Lotgenotencontact bij een onvervulde kinderwens
Marloes Altelaar over ‘Mama’s in De Maak’
Marloes Altelaar startte ‘Mama’s in De Maak’, een lotgenotengroep voor vrouwen met een onvervulde kinderwens. Zelf heeft zij veel steun ervaren bij de buitenlandse groep van ‘Moms in the making’, toen bij haar een zwangerschap uitbleef en dit steeds meer een obsessie dreigde te worden. Ze hoopt met deze Nederlandse ondersteuningsgroep veel andere vrouwen te bemoedigen.
Dat moment dat zij, na jarenlang tevergeefs op een zwangerschap te hebben gewacht, een positieve zwangerschapstest in handen hield, zal Marloes nooit meer vergeten. “Ik heb mijn man gevraagd nog eens goed te kijken, want ik kon mijn ogen niet geloven. Twee streepjes! Eindelijk was ik zwanger!” Hoewel haar grootste verlangen werd vervuld, vond zij het tegelijkertijd doodeng om zwanger te zijn. “Ik had tweeënhalf jaar eerder een miskraam gehad en dat heeft enorme impact op mij gehad. Ik was bang dat het opnieuw fout zou gaan.”
Ze vertelt dat God haar op de been hield in al die maanden dat een zwangerschap uitbleef. “Ook het vertrouwen dat mijn man had was erg bemoedigend, hoewel ik er zelf steeds minder gerust op werd dat ik opnieuw spontaan zwanger zou raken. Toen we op een gegeven moment in aanmerking kwamen voor kunstmatige inseminatie hadden we sterk het gevoel dat God wilde dat we nog zouden wachten.”
Mama's in de maak
“We vertelden onze naasten dat we heel graag een kindje wilden, maar dat het bij ons helaas niet zo makkelijk ging. In het begin waren mensen meelevend, maar na verloop van tijd werd er nog maar weinig over gesproken, herinnert Marloes zich. “Als ik probeerde uit te leggen hoe moeilijk het was om elke maand opnieuw ongesteld te worden en de teleurstelling van een uitblijvende zwangerschap te moeten verwerken, kreeg ik opmerkingen als: ‘het komt vanzelf wel goed, joh!’ of ‘je moet het loslaten, dan zul je zien dat je zo zwanger bent!’ Ik kreeg zelfs te horen dat ik niet moest zeuren en me er niet zo op moest focussen. Al die verhalen over stellen waarbij het uiteindelijk wél was ‘gelukt’, kwamen op den duur mijn neus uit; wat had ik eraan te weten dat het anderen wél was gelukt, terwijl wij maand na maand een teleurstelling moesten verwerken?”
Het enige wat Marloes nodig had was een luisterend oor en iemand die haar begreep. “Mijn kinderwens bepaalde mijn leven en het lukt mij niet meer om dit los te laten. Elke maand opnieuw die enorme teleurstelling en het verdriet.” Vooral de weken voordat zij ongesteld moest worden vond zij zwaar. “Ik lette in die weken heel scherp op signalen die erop zouden kunnen wijzen dat ik zwanger was, maar het nare is dat menstruatiesymptomen erg veel lijken op de eerste zwangerschapssymptomen.”
Geïnspireerd
De mensen om haar heen gingen verder met hun leven, terwijl haar wereld door haar onvervulde kinderwens stil bleef staan. “Ik bleef maar hopen op een zwangerschap en zocht op internet naar informatie, ik had geen idee waar ik precies naar op zoek was. Per ‘toeval’ stuitte ik op de groep Moms in the Making, een christelijke ondersteuningsgroep voor vrouwen met een onvervulde kinderwens. De Amerikaanse Caroline Harries, richtte deze groep op om andere vrouwen met een onvervulde kinderwens te bemoedigen en ondersteunde hen met een luisterend oor, door elkaars zorgen te delen, samen te bidden en Bijbelstudies.”
