Film 'De Terugreis': een sympathieke film
Nog één keer samen naar Spanje
Nederlandse filmmakers lijken plots de Omroep Max-doelgroep te hebben ontdekt. In een paar maanden tijd verschenen er maar liefst drie Nederlandse feelgoodfilms in de bioscoop over senioren die er ondanks typische ouderdomsproblemen het beste van proberen te maken. Eerst was er de charmante romcom Rocco & Sjuul (inmiddels online te huur), daarna de ietwat flauwe vakantiefilm Neem me mee (nog in sommige bioscopen), en nu is er De Terugreis, een bitterzoete komedie die mede werd geproduceerd door de EO.
Martin van Waardenberg en Leny Breederveld spelen Jaap en Maartje, die al zo’n vijftig jaar samen zijn en niet het allerspannendste leven leiden. Hij zit het liefst in zijn luie stoel te mopperen op het nieuws; zij is iets socialer ingesteld, maar begint steeds meer in de war te raken. Als ze bericht krijgen van een Spaanse vriend die in een hospice blijkt te liggen, wil Maartje graag nog één keer samen naar Spanje, met de auto, zoals ze vroeger vaak deden. Jaap laat zich schoorvoetend overhalen.
Zo belanden we al snel in een wat kluchtige reisfilm, waarin de humor vooral voortkomt uit de wereldvreemdheid van het stel. Ze worstelen met een papieren landkaart, draaien oude bandjes van Radio Veronica, en staren vol onbegrip naar de sushi in een wegrestaurant. Een tikje neerbuigend af en toe, zo’n verbeelding van hedendaagse zeventigers. Maar verder vormen Jaap en Maartje wel een geloofwaardig echtpaar, zoals ze steeds op elkaar lopen te vitten maar intussen duidelijk niet zonder elkaar kunnen. En Maartjes dementie geeft ook de luchtige momenten een zeker gewicht. Al met al is 'De Terugreis', ook dankzij de prettige acteurs, beslist een sympathieke film.
Op naar de volgende seniorenfeelgoodfilm dan maar? Of is er nog plek voor iets meer variatie? In Hollywood zijn er de laatste jaren steeds meer puike rollen voor 65-plussers (denk aan Harrison Ford, Meryl Streep, Liam Neeson) in uiteenlopende genres: actiefilms, musicals, thrillers. Wellicht kunnen Nederlandse filmmakers daar inspiratie uit putten?
Geschreven door
Rick de Gier
