Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Ondanks de adoptiestop mag Miranda toch haar dochter uit Haïti adopteren

‘Ik ben ervan overtuigd dat adoptie niet verkeerd is, maar de hebberigheid erom heen wel’

Nadat er begin dit jaar een adoptiestop kwam op adoptiekinderen uit het buitenland, was het even onzeker of Miranda Tollenaar een adoptiekindje zou mogen verwelkomen. Toch mag Miranda haar dochtertje Mica in de armen gaan sluiten. “Ik hoop dat ze met kerst bij me thuis is.”

Deel:

“Vanaf mijn achtste weet ik al dat ik een veilig thuis wil bieden aan een adoptiekindje. Ik had op school gehoord dat veel meisjes in China niet gewenst waren en vond dat ze bij mij wél welkom waren. Naarmate ik ouder werd, is de wens voor een adoptiekindje altijd blijven bestaan. Elk kind verdient immers een liefdevol gezin en een kans op een goede toekomst. Ik kom uit een omgeving waar veel kinderen zijn geadopteerd. Daardoor had ik al een beetje een beeld van hoe dat zou zijn. Bovendien kan ik bij veel mensen terecht met mijn vragen.”

Ik wilde adopteren om een kindje kansen te bieden die het anders niet gekregen zou hebben.

Lang traject

“Ik wilde adopteren om een kindje kansen te bieden die het anders niet gekregen zou hebben. Het moederschap zelf stond bij mij niet voorop, maar naarmate ik verder in het adoptieproces kwam, kwamen er ook steeds meer moedergevoelens om de hoek kijken, die ik nu niet meer kwijt zou willen. Wanneer je besluit om een kindje te adopteren, beland je in een lang adoptieproces. Ik sta vragend in het leven en door het lange wachten vroeg ik me weleens af of God mij nog wel hoorde. Toch vertrouw ik altijd op Gods goede timing, ook in dit proces. Het feit dat je lang moet wachten op een kindje, geeft je tijd om aan het idee te wennen en geld te sparen. Er komt immers heel wat bij een adoptie kijken. En dat is ook goed, want ik vind het belangrijk dat een adoptie zo zuiver en eerlijk mogelijk verloopt. Dat een traject door zorgvuldigheid en veel informatieoverdracht lang duurt, neem ik voor lief.”

Adoptiestop

“Het uitgangspunt is voor mij altijd dat het kind voorop moet staan, niet de wensen van de adoptieouders of instanties. Ik vond het heel heftig toen begin dit jaar uitkwam dat dat niet bij iedereen het geval is. Doordat er veel gefraudeerd bleek te zijn met adopties, besloot de overheid een adoptiestop in te voeren. Toen ik dat nieuws op een vrijdagochtend hoorde, was ik echt even van slag. Maar door de dag heen besefte ik dat ik het zou accepteren als de adoptiestop echt nodig was. Het is goed dat er zorgvuldig naar deze fraudezaken wordt gekeken. Ik vind het vreselijk voor alle slachtoffers die hiermee te maken hebben. Ik ben ervan overtuigd dat adoptie zelf niet verkeerd is, maar de hebberigheid erom heen wel. Daarom is het belangrijk dat er kritisch naar adopties wordt gekeken. Toen ik erin stapte, speelde amper dat het verkeerd kon gaan. Nu ben ik op mijn hoede en zorg ik dat ik de juiste vragen stel. Bovendien merk ik dat adoptie veel bespreekbaarder is geworden: er rust geen taboe meer op. Dat is een groot verschil met hoe het vroeger ging. Toen werd er veel meer geheim gehouden.”

Het uitgangspunt is voor mij altijd dat het kind voorop moet staan, niet de wensen van de adoptieouders of instanties.

Hartelijk welkom

“Omdat mijn adoptieprocedure al in gang was gezet vóór de adoptiestop, mocht ik de procedure toch afronden. In maart hoorde ik dat ik een meisje uit Haïti toegewezen had gekregen: Mica. Op dit belletje had ik al tien jaar gewacht. Ineens moest er heel veel geregeld worden en stond mijn hele wereld op zijn kop. Van tevoren wist ik niet hoe ik op mijn kindje zou reageren. Ik denk dat elke aanstaande moeder dat gevoel wel herkent. Toen ik Mica’s foto’s zag, was het echter meteen liefde op het eerste gezicht. Ik heb haar al helemaal in mijn hart gesloten. Ik vond het ook fijn dat ik de mogelijkheid kreeg om met haar te videobellen. Zo had ik meteen een beeld van het tehuis waar ze vandaan komt.”

Verantwoordelijkheid

“Ik voel veel verantwoordelijkheid voor Mica en wil haar zo goed mogelijk opvoeden. Ik ben blij dat ik veel informatie over haar heb, zodat ik overal rekening mee kan houden. Daarbij vind ik het belangrijk dat Mica’s afkomst niet vergeten wordt. Ik heb bijvoorbeeld de verjaardagen van haar biologische ouders al op de verjaardagskalender gezet. Als Mica in de toekomst met hen in contact wil komen, kan dat. Heel toevallig ken ik een adoptiemoeder met een kindje dat uit hetzelfde tehuis als Mica komt. Aan haar kan ik vragen stellen als ik iets wil weten en ik hoop dat onze kinderen later ook iets aan elkaar zullen hebben.”

Einde en nieuw begin

“Tien jaar lang kreeg ik heel vaak de vraag hoe het met mijn adoptieproces stond. Standaard gaf ik het antwoord dat ik dacht dat het nog twee à drie jaar zou duren. Ik herinner me de eerste keer dat ik een ander antwoord kon geven nog heel goed. Ik mocht eindelijk zeggen dat ik een dochtertje toegewezen had gekregen. De procedure kan nog wel tot maart 2022 duren, maar het einde daarvan en een nieuw begin zijn nu toch echt in zicht!”


Op 9 juni 2021 vindt er een commissiedebat plaats over de toekomst van internationale adopties.

Volg Miranda en de adoptie van haar dochter verder op Facebook en Instagram.

Geschreven door

Ruth Blankesteijn-Petri

--:--