Ds. Arie van der Veer: 'Afscheid nemen'

"Ik schreef het jullie zondag al dat ons een zware week te wachten stond. En daarmee bedoelde ik niet de situatie van mijn ziekte en ook niet die van Ees, maar die van onze kleindochter. Na een jarenlange strijd tegen een verschrikkelijke ziekte is zij nu toch overleden.

Tot het laatst toe was zij een van de kleinkinderen die voortdurend met ons meeleefde. Vorige week kreeg ik nog een appje of ik het nog wel volhield.

En toen gebeurde ook nog in die week nog iets heel bijzonders. Ik hoefde niet naar haar om afscheid te nemen. Ze kwam tot onze grote verrassing naar ons toe. Samen met haar ouders en zus. Ik was er verlegen mee. De rollen werden omgedraaid. Wat te doen? Ik kon immers niet doen alsof er niets aan de hand is. Dat wilde zij zeker ook niet.

Ik zie het als een geschenk van God dat ik op de gedachte kwam aan haar een wit steentje te geven. Ik heb er meerdere. Er staan namen op van mensen die een grote plek in ons gezin hebben gehad. Een steentje draagt de naam van Peter. Onze oudste zoon die we ruim acht jaar geleden moesten afstaan. Peter van wie we geen afscheid konden nemen.

In de Bijbel lees je dat Jezus dat steentje belooft aan mensen met een leven vol strijd: ‘Wie overwint zal ik van het verborgen manna geven, en ook een wit steentje waarop een nieuwe naam staat die niemand kent, behalve degene die het ontvangt.’

Een wit steentje voor straks. En verder heb ik op de markt een paar bossen met witte bloemen gehaald. Ze stonden prachtig in de kamer. Wie binnenkwam viel het meteen op. Alsof het feest was.

Toch was het een afscheid. Ik heb mijn kleindochter verteld waarom ik hiervoor gekozen had. De kleur wit is in de Bijbel kleur van de overwinning na een leven vol strijd.

‘Mag ik het steentje aan je geven?’ vroeg ik haar. Ze stak haar hand uit en nam dat witte steentje aan. Ik was er heel blij mee.

Strijd en overwinning.