigen. In toenemende mate lijkt daar de hang naar ‘bijzonder willen zijn’ aan ten grondslag te liggen. Alsof je niks bent als je niet op zijn minst iets heel bijzonders hebt. Prima hoor, als je graag aandacht wilt voor wat jij hebt of meemaakt. Maar hoezo moet dat door een hele natie gedragen worden? Ik word moe van dat continue appél om de bijzonderheid te ondersteunen. Ik geloof namelijk niet dat dat tot verbinding leidt. Sterker nog: het polariseert. Het benadrukt de tegenstelling: ‘ik heb iets wat jij niet hebt’ of ‘ik ben niet zoals jij’. Nou duh, daar hebben we toch niet een bijzondere dag voor nodig om het daarover eens te worden?

Zullen we doen dat ‘gewoon’ het nieuwe bijzonder is? Gewoon ‘ik net als jij’? Gewoon ‘jij hebt dit en ik heb dat’? En zullen we elkaar dan ontmoeten om door te praten over wat jij zoal meemaakt in je leven?

We maken allemaal verschillende dingen mee en worstelen ook met verschillende dingen. Maar daarin zijn we dan toch ook weer hetzelfde? Gewoon mens. Zo kunnen we elkaar steunen en zoeken naar wat er nodig is. Dat vraagt wel om de bereidheid om niet alleen begrepen te willen worden maar ook te begrijpen. Best een klusje voor ons mensen maar hey, daar kunnen we elkaar dan weer bij helpen. Ik roep vandaag uit tot ‘gewoon is het nieuwe bijzonder’ dag. Ik moet wel even kijken of er ergens op één van onze 365 dagen nog plek is voor deze gewoonheid.

Geschreven door

Martine Luchies

--:--