De impact van verslaving op je relatie: ‘Ik had geen respect meer voor hem’

“We hebben elkaar ontmoet bij de christelijke organisatie Operatie Mobilisatie in Gent”, vertelt Esther. “We werden verliefd, maar je mocht daar geen relatie aangaan, dus we hielden het stiekem. Tot we een keer betrapt werden door onze teamleidster. We werden niet weggestuurd, maar we mochten niet meer in één huis wonen. Toen konden we openlijk voor onze relatie uitkomen.” 

Doe de relatietest: welk type lover ben jij?

Doe de relatietest: welk type lover ben jij?

Ben jij gepassioneerd, romantisch, trouw of praktisch?

Dronken

Na een paar jaar trouwen Esther en Ian in Nederland, ze zijn dan respectievelijk 21 en 24 jaar oud. In Engeland, waar Ian vandaan komt, vieren ze een trouwdienst in zijn gemeente. Het stel heeft het goed samen. Het enige dat Esther vervelend vindt, is dat Ian tijdens Engelse bruiloften steeds dronken wordt. “Dat vond ik heel raar”, zegt ze daarover, “want normaal dronk hij niks of weinig. Ik vond dat toen wel vervelend, maar zo’n bruiloft was maar eens in de twee jaar. Dus dit associeerde ik met Engeland en niet met het dagelijkse leven.”   

Toch gaat alcohol een steeds grotere rol spelen in het leven van Ian. “Het begon met meer drinken op feestjes”, herinnert Ian zich, “maar het ging geleidelijk over van feestjes naar in m’n eentje drinken. Dat begon echt na het overlijden van mijn moeder. Zij stierf in 2004 plotseling op 61-jarige leeftijd. Dat was echt een grote klap, ik had een hele goede band met m’n moeder.”

Ik dronk niet om te verdoven, maar juist om wat te voelen

Ian vertelt moeite te hebben met zijn emoties. “Ik ben heel vlak in emoties, ik moet heel veel moeite doen om bij mijn emoties te komen, alleen boosheid is makkelijk. Ik was heel blij dat ik juist wat voelde als ik dronk. Ik dronk dus niet om te verdoven, maar juist om wat te voelen. Ik kon pas huilen als ik iets gedronken had.”  

“Ik was eerst heel liefdevol als ik hem huilend aantrof”, aldus Esther. “Tot ik op een gegeven moment de link legde met dat hij dan altijd gedronken had. Op een gegeven moment voelde ik walging als ik hem zo aantrof.”

Het alcoholgebruik van Ian neemt steeds meer toe en Esther probeert Ian te redden. “Ik wilde gewoon dat hij geen alcohol meer dronk. En het was mijn taak om daarvoor te zorgen. Ik ging bijvoorbeeld streepjes op de fles zetten om hem in de gaten te houden.” 

Gevolgen verslaving op de relatie

Ians alcoholverslaving heeft grote gevolgen voor hun relatie. Esther: “Het vertrouwen is bij mij heel erg beschaamd. Mijn basisgevoel van veiligheid was weg, ik had geen respect meer voor hem. Het ene moment was hij de leuke vriend, de perfecte schoonzoon, de leuke vader op het voetbalveld, de getalenteerde gitarist. En op het andere moment lag hij dronken in de kamer. Er was ook geen intimiteit meer, omdat ik geen respect meer voor hem had.” Ian: “Ik zou een partner voor Esther moeten zijn, maar het was toen meer alsof Esther alleenstaand was met drie in plaats van twee kinderen.” 

Esther vertelt over het dieptepunt van Ians verslaving: “Ian lag op de overloop boven en onze vijfjarige dochter stapte over hem heen en zei: ‘Papa is weer bedronken’, alsof het heel normaal was. Dat was voor mij echt het dieptepunt. Ik voelde me zo hopeloos, ook omdat ik de kinderen er niet tegen kon beschermen.” Het is voor Esther de druppel en ze stelt Ian voor een ultimatum.

Ik dacht ik er zo mee kon stoppen

Ian: “Zelf had ik helemaal niet door hoe groot het probleem was. Terwijl mensen in mijn omgeving, zelfs mensen die wat verder van me af stonden, het wel zagen. Ik dacht dat ik er zo mee kon stoppen. Dat ik alleen in het weekend kon drinken, alcoholvrij bier in huis kon halen. Ik had al zoveel tussenoplossingen bedacht, maar het werkte allemaal niet.” 

Ian is gitarist en aanbiddingsleider in de kerk. “Ik leidde als alcoholist de aanbidding in onze kerk. Vanuit een perspectief van: nobody’s perfect. Mijn schreeuw naar God voelde als roepen naar een gesloten hemel, een plafond. Ik zou graag willen zeggen dat we gebeden hadden en ik de warmte van God voelde en dat ik toen genezen was. Maar dat is helaas niet zo.”

Afkicken

Na Esthers ultimatum kiest Ian ervoor om naar een afkickkliniek te gaan. “De kliniek was een hele veilige omgeving. Ik heb daar zeven weken gezeten. Ik vond het heel spannend om weer uit de kliniek te gaan. In de kliniek is geen alcohol, dus geen verleiding. In het normale leven is het overal. Ik klampte me bij thuiskomst vast aan de AA-meetings, ik ging in het begin vijf keer per week naar een meeting.”

Esther moet dan leren om Ian weer te vertrouwen: “Ik wist dat tachtig procent van de verslaafden in het eerste jaar een terugval krijgt, dus ik hield Ian met argusogen in de gaten. Was hem constant aan het scannen op signalen van een terugval.”

Ian: “Inmiddels ben ik elf jaar clean, maar ik ben alcoholist. Ik ben er heel voorzichtig mee om mijzelf ex-verslaafde of ex-alcoholist te noemen. Ik drink gewoon niet meer.”

Vertrouwen

Op de vraag hoe ze het vertrouwen hebben teruggevonden, antwoordt Ian: “Daar zijn we nu nog mee bezig.” Esther vult aan: “Ian drinkt nu na elf jaar weer alcoholvrij bier. Toen hij dat onlangs op mijn verjaardag opeens bestelde, schrok ik me rot. Ik dacht: daar gaan we weer, had je dat niet even kunnen overleggen? Ik weet in mijn hart dat hij niet gaat terugvallen, maar ik ben verslavingsdeskundige, dus ik ken de cijfers. Daardoor maakt het me soms wel bang.” 

Dat onze relatie het heeft overleefd, is echt een wonder

“Tachtig procent van de stellen is niet meer bij elkaar na zo’n heftige verslaving, dus dat we hebben het overleefd is echt een wonder. Maar we hebben nog steeds relatietherapie. We zijn wel echt soulmates, we houden heel veel van elkaar. Ondanks dat we het soms nog moeilijk hebben, weten we dat we echt bij elkaar horen.”

Het hele verhaal van Ian en Esther en hoe hun relatie staande bleef, hoor je in de podcast ‘Hart tegen Hart’. Beluister de aflevering hieronder.