Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Carin gaat bewust niet naar de kerk

'Als ik de dienst uitstap, dan voel ik me soms net een drilpudding.'

Carin Hobbelman (46) houdt van God. Toch heeft ze ervoor gekozen om niet naar de kerk te gaan. Als haar gezin om zondag naar de kerk vertrekt, blijft zij thuis. “De kerk giet God en geloven in een vorm die mij niet zo past. Volgens mij is God groter dan de kerk.”

Deel:

Carin vertelt: “Ik ben op mijn zevenentwintigste tot geloof gekomen na een Alphacursus. Mijn man is wel kerkelijk opgegroeid, maar in de periode dat we elkaar leerden kennen deed hij er niet zoveel mee. Toen onze relatie serieus werd, had hij meer de behoefte om zijn geloofsleven weer op te pakken. Dus ging ik met hem mee naar de kerk. Hij wilde een Alphacursus doen. Op dat moment had ik zoveel vragen dat ik zei: ik ga met je mee. Aan het eind van die cursus heb ik keurig – zoals ik dacht dat het moest – het gebed op de laatste bladzijde van het Alpha-boekje gebeden.”

Het kerkelijke midden

“Na mijn geloofskeuze ben ik met mijn man naar de kerk gegaan en waren we actief binnen het jeugdwerk. We verhuisden naar Amersfoort en kwamen bij een Baptistengemeente terecht. In de Baptistengemeente is het omzien naar elkaar een belangrijke waarde. Dat brengt voor mij het geloof in praktijk. Dat is de reden dat we in de Baptistengemeente terechtkwamen. Tussen links en rechts geloven in, Baptisten zitten redelijk in het midden.” Ze lacht: “Daar komen alle gemengde huwelijken terecht, in het midden. Kerkelijk gezien dan.”

Nou uh, sorry, maar ik zweef nooit op de wind

Toch vindt Carin het kerkgaan vooral vermoeiend. “Op een gegeven moment ken je het riedeltje wel. Zondagochtend naar de kerk, handje bij de deur, je gaat zitten, je gaat staan, je gaat zitten. Elke week dezelfde soort liederen. Mijn relatie met God is voor mij heel intiem. Die wil ik liever niet op zondag met driehonderd mensen hoeven delen.”

Vooral met de liederen heeft ze moeite. “Ik heb dan het gevoel dat me de woorden in de mond gelegd worden. We zingen: ‘dan zweef ik op de wind, gedragen door de Geest,’ en dan denk ik: nou uh, sorry, maar ik zweef nooit op de wind. Mijn emoties hebben niet die kleur. Dat resoneert gewoon niet. Zo zijn er heel veel moderne liederen die gaan over een specifieke ik-beleving, alleen beleef ik die anders. Veel liederen passen dan niet. Zingen is voor mij bidden op melodie. Dan moeten de woorden voor mij wel authentiek voelen.” 

Drilpudding

“Het is natuurlijk een soort van algemene regel dat je als christen op zondag naar de kerk gaat. Voor je voeding. Terwijl ik zelden de kerkdienst opgebouwd verlaat. Als ik de dienst uitstap, dan voel ik me soms net een drilpudding. Het is vaak zo weeïg en lieflijk.” Ze rilt ervan. “God is zó groot. Hij heeft de aarde en hemel, de hele wereld geschapen. Hij heeft ongelofelijk veel creativiteit en ongelofelijk veel variëteit. En in de kerk doen we veel hetzelfde weeïge, ingetogene, zoete riedeltje. Ik kan daar niet zo goed tegen.”

God is volgens mij groter dan de kerk

“Ik denk dat God veel groter is dan de kerk en dat wij Hem kleiner maken. Door het beeld dat we van Hem hebben. Door de woorden die we spreken. Als twee christenen aan het praten zijn en er zit iemand bij die niet gelooft, heeft die persoon geen idee waar we het over hebben. Die kan zich er niks bij voorstellen. Het is een wereldje apart. Volgens mij klopt dat niet. Het is een bepaald cultuurtje. Als je ermee groot geworden bent, dan zie je dat niet meer. Dan is het zo vanzelfsprekend. Maar ik denk dat we God daar niet altijd recht aan doen.

Niet naar de kerk

De keuze van Carin om niet naar de kerk te gaan was geen plotselinge beslissing. “Het is geleidelijk gegaan. Ook vanwege het drukke gezinsleven. Ik heb een vrij introverte persoonlijkheid. Op zondag gaat mijn man met de kinderen naar de kerk. Ik pak dan juist mijn rust. Ik maak een kop koffie, pak mijn schriftje en mijn Bijbel. Dan heb ik mijn eigen dienst, mijn eigen tijd met God. Dat werkt veel beter voor mij.

Mijn gelovige vrienden begrijpen mijn beslissing. Een aantal vriendinnen gaat wel, maar ze herkennen ook wat ik zeg. Mijn man is een aantal jaar oudste geweest en kon goed uitleggen waarom het voor mij niet prettig was. Wel krijg ik vaak de vraag: ‘maar hoe kom je dan aan je geestelijke voeding? Dat vind ik eigenlijk een rare vraag. Als de voeding van een christen van de zondagse preek moet afhangen, dan klopt er iets niet naar mijn mening.”

Angststoornissen

“Ik had vroeger heel veel vragen over het leven. Hoe zit het leven in elkaar? Hoe word ik nou gelukkig? Ik worstelde met depressie en angststoornissen. Ik zocht mijn grenzen op in de hoop mezelf uit te vinden. Steeds buiten je comfortzone gaan, dan kom je jezelf wel tegen, dacht ik. Ik kwam er niet uit.”

Ik kan nu aan God vragen hoe het leven werkt

Het begon pas te dagen na heel lang nadenken – en na de hele Bijbel en evangelische boekhandel gelezen te hebben. Ik keek achterom en dacht: Ja, volgens mij bestaat God. Toen heb ik die geloofskeuze gemaakt. Als ik nu wil weten hoe het leven in elkaar zit, of hoe ik in elkaar zit, dan weet ik bij Wie ik moet zijn. Ik weet: ik kan het aan God vragen.

Ik hou me vast aan de woorden van Jezus: ‘de Waarheid maakt vrij’. Ik toets mijn hart en mijn gedachten. Kloppen ze met wat God zegt? Een andere belangrijke tekst is voor mij: ‘word hervormd door de vernieuwing van je denken’. Dit zijn voor mij twee sleutelteksten waarmee ik mijn leven ben gaan leven. Zo ga ik anders naar de wereld kijken en verander ik als mens. Altijd kiezen: wat klopt er nou en wat is juist? En dan dat als ijkpunt kiezen voor mijn leven. Dat heeft een heleboel veranderd in mijn leven. Hoe ik naar mezelf kijk, hoe ik naar andere mensen kijk, hoe ik met situaties om moet gaan. Het heeft mij nu tot een gelukkig mens gemaakt: een heerlijk huwelijk, drie prachtige kinderen en werk als levenscoach dat voldoening geeft.”

'Met God wordt het leven een avontuur’

Kring

Hoewel Carin niet naar de zondagse kerkdienst gaat, geniet ze wel van de tweewekelijkse kring. “Die mis ik niet. We hebben een persoonlijke kring waar je het leven deelt. Dat boeit me enorm. Je kunt elkaar bevragen: hoe ervaar jij dit, hoe ervaar jij dat. Ik geniet van de verschillen. Dat iedereen het leven met God op een andere manier kan beleven. Dat mag er allemaal zijn. Er is geen één perfecte weg van geloofsbeleving.

Als je je leven met God kan leven, dan wordt het een avontuur. Niet makkelijk, het wordt absoluut geen sprookje. Maar ik raak er telkens weer diep van onder de indruk.”

Lees ook: Hoe verwelkomen wij een niet-kerkelijk gast in onze kerk?


Carin Hobbelman is levenscoach. Meer weten over Carin en haar werk als levenscoach? Bekijk dan hier haar site.

--:--