Ramona groeide op met de kinderdoop en liet zich als volwassene dopen

“Vijf jaar geleden werd ik ouderling en hierdoor was ik regelmatig bij doopzittingen aanwezig, de gesprekken met de doopouders, voorafgaand aan de doop. In mijn hart groeide er in die periode weerstand tegen het doopformulier. Na de uitleg over de noodzaak van de doop staat er dat de kinderen dit alles nog niet begrijpen en dat wij als ouders daarom deze keuze voor hen maken. Ik kreeg daar mijn vraagtekens bij. Als de kinderen het niet begrijpen, waarom maken wij dan voor hen deze beslissing? De weerstand verraste me, want ik had mijn eigen kinderen ook laten dopen, zonder enige twijfel en met een oprecht hart. In die periode voelde ik echt dat God aan me trok. Ik heb veel met deze weerstand geworsteld, aangezien ik met de kinderdoop ben opgevoed. Ondertussen was ik volop bezig met mijn relatie met God en strekte ik mij uit naar Gods wil voor mijn leven. Gaandeweg werd mijn verlangen om gedoopt te worden steeds groter.”

Ik had mijn kinderen laten dopen, zonder enige twijfel

“Ik heb me toen niet gelijk laten dopen, zover was ik nog niet. God leidde ons eerst naar een andere gemeente. Dat was best ingewikkeld, want in die gemeente wordt ook de kinderdoop bediend. Ik snapte er niks meer van. Eerst geeft God me inzicht over de doop en vervolgens stuurt Hij me naar een kerk waar ze óók kinderen dopen. 

Kort daarna stonden we bij ons derde kindje zelf opnieuw voor de keuze tot dopen. De Heilige Geest liet me weten dat Hij ons niet voor niets naar deze kerk leidde. Het was alsof Hij tegen me zei: ‘Het maakt Mij niet uit hoe de kinderen tot Mij komen, ik hou net zoveel van de mensen in traditionele kerken als in de evangelische kerken. Onderwerp je aan het gezag van deze kerk’. Vol overtuiging hebben we onze zoon toen laten dopen. 
 

Verlangen

Ondanks dat mijn eigen verlangen om gedoopt te worden steeds sterker werd, deed ik er nog niets mee. Ik was bang dat het een wig tussen mij en mijn man zou drijven, aangezien wij ons geloof best anders beleven. Ik wilde heel graag gedoopt worden, maar wilde het zo graag met hem samen doen, daarom wachtte ik met deze stap. Ondertussen werd het verlangen steeds dringender. Ik bad veel, ook om de gaven van de Geest. Maar steeds als ik God daarom vroeg, was het alsof de Heilige Geest zei: ‘eerst de doop, eerst de doop’. Steeds kwam die doop maar terug; in preken, in gesprekken. Ik werd zo vaak bevestigd, ik wist wat God wilde dat ik deed. Maar gehoorzamen: nee, dat durfde ik niet, ik was bang voor de mensen. Totdat een vriend zei: ‘je verkiest nu de mening van anderen boven je relatie met God’. Dat kwam binnen, maar het hielp me wel om de erkenning van anderen los te laten. Toen ik mijn man vertelde over mijn verlangen om mij te laten dopen reageerde hij positief. Ondanks dat hij zelf niet dat verlangen had, stond hij volledig achter me.”

Op het moment van dopen voelde ik minder dan tijdens het proces ernaartoe

“Omdat in onze kerk geen volwassendoop plaatsvindt, heb ik aan God gevraagd hoe ik dit moest vormgeven. In de week van dit gebed, wandelde ik langs de rivier in onze woonplaats, toen plots de Heilige Geest sprak: ‘Hier ga je je laten dopen.' Toen ik aan God vroeg wanneer dan en door wie, kreeg ik duidelijk het antwoord dat een bevriend stel van mij me zou dopen in de maand april. En zo is het gegaan. Ik was zo blij. Het ging eindelijk gebeuren. Zonder poespas en op de perfecte plaats; in de rivier. Op het moment van dopen zelf voelde ik minder dan tijdens het hele proces ernaartoe. Maar dat geeft niet, het gaat niet om wat ik voel. Ik ben gehoorzaam geweest.”

“Tijdens dit hele proces is het belangrijkste dat ik heb geleerd, dat als we meer van God willen, we ook echt Zijn principes moeten volgen en Hem moeten gehoorzamen. Durf de mening van mensen los te laten en gehoorzaam God. Ik ben God heel dankbaar voor Zijn geduld met mij. Het hele proces van verlangen tot dopen heeft vijf jaar geduurd, maar de reis ernaar toe was perfect. Hij heeft het stap voor stap geregisseerd.”

Bijbel en bidden

“Mijn advies voor mensen die Gods wil in hun leven willen ontdekken is heel simpel: lees je Bijbel, bid elke dag. We onderschatten nog wel eens de kracht van het lezen in de Bijbel én van het gebed. Maar als je zoekt zul je echt vinden. In Johannes lezen we dat het Woord God was. Iedere keer wanneer jij in je Bijbel leest, heb je een ontmoeting met Jezus. Ik zie de Bijbel als een brief aan mij. En als ik de brief niet snap, dan vraag ik de briefschrijver om uitleg. Kom dus bij God met je vragen. Ga bewust aan de slag met: wat vraagt God van mij? Leer Zijn stem verstaan en leef vanuit een relatie met Hem!”

Durf maar te gaan als God spreekt

Ramona eindigt met een bemoediging: “Omring je met mensen die ook het verlangen hebben om te groeien, die je stimuleren. En vooral: geef niet op! Leven in afhankelijkheid van God leer je niet van de een op andere dag, maar hou vol! Hou je ogen op Hem gericht. Dan gaat God Zijn weg voor jou echt openbaren. Wees niet verbaasd als er strijd komt, ook dat hoort bij het volgen van Jezus. Richt je steeds weer op God en op Zijn Woord, laat Hem de richting bepalen. Durf maar te gaan als God spreekt, durf maar te handelen. We moeten God meer gehoorzamen dan mensen, dát alleen geeft vrijheid.”