Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Column #32 Mama Mirjam: Livia mag zichzelf zijn

‘Het is dankzij deze fantastische mensen dat Livia zichzelf mag zijn’

Mirjam is getrouwd met Chris en heeft vier prachtige kinderen. De jongste, Livia (4), heeft het syndroom van Down, wat een verrijking is voor hun gezin. Over Livia schrijft ze voor Eva.

Deel:

Als er iemand vrolijkheid rondstrooit, dan is het Livia wel. Ze is ook erg goed in applausjes, het liefst voor zichzelf. Waar sommige huisgenoten, waaronder ikzelf, soms wat onzeker voor de spiegel kunnen staan, is Livia ontzettend blij met zichzelf. Ze danst, lacht en klapt als ze zichzelf ziet. En dat vind ik als moeder natuurlijk meer dan terecht, maar ik ben uiteraard niet erg objectief.  

Een applausje voor jezelf is hetzelfde als jezelf kietelen en af en toe is dit best nodig. Maar om voor mezelf te spreken, is het minstens zo moeilijk als een compliment ontvangen. Wat me een stuk makkelijker afgaat, is complimenten géven. En soms zijn er van die momenten dat een applaus voor een ander zeer op zijn plaats is. In dit geval zou ik liever spreken van een staande ovatie; en het betreft de school van Livia. 

Buiten de kaders denken; dat is en blijft nodig

Een applaus voor een school is natuurlijk wat vreemd. Een stenen gebouw kan immers geen compliment verwachten. Dus iets concreter, maak ik een diepe buiging voor het personeel. Toen we nadachten over Livia’s start in het regulier onderwijs, wisten we dat dit zou staan of vallen met meedenkende mensen. En vanaf het allereerste begin was dat meedenken er. ‘We gaan het avontuur samen aan,’ werd er gezegd. En nu, na een goede vijf maanden, kunnen we zeggen dat het soms best een avontuur is.

Meer lezen over het thema 'opvoeden'?

Elke twee weken verstuurt de EO een nieuwsbrief met de beste artikelen over opvoeding. Klik hier om je aan te melden!

Voornaam
E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

Maar zoveel mensen zijn bereid een steentje bij te dragen. Van controleren of het hek dicht is, tot tweemaal daags een schone luier. Een extra oogje in het zeil tijdens het buiten spelen en onderwijs op maat in de klas. Het is dankzij al deze fantastische mensen dat Livia zichzelf mag zijn en kan groeien en bloeien tussen haar buurtgenootjes.  

Ik geef hun een staande ovatie

Buiten de kaders denken; dat is en blijft nodig en hoe mooi zou het zijn als we dat allemaal een beetje meer zouden leren. Niet: zo hoort het, maar: zo kan het ook. Niet denken in problemen, maar in mogelijkheden. Ik gun Livia zulke D.I.M.-ers (mensen die denken in mogelijkheden) op heel haar levenspad. Daar heb ik zelf niet altijd invloed op, en daarom juich ik voor de D.I.M.-ers die zich op dit moment met een warm hart, hard voor haar maken. Ik geef hun een staande ovatie en neem me voor om er zelf ook zo vaak mogelijk één te zijn.  

Geschreven door

Mirjam Kooijman

--:--