Pieternel ontmoette haar dove man in Roemenië: ‘Ik hoopte dat hij een grapje maakte toen hij op zijn knieën ging’
Ze vertelt over hoe de liefde uiteindelijk alle twijfels wegnam
Internationale liefde zit in de familie van Pieternel; haar ouders keken dan ook niet gek op toen ze vertelde dat ze een Roemeense man had ontmoet. “Mijn moeder, afkomstig uit Tsjechië, was aan het liften met een vriendin toen ze werden opgepikt door mijn vader, een Friese vrachtwagenchauffeur.” Niet minder bijzonder is het verhaal van Pieternel, die haar dove man ontmoette in Roemenië.
Pieternel was bezig met een tussenjaar toen ze een keuze moest maken voor een vervolgopleiding. “Ik had de hbo-studiegids erbij gepakt en begon elke opleiding weg te strepen die ik niet interessant vond.” Na het wegstrepen bleven alleen Engels docent of Nederlandse gebarentaaldocent over. “Van het laatste wist ik helemaal niet dat dit bestond; het is uniek en anders dan anders. Het leek me gaaf en ik besloot het gewoon te proberen.” Al snel werd duidelijk dat deze opleiding de juiste keuze was. “Door deze taal kon ik mezelf veel beter uitdrukken; het is een taal die vanuit het hart wordt gesproken.”
Pieternel is christelijk. Als ze net een jaar bezig is met haar studie, krijgt ze van een kennis uit de kerk een tijdschrift over bijbelvertaling en gebarentaal. “Ik dacht: passie één en passie twee komen samen, dat is perfect. Het voelde op dat moment nog te vroeg, maar er was wel een zaadje geplant.”
Geef je relatie wat extra liefde
Roemenië
Na acht jaar komt het moment dat Pieternel haar studie heeft afgerond en beseft: wat nu? “Er is een christelijke organisatie, Wycliffe, die over de hele wereld ondersteuning biedt in het vertalen van de Bijbel in lokale talen. Ik was daar geïnteresseerd in, maar twijfelde ook heel erg. Het is een grote stap om naar het buitenland te verhuizen. Ik wilde het liefst iemand naast me hebben. Het hoefde geen man te zijn, als het maar iemand was waarmee ik dit samen kon doen.”
Pieternel bidt veel voor de beslissing en besluit toch te solliciteren bij Wycliffe. “Ik dacht: ik ben waarschijnlijk niet veerkrachtig genoeg. Maar al snel kreeg ik groen licht. Alle deuren stonden wagenwijd open: ik mocht naar Roemenië gaan om daar te werken. Ze zeiden tegen mij: ‘De beslissing is nu aan jou.’”
De eerste ontmoeting
Pieternel besluit niet te wachten tot ze prince charming ontmoet en gooit het roer om, weg van het gewenste plaatje van huisje, boompje, beestje. “Ik besefte me dat als ik in het buitenland zou wonen, de kans klein was dat ik een man zou tegenkomen. Een interculturele relatie is ingewikkeld, met al die verschillen in taal en cultuur.”
Maar wanneer Pieternel nog maar twee weken in Roemenië is, ontmoet ze in de kerk de goedlachse Serghei, een dove man die deel uitmaakte van de gemeenschap waar ze in werkt. Al snel wordt duidelijk dat Serghei meer aandacht voor haar heeft dan voor anderen. “Ik snapte niet wat er aan de hand was. En ik begon meer op hem te letten. Hij is een echte grappenmaker en heel sociaal, dus ik dacht: dat doet hij vast ook bij anderen. Al heel snel werd duidelijk dat hij dit alleen bij mij deed.”
“Niet veel later gingen we met een groepje naar de botanische tuinen, hoewel het regende. Hij kwam met zijn paraplu naast mij lopen en gooide zijn arm om mij heen. Ondertussen voerde ik een hele discussie in mijn hoofd: als ik dit niet wil, moet ik het aangeven, maar ik wist niet wat ik wilde.”
Ik realiseerde me dat ik gevoelens voor hem had die ik niet zomaar aan de kant kon zetten
Hart openstellen
“Pas toen ik in de zomer op vakantie ging naar Frankrijk, realiseerde ik me dat ik gevoelens voor hem had die ik niet zomaar aan de kant kon zetten. Ik miste hem enorm, maar wist niet wat ik ermee moest. Ik dacht alleen maar: hoe gaan we dat dan doen? Ik vroeg mij af of ik ermee kon leven als ik mijn hart niet voor hem zou openstellen, of dat ik spijt zou krijgen. Mijn twijfels sprak ik uit naar God. Toen dacht ik: nee, hier kan ik niet mee leven, ik mag mijn hart voor hem openstellen.”
Voor Pieternel is het een periode van veel dubbele gevoelens: “Sommige mensen vinden verliefdheid heel leuk, ik vond het echt verschrikkelijk! Hartstikke ingewikkeld! Er kwamen zoveel emoties omhoog. Uiteindelijk heb ik heel duidelijk gezegd: “Ik wil eerst echt alle seizoenen met je meemaken. Gewoon een jaar lang met elkaar zijn en dan nadenken over of ik verder wil om te gaan trouwen ja of nee. Maar ik ga niet in dat eerste jaar al nadenken dat ik moet gaan trouwen.”
Twijfels
Serghei staat er anders in. Hij vertelt kort nadat ze een relatie hebben dat Pieternel de vrouw is waarvoor hij al jaren had gebeden: “Hij zei dat hij voor ‘een horende vrouw uit het buitenland’ had gebeden, die ondersteuning kon bieden aan de dovengemeenschap. Dat voelde voor mij als alle gekheid op een stokje. Eerst negeerde ik het allemaal een beetje. Ik had tijd nodig. Daarbij, we schelen 13 jaar, dus dat vond ik nogal een dingetje. Ik vond hem een oude man. Hij ziet er niet uit als 46 en gedraagt zich ook niet zo, maar het was wel iets waar ik over na moest denken.”
“Ik heb in die tijd heel veel steun gehad aan mijn moeder, die zelf ook getrouwd is met een buitenlandse man. Mijn moeder komt uit Tsjechië en was aan het liften met een vriendin toen ze werden opgepikt door mijn vader, een Friese vrachtwagenchauffeur. Zij had geen idee waar ze naartoe ging toen ze naar Nederland ging. Ik heb veel dingen met haar besproken, ook over de taalbarrière. De gesprekken met mijn moeder hebben mij heel erg versterkt en geholpen. Het is best een onzekerheid waar je instapt, je weet het gewoon niet.”
Ik kon niet rennen, want ik stond op een eilandje en alles eromheen was water
Aanzoek
“Op een zaterdagmiddag gingen we bergen in, naar een waterval. Ineens ging hij op zijn knieën. Ik schrok me rot! Maar hij pakte geld uit zijn zak, 10 leu. Ik moest hartstikke lachen en dacht: Godzijdank, hij vraagt me niet ten huwelijk en maakt gewoon een grapje. Maar toen ging hij naar zijn andere broekzak en haalde daar een rood doosje uit. Ik wilde keihard wegrennen. Echt alles in mijn lijf schreeuwde: je moet wegrennen, keihard rennen. Maar ik kon niet rennen, want ik stond op een eilandje en alles eromheen was water.”
“Ik had drie dagen nodig om na te denken over zijn aanzoek. Ik snapte niet waarom ik niet gewoon ‘ja’ kon zeggen. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer huwelijken ik uit elkaar zag gaan. Was ik niet te naïef om te denken dat het bij ons wel goed zou gaan? Moest ik alles in detail uitdenken of mocht ik het ook gewoon loslaten?”
“Na drie dagen zei ik tegen hem: ‘Vraag het nog maar een keer.’ Het gebed van Serghei voor mij is de doorslaggevende factor geweest. Het was een bevestiging en bemoediging waardoor ik mocht vertrouwen dat het goed was. Ik had gebeden voor een man zoals hij en ook zijn gebed was verhoord. Ik ben dankbaar dat Serghei zo geduldig was en op mij heeft gewacht. Uiteindelijk heb ik ‘ja’ gezegd. Ik kan er nog altijd om lachen.”
Inmiddels zijn Pieternel en Serghei 2 jaar getrouwd en in verwachting van hun eerste kindje. “We weten nog niet of het kindje doof of horend zal zijn, dat wordt een heel nieuw hoofdstuk voor ons. Maar dat komt vanzelf wel, het wordt in ieder geval internationaal opgevoed!”
De Bijbel in gebarentaal
Pieternel werkt in Roemenië voor Wycliffe, waar ze een team ondersteunt om de Bijbel in gebarentaal te maken voor de dovengemeenschap. “Voor veel dove mensen is gebarentaal hun eerste taal. De Bijbel is geschreven taal. Als je doof bent en je kan die taal niet horen, zie je alleen papier en letters, dan is het eigenlijk gewoon leeg. Er is niet iets waar je een verbinding mee kan leggen. Het is van grote waarde om de Bijbel in gebarentaal te hebben voor dove mensen. Dan merk je dat ze veel meer begrijpen wie God is. En dat God niet een vreemde God is die alleen maar de taal van horende mensen spreekt, maar ook een God die de taal van dove mensen spreekt. Dat is heel speciaal.”