Deirdres zoon werd levenloos geboren: ‘Vol vertrouwen bad ik: laat een wonder gebeuren’

“Twee ruggenprikken die niet werken, extra pijnstilling, de pijn van de weeënstorm die overal doorheen schiet, ontsluiting die niet vordert: de bevalling van Samuel was meer dan heftig,” vertelt moeder Deirdre. “Na een hele lange aanloop werd eindelijk zijn hoofdje geboren. We dachten het ergste gehad te hebben.” Maar dan blijft Samuels schoudertje steken: een schouderdystocie, een zeldzame, ernstige complicatie tijdens de bevalling.  

Als de seconden geteld worden, weet je dat het mis is

“Er werd op een noodknop geduwd. Voor we het wisten stond de kamer vol met artsen. In de minuten daarna werd ik in allerlei posities gemanoeuvreerd,” zegt Deirdre. “Mijn knieën opgetrokken, op handen en knieën, er werd op mijn buik geduwd. Per manoeuvre werden de seconden hardop geteld. We waren al 32 uur bezig. Als dan ineens de seconden geteld worden, weet je dat het vreselijk mis is.”  

Levenloos 

Het duurt bijna zes minuten om Samuel te bevrijden. Door het ernstige zuurstoftekort verslapt hij. Deirdre: “Zo konden ze zijn levenloze lijfje eruit halen. Heel even werd hij op mijn borst gelegd. Daarna kreeg ik een black-out, maar dat beeld staat op mijn netvlies gebrand. Hij ademde niet en had geen hartslag. Dat was niet Samuel, maar een slappe, blauwgrijze pop.” 

Er verschijnen nog meer artsen in de kamer. Mart: “Ik wilde het liefst weg daar, maar mijn vaderinstinct kwam boven. Een van de artsen zei: kom erbij staan, hou zijn handje vast. Daar stond ik, te midden van een leger artsen rondom mijn zoon. Twee lange uren gaven zij Samuel zuurstof, probeerden ze hem op gang te krijgen en plaatsten ze infusen. Ze waren zo verbeten bezig. Het was een gevecht voor zijn leven. Soms was er wat verbetering te zien, maar daarna zakte hij weer weg. En ondertussen hield ik zijn kleine, slappe handje in mijn hand.”  

Wonder 

Deirdre: “We wisten, dit is vreselijk mis. Bij mij ging toen een knop om. De hele wereld verdween onder onze voeten, en ik viel volledig terug op mijn geloof. Ik ben gaan bidden om een wonder. Vol vertrouwen bad ik: laat een wonder gebeuren. En ik voelde heel sterk: er gáát een wonder gebeuren. En omdat ik zo vol vertrouwen was, gaf dat ook Mart vertrouwen. Samen vonden we rust en kracht.” 

Eindelijk gaat Samuel zelf ademhalen. “Nu komt het goed, dachten we. Maar de arts gaf aan: we weten niet of hij het gaat overleven. Onze nachtmerrie hield niet op.” Met de ambulance wordt Samuel naar het VU gebracht voor koeltherapie: zijn lichaamstemperatuur wordt met een speciaal koelpakje enkele dagen teruggebracht naar 33,5 graden. Zo wordt de kans op hersenschade door het zuurstoftekort verkleind.  

Overmand door emoties bellen Deirdre en Mart de opa’s en oma’s. “Samuel is geboren, zei ik,” vertelt Deirdre. “Mijn moeder begon te gillen van geluk. Mam, stil, zei ik. Het gaat niet goed. We weten niet of hij het gaat overleven. Opnieuw begon mijn moeder te gillen, maar nu in paniek. Bidden jullie voor ons, vroeg ik haar. We hebben een wonder nodig.”  

Ronald McDonald Huis 

Twee dagen later wordt Deirdre ontslagen uit het ziekenhuis. Maar naar huis gaan is geen optie. “We wilden zo dicht mogelijk bij Samuel zijn. Dag en nacht.” Daarom nemen ze hun intrek in het naastgelegen Ronald McDonald Huis. “Wát een warm bad, te midden van onze ellende. Het was ons vangnet, zó waardevol. De vrijwilligers waren betrokken. De andere ouders spraken we niet veel, maar ook zonder woorden was er verbinding. We leefden in dezelfde wereld. We hoefden niemand uit te leggen hoe we ons voelden.” 

Tijdens de koeltherapie wordt Samuel in coma gebracht. “Dat vond ik ontzettend moeilijk. Misschien werd hij nooit meer wakker. Zou dit de laatste keer zijn dat ik je zie, dacht ik bij zijn bedje. Ik was heel bang hem te verliezen. Huilend zat ik bij hem.” Deirdre en Mart gaan een donkere nacht in. In de ochtend horen ze van de artsen dat Samuel gereanimeerd moest worden tijdens het in slaap brengen. “Dat was zo heftig. Maar tegelijkertijd hervonden we ons vertrouwen. Hij leeft nu, dachten we. Dus nu zijn we er voor hem, wat er ook gebeurt.” 

We gingen nog steeds uit van een wonder

Vanuit het Ronald McDonald Huis tellen ze de dagen en uren af tot de MRI-scan na de koeltherapie. “Dan zou duidelijk worden hoe het met Samuel gaat, of er schade is en zo ja, hoe ernstig. De kinderartsen bereidden ons voor op donkere scenario’s van zware handicaps. Het zuurstoftekort was zeer ernstig geweest. Zelfs het allerzwartste scenario, dat Samuel het niet zou redden, was aanwezig.” Maar Deirdre en Mart blijven vol vertrouwen. “We gingen nog steeds uit van een wonder, het allerbeste scenario. Na de scan zou blijken dat Samuel niks zou mankeren, we geloofden dat heel sterk.” 

Wereldwijde steun 

Alle opa’s en oma’s, familie en vrienden leven met Deirdre en Mart mee. Op afstand, vanwege de coronamaatregelen. “We stuurden hen een bericht: steken jullie een kaarsje aan voor Samuel tijdens de scan? Willen jullie voor hem bidden of bij hem zijn in gedachten, en dit bericht doorsturen?” Tot hun grote verrassing maakt het bericht ongekend veel los. “Vrienden deelden ons bericht met hun vrienden. Die deelden het weer met hun vrienden. Alsof we een steen in het water hadden gegooid, werden de kringen steeds groter. Onze oproep kwam terecht in Spanje, Namibië, Ecuador, Canada, de Filippijnen, Australië – en nog veel meer landen. Dat was wonderbaarlijk.” Tijdens de scan branden er wereldwijd kaarsjes. “Dat moet er prachtig uit hebben gezien. Over de hele planeet werd er gedacht aan en gebeden voor Samuel. We voelden ons gedragen door deze krachtige golf van licht en liefde. Iedereen stond in gedachten en in gebed naast ons. Dit heeft ons echt geholpen om het positieve scenario vast te houden.”  

Dit had de hel van ons leven moeten zijn, maar we voelden ons gek genoeg bijzonder rustig

De heftige ervaringen gaven Deirdre verdieping van haar geloof. “Mijn geloof speelde altijd een rol in mijn leven, maar door deze ervaringen in het ziekenhuis heb ik mijn geloof zo levend, van zo dichtbij, ervaren. Dat is heel bijzonder. Het heeft ons, en ook onze omgeving, veel gebracht. Want het vertrouwen en de rust die wij ervaarden in deze zware ziekenhuisperiode, konden we delen met familie en vrienden. Dat gaf hen ook weer kracht.” 

Tijdens de MRI-scan wachten Mart en Deirdre in de ouderkamer. “Dit had de hel van ons leven moeten zijn, maar wij voelden ons gek genoeg bijzonder rustig. We hadden zoveel kracht en vertrouwen en voelden dat we gedragen werden.” Na de scan zitten ze gedrieën op de IC bij Samuels bedje. Ze zouden een dag moeten wachten op de uitslag. Echter, na tien minuten stappen de artsen met een grote grijns binnen. “’We willen jullie het goede nieuws nu al laten weten,’ zeiden ze. ‘We zien geen enkele afwijking op de scans.’” De emoties van Deirdre en Mart schieten alle kanten op. “Ik begon te lachen, Mart moest vreselijk huilen. Het wonder was waarheid geworden.” Samuel mag al snel van de IC af en na tien dagen kan het kersverse gezin naar huis.  

Gebedsverhoring 

Deirdre: “Samuel betekent ‘gehoord door God’. Daarin komt voor ons alles samen na deze heftige periode. Toen het nog onzeker was of Samuel het zou overleven, zei ik vol vertrouwen tegen mijn moeder: hij gaat zijn naam eer aan doen. Zijn naam is een gebedsverhoring. Wereldwijd is er voor Samuel gebeden en God heeft dit gehoord. Maar ook daarvoor al heeft Hij ons gehoord. Het duurde bijna een jaar voordat ik zwanger werd. We fantaseerden al wel eens na over namen, Sam was een naam we al jarenlang mooi vonden. Toen we probeerden om zwanger te raken, maar dit nog niet lukte, had ik een bijzondere droom: ik bad tot God voor een zwangerschap en zei: als ik een zoon krijg, zal ik hem Samuel noemen.” 

“De volgende dag las ik in de Bijbel het verhaal 1 Samuel 1, waarin Hanna niet zwanger raakt en tot God bidt voor een zwangerschap. God verhoort haar gebed en zij raakt zwanger van een zoon: Samuel. Nu las ik wel eens uit de Bijbel, maar ik wist echt niet wat er in dit bijbelboek stond. Ik kwam erachter dat ik, zonder het te kennen, bijna letterlijk Hanna’s gebed had gebeden! Vanaf dat moment ‘wisten’ we dat God ons droeg en dat ik zwanger zou raken van een jongen. We besloten hem, toen al, Samuel te noemen. Het bevestigt voor mij dat God een grote God is, veel groter dan ruimte en tijd. En dat hij Samuel al die tijd heeft beschermd en gedragen. Ook door zijn geboorte heen.”  

Opwekking 

De getuigenis rondom Samuels leven heeft Deirdre op de Pinksterconferentie van Opwekking mogen delen voor bijna tienduizend toeschouwers. “Ik hoop dat mensen kracht uit dit verhaal kunnen halen en dat het hen vertrouwen geeft dat God, ook vandaag de dag, nog steeds een God van wonderen is”.  

Het gaat nu heel goed met Samuel, en zijn ouders. Inmiddels heeft Samuel er zelfs een broertje bij: Nolan. “Het duurde thuis een tijd voordat we allemaal onze draai hadden gevonden. Toch heeft die periode vol zorgen ons ook veel gegeven om dankbaar voor te zijn. Natuurlijk het wonder van Samuels leven en de wonderbaarlijke ervaring om vanuit de hele wereld liefde en steun te ontvangen, om zó gedragen te worden door Gods liefde. Maar ook de bijzondere connecties met de zorgprofessionals en met de vrijwilligers in het Ronald McDonald Huis, die om ons heen stonden in deze periode. Als we nu naar ons gezin kijken, dan zien we wat écht belangrijk is. Samen zijn, gezond zijn. En zeker tijdens de feestdagen voelen we daar heel veel dankbaarheid voor.” 

Dicht bij je zieke kind – in het Ronald McDonald Huis

Samen zijn tijdens de feestdagen. Dat is voor families met een ziek kind, opgenomen in het ziekenhuis, niet vanzelfsprekend. Zij willen alleen maar dicht bij hun zieke kind zijn. In de Ronald McDonald Huizen, Huiskamers en vakantiehuizen zijn deze families dicht bij elkaar. Geef deze families een plek dicht bij elkaar. Houd de Huizen verwarmd en draaiend, ook tijdens de feestdagen. Van 12 tot en met 31 december sparen we samen voor 1.500 overnachtingen voor families met een ziek kind. Doneer nu. Ga naar kinderfonds.nl.  

Tekst: Ronald McDonald Kinderfonds 
Beeld: Hadewych Veys / eigen archief