Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘Mijn boerderijdroom viel in duigen, ik raakte alles kwijt’

Ingeborg werd opgelicht in Frankrijk

Ze zouden een bloeiend melkveebedrijf gaan runnen tussen de Normandische heuvels. In plaats daarvan verhuisden Ingeborg en Karel zestien keer van logeerplek naar logeerplek, zonder een cent op zak. En dat allemaal omdat ze waren misleid door een malafide investeerder. Ingeborg: “Daar zaten we dan in Frankrijk, zonder huis of geld om van te leven.”

Deel:

“Koeien zijn mijn vriendinnen,” zegt Ingeborg. “Hoe ze je met hun trouwe ogen aankijken …” Al toen ze jong was, riep Ingeborg dat ze later met een boer wilde trouwen. “Op mijn vijftiende ontmoette ik een boerenzoon, Karel. Hij was naar onze woonplaats verhuisd en zodra hij met zijn prachtige bos krullen bij ons de kerk in liep, was ik verkocht. Inmiddels zijn we drieëndertig jaar verder, getrouwd en hebben we vijf zonen, vier schoondochters en vijf kleinkinderen.”

Verlangen

Twee jaar na hun trouwen, in 1986, namen Ingeborg en Karel het melkveebedrijf van Karels ouders over. Ingeborg: “Ik genoot van het boerenleven. De financiële lasten waren echter te hoog. Met pijn in ons hart moesten we de boerderij na drie jaar verkopen. In Nijkerkerveen kochten we een vleeskalverenbedrijf. Dat was betaalbaarder, omdat je daarvoor geen duur grasland nodig hebt, maar ik miste het afwisselende werk van de boerderij. Na verloop van tijd stopten we de droom van een eigen melkveebedrijf maar diep weg. Ik troostte mezelf met de gedachte dat we in elk geval nog dieren hadden en zelfs een paar koeien.”

Ons huis in Nederland was al verkocht, we konden niet meer terug

Totdat Karel en Ingeborg hoorden dat in Frankrijk de melkveebedrijven goedkoper waren. “Opeens gloorde er een sprankje hoop. We onderzochten of het mogelijk was om in Frankrijk een melkveebedrijf te kopen.” In 2015 namen Ingeborg en Karel contact op met een erkend agrarisch emigratiebureau en gingen met een adviseur van dit bureau in gesprek. “Met hem zijn we veel melkveebedrijven in Frankrijk gaan bezoeken. Uiteindelijk stuitten we op een biologisch melkveebedrijf waarvan we dachten: dit is het! We gingen in gesprek met de boer en onze adviseur, en sloten een deal. We waren alleen nog in afwachting van de financiering. Toen bleek dat we die niet rondkregen, vertelde de adviseur dat hij een man kende die wel wilde investeren in biologische bedrijven.”

Verhuizen

Het enige wat Ingeborg en Karel moesten doen, was hun geld in een beleggingsfonds stoppen. Ingeborg: “Vervolgens zouden we het met winst terugkrijgen. ’Het is betrouwbaar,’ verzekerde de adviseur ons. ‘Er zijn meer mensen die dit doen.’ We stopten al ons spaargeld erin. In december 2016 stond de verhuizing gepland. Maar in de week ervoor hadden we het geld nog niet ontvangen. De adviseur zei dat het een week later zou worden en vroeg of dat een probleem voor ons was. Ons huis in Nederland was al verkocht, we konden niet meer terug. We pakten dus ons boeltje bij elkaar en vertrokken naar een vakantiehuisje in Frankrijk.”

Geen geld

Na twee weken hadden Karel en Ingeborg nog steeds geen geld gezien. Ingeborg: “De betaling werd opnieuw uitgesteld, en dat ging en ging maar door. We begonnen te twijfelen: Is de investeerder wel eerlijk? Waar is ons geld gebleven? Dat was een behoorlijk slopende tijd. In die periode hadden we enorme steun aan de kerk. In januari bezochten we een Frans- en Engelstalige evangelische gemeente in het vestingstadje Saint-Hillaire-du-Harcouët. De eerste zondag werden we zeer hartelijk welkom geheten, alsof de mensen ons al jaren kenden.

Het maakte mij soms zo moedeloos om te blijven focussen op Gods beloften

De voorganger sprak die dag toevallig uit Jozua 1. ‘Wees sterk en moedig,’ staat in dat Bijbelgedeelte, ‘schrik niet en wees niet ontsteld, want de heere, uw God, is met u, overal waar u heen gaat.’ Ik was geraakt. De mensen daar hebben enorm met ons meegeleefd en ons elke seconde gesteund, zowel praktisch als met gebed. Maar uiteindelijk moesten we wel tot de conclusie komen dat ons geld écht weg was. Onze bankrekening was inmiddels ook leeg. We waren opgelicht.”

Moedeloos

Ingeborg en Karel verhuisden voortdurend van plek naar plek. Ingeborg: “We woonden in diverse vakantiehuisjes van vrienden. Maar als ze die nodig hadden voor gasten, verhuisden we weer naar huizen die andere vrienden aanboden. We zijn ook een aantal keren terug in Nederland geweest, omdat hier in Frankrijk tijdelijk geen huis beschikbaar was. ‘We moeten geduld hebben,’ zei Karel. ‘God zal voorzien.’ Maar ik was het zat. Het maakte mij soms zo moedeloos om te blijven focussen op Gods beloften.

De advocaat

Ingeborg en Karel hadden hun vertrouwen in de adviseur opgezegd. Deze man, hun contactpersoon met de investeerder, werkt ook niet meer voor het emigratiebureau. Omdat hun geld op was, konden Ingeborg en Karel geen juridische stappen ondernemen. Via via kwamen ze in contact met iemand die eveneens door de investeerder was opgelicht. Ingeborg: “Die man wilde een advocaat inschakelen en vroeg of wij wilden meedoen. Hij wilde wel betalen, als wij ons verhaal maar wilden delen. Tot op de dag van vandaag is het echter nog steeds niet gelukt om geld bij die zogenaamde investeerder af te dwingen. Op de een of andere manier krijgt hij het steeds voor elkaar om tijd te rekken.”

Verandering

IMG-20200313-WA0004

Uiteindelijk kwam er een doorbraak in hun situatie. “Een vriend van ons, uit de kerk, wist een baan voor Karel. Hij vertelde dat er een melker werd gezocht op een melkveebedrijf in Saint Ovin, een gemoedelijk dorpje vlak bij het stadje Avranches. De vriend ging als tolk mee met Karel om te solliciteren. Karel werd per direct aangenomen en kreeg een onbeperkt contract. De voormalige boer woonde nog in het huis op de boerderij, maar op een gegeven moment ging deze beste man verhuizen en konden wij het huis huren. Een huis! Met een eigen badkamer. Een eigen mes en bord. Als ik de heg in de tuin nog iets bijsnoei, kijk ik zo het Franse landschap in waar de koeien zomers grazen.”

Thuis

“We doen nu wat we kunnen en vertrouwen op Gods leiding in ons leven. We genieten elke dag van de plek waar we wonen. Het is nog wel pittig qua financiën, maar we hebben van dit huis onze eigen plek kunnen maken. Ik voel me hier thuis. Het boerenleven is elke dag anders. Ik besef dat we dit alles van God hebben gekregen. Ik kan Hem écht danken dat Hij ons hier gebracht heeft.”

Lees ook: Zo gaat financefluencer Renee Lamboo van porterenee.nl met geld om

--:--