Elsa zet zich als ambassadeur van IJM in tegen mensenhandel

International Justice Mission (IJM) is een organisatie die zich inzet om mensen te bevrijden uit slavernij. Slavernij klinkt misschien als iets van lang geleden, maar helaas is het ook nu nog een groot probleem. Op dit moment zitten naar schatting vijftig miljoen mensen vast in slavernij. Met mensenhandel wordt ongeveer honderdvijftig miljard dollar per jaar verdiend. Bijna 1,7 miljoen kinderen worden uitgebuit voor de seksindustrie. Die cijfers klinken misschien als een ver-van-je-bedshow, maar Elsa kiest ervoor om zich steeds weer te laten raken door de verhalen.

Betrokken bij IJM

Ze raakte betrokken bij IJM door een Eva-studietweedaagse. “Daar werd een promotievideo van IJM afgespeeld en ik werd daar erg door geraakt. Het ging over slavernij in Ghana. Er werd een oproep gedaan voor de MudRaise, een sponsorloop waarmee geld voor IJM wordt opgehaald. Ik ben helemaal niet sportief, maar ik dacht: ik moet meedoen.” Elsa werd gevraagd om mee te draaien met een campagne en kreeg later de vraag om ambassadeur te worden. Vanuit die rol deelt ze op sociale media berichten over IJM, vertelt ze mensen in haar omgeving over mensenhandel en heeft ze samen met Godwin Arhin een podcast opgenomen, Justice Seekers.

‘Ik zag mijn kinderen in die boot zitten en dacht: het kan niet dat er kinderen zijn die zo’n jeugd hebben’

Het verhaal uit Ghana dat ze zag tijdens de Eva-studietweedaagse is nog steeds een verhaal dat haar erg raakt. “In het Voltameer staan onder water allemaal bomen. In het meer wordt veel gevist, maar door de bomen raken de visnetten vaak verstrikt. De vissers hebben kinderhandjes nodig om die netten los te halen, volwassen handen zijn daar te groot voor. De kinderen moeten dan de boot uit en duiken in het water om de netten los te halen. Dat gaat heel vaak fout. Ze blijven zelf in de netten zitten en verdrinken.” Op Opwekking kwam het verhaal voor Elsa nog een stuk dichterbij. “Daar stond een stand van IJM, mét een vissersboot. Op de achtergrond speelde de video over wat er gebeurt in Ghana. Mijn zoontjes liepen mee en dachten: leuk, een boot! Die gingen er vrolijk in zitten. Ik zag mijn eigen kinderen in zo’n boot met visnetten zitten en dat raakte me zo. Ik dacht: dit mag gewoon niet, het kan niet dat er kinderen zijn die zo’n jeugd hebben.”

Slavernij is ook dichtbij

Ook dichter bij huis komt slavernij nog steeds voor. “Ruben Vlot (directeur mobilisatie bij IJM) vertelde dat hij in Oekraïne is geweest, daar is nu een heel groot probleem met mensenhandel. Het is verschrikkelijk om te bedenken dat mensen in zo’n vreselijke situatie zitten en dan hun hoop op de verkeerde mensen stellen. Die komen van duisternis in nog meer duisternis terecht. Ondertussen zit ik hier lekker warm aan mijn keukentafel met een dak boven mijn hoofd, terwijl er nog steeds mensen zijn die vandaag de dag nog niet bevrijd zijn uit slavernij. Dat raakt me enorm.”

Daarnaast is ook slavernij ver weg niet alleen een probleem ‘van daar’. “Het is vraag en aanbod. Als je bijvoorbeeld kijkt naar seksuele uitbuiting zie je dat ook Nederland daar een grote rol in speelt als consument. Als wij die vraag niet zouden hebben, zou het aanbod ook niet nodig zijn. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor de kledingindustrie. Onze verantwoordelijkheid ligt bij wat wij vragen. We willen alleen maar meer, meer, meer. Ergens in de keten gaat dat mis.”

Laat je raken door onrecht

Al die ellende kan soms een machteloos gevoel geven. Toch denkt Elsa dat we wel degelijk iets kunnen veranderen. “Soms moet je erover horen om te realiseren dat het er is. Er is nog steeds een strijd gaande en we mogen tegen slavernij vechten. In de podcast vroegen we aan gast Martin Witteveen (advocaat-generaal van het Openbaar Ministerie en betrokken bij de vervolging van mensenhandel): is het geen druppel op een gloeiende plaat? Hij zei: ‘Het zal maar de druppel zijn die jouw kant op valt’. Elk druppeltje is een leven dat veranderd is, elk leven is kostbaar voor God en zo moet het ook voor ons zijn.”

Oké, onze inzet doet ertoe, maar wát kunnen we doen? “Ik denk dat het allereerst heel belangrijk is om onderzoek te doen. Heel vaak willen we starten met oplossingen, zoals geld geven, maar ik denk dat betrokken raken de eerste stap is. Dan komt het dichtbij, in plaats van dat het iets is waar je geld aan geeft en wat je dan weer vergeet. Stap twee is gaan kijken waar je hart ligt: is dat bij kinderarbeid, bij vrouwen in de prostitutie of één van de vele andere problemen? Dan kun je op zoek gaan naar hoe je daar verschil kan maken. Heb je geld om te geven, kun je bidden, heb je een groot netwerk dat je kunt gebruiken? Er zijn heel veel organisaties met een eigen expertise, op basis daarvan kun je kijken wat jij kunt doen. Daarnaast blijft het belangrijk om je te laten raken. Ik merk dat ook bij mezelf: ik ben betrokken, maar als ik een poosje niet zoveel doe tegen slavernij, zakt het naar de achtergrond. Ik weet dus dat ik me bewust moet blijven inlezen om van daaruit te handelen.”