Stoppen met je baan en op wereldreis: Annelien deed het samen met haar gezin

''Mijn man en ik stonden op het schoolplein, toen hij opeens zei: ‘Of we gaan gewoon op wereldreis.’ Ik keek hem aan en zei gelijk: ‘Ja, laten we dat doen.’ Twintig jaar heb ik gewerkt als advocaat voor asielzoekers. Als zelfstandige nam ik veel klussen aan. Ik had het altijd druk, maar ik deed mijn werk met liefde, om mensen te kunnen helpen. Toch werd het mentaal steeds zwaarder, telkens weer die schrijnende verhalen. Ik deed zo mijn best voor die mensen. Het is ontzettend rot als vervolgens hun verzoek tot een verblijfsvergunning wordt afgewezen. Al die casussen drukten zwaar op mijn schouders. Daarom stopte ik met mijn werk. Ik wilde vrijheid ervaren en loskomen van mijn werk. Een wereldreis leek me daarom geweldig."

We spraken af dat als er iets met zijn moeder zou zijn, we gelijk terug zouden gaan

"Mijn man had dan wel het idee voor een wereldreis geopperd, in de praktijk vond hij het lastig om zijn werk achter te laten. Rene voelt zich erg verantwoordelijk. Ook is zijn moeder op leeftijd, dat maakte het voor hem moeilijker om voor langere tijd weg te zijn. Ik heb toen het meeste initiatief genomen. Onze zoons hadden net allebei groep acht afgerond, dus de timing was perfect. Samen met mijn man zijn we gaan kijken naar de mogelijkheden. We spraken af dat als er iets met zijn moeder zou zijn, dat we dan gelijk terug zouden gaan. Dat gaf rust.''

Het plannen van een wereldreis

''Het plannen van een wereldreis begint bij lol maken. We hebben een grote wereldkaart opgehangen in de huiskamer. Iedereen mocht post-its opplakken op de landen waar hij naartoe wilde. De hele kaart hing vol met post-its. Dat uitkiezen gaf ons een beetje het ‘wat wil je voor Sinterklaas-gevoel’. En tegelijkertijd deed het ons beseffen hoe groot de wereld toch is.

Verder moet je veel tijd nemen voor het organiseren van een wereldreis. Ziektekostenverzekering, leerplicht voor kinderen, dat moet je allemaal uitzoeken en regelen. Gelukkig kun je op internet veel praktische tips vinden. Maar alsnog vielen we van de ene verrassing in de andere. Zo dachten we alles geregeld te hebben met de verzekering, kregen we opeens bericht van de gemeente: ‘Per morgen ontvangen jullie geen ziektekostenverzekering meer.’ Oeps. Het is echt veel geregel.

Ook hebben we lang gespaard om deze reis te kunnen maken. Al voelt dat wel wat ongemakkelijk. Er zijn zoveel mensen die het minder goed hebben, en dan kom ik met ons verhaal over onze wereldreis. Dat is dubbel. Ik was altijd al dankbaar, maar dat we deze reis hebben kunnen maken voelt echt als een gigantisch cadeau.''

Reizen door Europa

''We hadden alles geregeld en toen kwam Covid-19. Konden we nog wel gaan? We wilden heel graag naar Indonesië, naar familie van mijn man. Dat kon niet meer. Een uur lang vonden we dat heel erg jammer. Daarna ging de knop om. Wat is er wel mogelijk? Zo bleken we nog wel naar veel landen in Europa te kunnen. Het ging mij erom om samen veel tijd door te brengen als gezin. Daarvoor hoefde ik niet naar de andere kant van de wereld.''

Je hoeft niet weg te gaan om het Nieuw Zeeland-gevoel te ervaren

''Ik ben heel blij dat we in Europa zijn begonnen, het is hier ontzettend mooi. Je hoeft niet ver weg te gaan om het Nieuw Zeeland-gevoel te ervaren. Neem nou Sardinië waar het water knalblauw is, en je spectaculaire kloven hebt.''

Reizen door Costa Rica en Namibië

Het gezin probeert allerlei sporten uit, geniet van de natuur en bekijkt elke keer wat er op dat moment mogelijk is qua reizen en maatregelen vanwege Covid-19. Na mooie reizen langs Lago Maggiore, Toscane, Sardinië, een tussenstop in Nederland voor Kerstmis, Bretagne en Zwitserland is het mogelijk om de spullen te pakken en te vertrekken naar Costa Rica.

‘’Ik kon wel huilen van blijdschap dat het toch nog mogelijk was om naar zo’n tropische bestemming te mogen reizen. Waar ik me het meest over verwonderd heb zijn al die dieren en planten. Je leert zoveel over wat daar groeit, bloeit en rondkruipt. Al dat natuurschoon zie je met je eigen ogen. Je ruikt het, en ondergaat het. God is echt een kunstenaar. Zo creatief. Zijn schepping is prachtig.’’

‘De leeuwin keek me recht aan, ik was zo ontroerd dat ik moest huilen'

Na Costa Rica volgt Namibië. ‘’Daar stond ik oog in oog met een leeuwin. We reden rond in een jeep, toen we de leeuwin tegenkwamen. Ze kwam recht op ons afgelopen. Met slechts vijf meter afstand tussen ons. En toen keek ze me opeens recht in de ogen aan. Even was er alleen dat moment. Het oogcontact. Vervolgens liep ze op haar gemak weer verder. Ik was zo ontroerd door dat contact dat ik moest huilen.

Omdat we met onze kinderen reisden hebben we veilige plekken gekozen om te bezoeken. We hebben nooit iets geks meegemaakt. Nou, één keertje dan. We waren aan het zwemmen dicht bij een waterval, tot onze zoon Daniël ineens een giftige slang zag. Het bleek de op één na dodelijkste slang van het land te zijn. Onze gids heeft het hele dorp gewaarschuwd. Dat was even heel spannend. Maar het liep gelukkig goed af.

Van tevoren hadden we nagedacht over de armoede die we konden gaan tegenkomen in Namibië. Daarom zochten we al in Nederland contact met mensen uit Namibië om te vragen of ze iets nodig hadden. Zo kwamen we bij twee scholen uit. Voor die scholen hebben we spullen meegenomen. Buren en kerk hielpen ons met inzamelen.''

Zonder kleding en met souvenirs kwamen we terug

''Ik ben best wel Hollands. Als iemand om geld of eten vraagt, denk ik al snel: word ik opgelicht? Dat gevoel heb ik bewust aan de kant gezet. Als iemand om hulp vroeg, ben ik gaan helpen. Als iemand om eten vroeg, gaven we dat. Veel fooi geven is ook een fijne manier van geld geven. Voor ons was het weinig, voor de mensen in Namibië veel. De meestekleding heb ik achtergelaten. Dat is echt een aanrader. Zonder kleding en      met souvenirs terugkomen.''

Onbeperkt de tijd hebben

''Mijn mooiste herinnering? We hebben zoveel mooie dingen meegemaakt, maar twee dingen wil ik graag benoemen. We hebben twintig nieuwe sporten uitgeprobeerd. Paardrijden, surfen, waterskiën, strandzeilen, noem maar op. Dat was echt superleuk aan onze reis. En wat mij persoonlijk het meest bijgebleven is dat unieke gevoel dat je onbeperkt de tijd hebt. Dat had ik nog nooit gevoeld. Tot ik met pensioen ben, ga ik dat gevoel waarschijnlijk niet meer meemaken.

Waar ik tijdens het reizen mee geworsteld heb,washet gevoel dat ik nuttig moest zijn. Als ik ervoor bad, voelde ik bevestiging van God dat ik deze reis mocht maken. Maar de volgende dag ervaarde ik dan toch weer die aanklacht: ‘je doet niks, je helpt niemand.’

Na een paar maanden stopte dat stemmetje. Toen voelde ik zo’n enorme rust in mijn lijf. Een rust die ik niet alleen met mij ratio ervoer, maar echt in mijn lijf. Mensen die mij nu zien, zeggen vaak ook dat ik een andere uitstraling heb.Niet iedereen heeft de kans om er een jaar tussenuit te piepen, dus ik ben extra dankbaar dat mijn lijf gevoeld heeft dat het ook anders kan. Die rust ervaar ik nu nog steeds.

Ik was altijd druk in mijn hoofd. Tijdens onze reis waren we er volledig voor elkaar. Die ervaring neemt niemand ons meer af. Je bouwt met elkaar als gezin. Het was heel fijn om niet door te blijven rennen, als een hamstertje in een rad. Datleek onmogelijk, ik was zelfstandig en had veel klussen. Het kostte ons veel geregel en het was ook lastig om sommige dingen los te laten, maar onze wereldreis is het echt waard geweest.’’

Inmiddels zijn Annelien en haar man weer in Nederland een baan aan het zoeken. Nu eentje met wat meer ontspanning graag. En als de drukte van alledag toch weer om de hoek komt kijken, hebben ze altijd nog hun herinneringen. ‘’Vandaag heb ik een blouse aan die ik in Namibië droeg, dan ben ik meteen weer terug op die plek. Dat nagenieten is pure vreugde.’'

De wereldreis van Annelien en haar gezin kun je teruglezen op hun blog.

Mellody ging met haar gezin op wereldreis

Lees ook over:

Mellody ging met haar gezin op wereldreis