Hinke is leerkracht op een nieuw soort basisschool

Hinke heeft veel onderwijservaring. Jarenlang had ze haar eigen kleuterklassen. Na de geboorte van haar drie kinderen koos ze ervoor een periode niet te werken. Maar toen de jongens wat groter waren, pakte ze het werk als leerkracht weer op. Ze besloot op invalbasis instroomgroepen te draaien. Zo kwam ze voor een kortere periode op veel verschillende scholen. Omdat ze hierdoor minder lang en intens betrokken was bij een school, kon ze zich focussen op het onderwijs zoals zij dat graag aanbiedt. Wat voor haar vooral betekent: ieder kind zien en veiligheid bieden.

Eigen visie

“Ik denk dat ik wel een beetje een eigen visie op onderwijs heb. Ik geloof namelijk dat een kleuter, net zoals een baby in de baarmoeder, in een veilige setting bijna als vanzelf groeit. God heeft het namelijk zo mooi geregeld. Maar we zijn eraan gewend geraakt om kinderen in een bepaalde tijd op een bepaald niveau te brengen. En dus zijn we vervolgens heel hard bezig om kinderen niet te laten achterlopen. Terwijl een kind het soms nodig heeft om te vertragen en via een eigen weggetje te lopen.”

Ik geloof dat een kleuter in een veilige setting bijna als vanzelf groeit

“Zo kreeg ik eens een jongetje in de klas waar iedereen me voor waarschuwde. Hij was dwars en sloopte veel. Vanaf het begin besloot ik hem niet te straffen wanneer hij weer een toren omgooide. In plaats daarvan nam ik hem op schoot en praatte er met hem over. Hij wilde die toren toch niet kapot maken? Zijn dwarse gedrag verdween als sneeuw voor de zon. Ik gebruik liever geen strafstoel, maar probeer altijd achter het schilletje te kijken: waar komt het gedrag vandaan? Daarin vertrouw ik op mijn intuïtie, die zo vaak klopt. Als een kind bijvoorbeeld altijd huilt omdat het zijn moeder mist, wil ik eerst laten zien dat ik het begrijp. Dan zeg ik iets als: ‘je hébt ook de liefste moeder.’ Ik wil dus vooral verzachten, niet verharden.”

Unieke vacaturetekst

“In de vacature van De Proeftuin stond een zinnetje dat ik nog nooit eerder in andere vacatureteksten was tegengekomen. Er werd gevraagd naar een veerkrachtig iemand, iemand met een verzoend verleden. Dat maakte me nieuwsgierig. Dus voor het eerst sinds jaren solliciteerde ik op een vaste baan! Ik voelde: hier moet ik zijn. En inderdaad past deze school mij als een jas. Omdat we opnieuw beginnen is niets in beton gegoten. En dat is natuurlijk heerlijk. Het geeft veel ruimte voor zelfstandigheid. Maar ook voor onderling gesprek en samen groeien: waarom doe jij het op die manier?

Zelf ontdekken

Daarnaast is er voor de kinderen – letterlijk – ruimte en tijd om zelf te ontdekken. De schooltuin is een paradijs, met een klimboom, kippen en op termijn een waterpomp, een vlindertuin en een moestuin. En door de andere klassenindeling en onderwijsaanpak ligt de nadruk op leren voor het leven. De focus is dus niet op dat ene schooljaar waarin ik de kinderen klaarstoom voor het volgende. Ik mag in hun tempo met ze optrekken en samen met hen ontdekkingen doen waar ze op hun achttiende nog wat aan hebben. En dat past bij mij.”

Gerda is kindercoach bij het Ford, waar kansarme kinderen worden opgevangen. Lees haar verhaal: ‘Bij het Fort leren we kinderen dat ze waardevol zijn’