Al veertig jaar een intense vriendschap

Yvonne weet nog goed dat ze Janny voor het eerst zag. “Mijn buurjongen had een meisje van Urk. Ik was zo benieuwd! Dus de eerste keer dat ze bij hem langskwam, stond ik door het raam te gluren.” Janny was nog maar zeventien jaar toen ze trouwde met deze buurjongen. Janny: “Mijn man was visser en was hierdoor de hele week op zee. Daar zat ik dan als jong meisje in Den Helder, ver weg van mijn familie. Dat viel me vies tegen.” Gelukkig raakte ze al snel bevriend met Yvonne. De vriendschap verdiepte zich toen Janny als 18-jarige een doodgeboren kindje kreeg. “Yvonne was er toen onvoorwaardelijk voor mij. En dat is eigenlijk altijd zo gebleven.”

Flinke dosis verdriet

Ook in de jaren die volgden, kregen zowel Yvonne als Janny een flinke dosis verdriet te verwerken. Zo bleken twee van de drie kinderen van Janny een rugzakje te hebben en liep haar huwelijk na 24 jaar op de klippen. Yvonne kreeg op haar beurt rond haar 42e te maken met nierkanker, waardoor ze tijdelijk in een scootmobiel belandde. Alsof dat nog niet genoeg was, kreeg haar oudste zoon precies rond die tijd ook een kankerdiagnose. Yvonne: “Tien jaar lang leefde ik tussen hoop en vrees, maar ik verloor de moed niet. Steeds was Janny daar om me op te beuren. Dan zei ze: ‘Kom op lekkere, we gaan wat leuks doen!”

‘Steeds was Janny daar om me op te beuren’

Hersentumor

Yvonne kwam er weer bovenop, evenals haar zoon die tot verbazing van de artsen wonderbaarlijk genas. Maar verdrietig genoeg zijn de rollen nu omgedraaid. Janny: “Twee jaar geleden kreeg ik een auto-ongeluk. Terwijl ik achter het stuur zat, raakte ik weg door een epileptische aanval. Gelukkig zat een collega naast me in de auto die het stuur over heeft kunnen pakken. In het ziekenhuis moest ik direct door de scan en daaruit bleek dat ik een agressieve hersentumor heb.”

Wonder

Gezien de ernst van Janny’s diagnose is het een wonder dat ze er - twee jaar later - nog steeds is. Maar misschien nog wel een groter wonder is het onverwoestbare opgeruimde karakter van Janny. Yvonne: “Ik ben de softie van de twee, waar Janny mentaal ongelooflijk sterk is. We hebben samen veel lol, maar soms vind ik het wel moeilijk dat ik het verdriet niet kan delen met Janny. Dan zou ik wel even samen willen een potje willen huilen. Maar ja, zo zit Janny niet in elkaar.”

‘Soms zou ik wel samen even een potje willen huilen’

Wat ze ook samen delen, is het geloof. Janny: “Eigenlijk was ik Urk een beetje ontvlucht. Het benauwde me en ik was wel even klaar met de kerk. Maar toen kwam Yvonne met allemaal vragen over het geloof.” Yvonne: “Ja, door mij kwam je niet van je geloof af, haha!” Yvonne, van huis uit katholiek, was erg op zoek. “Doordat Janny veel van het geloof had meegekregen, kon ik met mijn vragen bij haar terecht. Zo kwam ik uiteindelijk tot geloof.” Nu Janny de dood in de ogen kijkt, overheerst bij haar de nieuwsgierigheid: “Ik ben vooral heel benieuwd wat er gaat komen na dit leven.”

Humor

De band die al zo stevig was, werd door hun gezamenlijk geloof nog sterker. Zeker omdat ze dit niet met hun echtgenoten kunnen delen. Hoewel de onderwerpen ernstig zijn, stralen beide vrouwen vooral veel levenslust uit. Yvonne: “Ik houd enorm van Janny’s humor, en haar eerlijkheid. Ze zegt precies waar het op staat.” En andersom vindt Janny Yvonne gewoon ‘vreselijk lief’. “Ik kan altijd bij haar terecht. Het is zo fijn om haar om je heen te hebben.”

Yvonne wilde haar vriendin Janny graag in de watten leggen, daarom gaf ze haar op voor de metamorfose rubriek in Eva. In een vestiging van Norah in Heerhugowaard kreeg Yvonne een ware vip-behandeling door een visagiste en styliste. Benieuwd naar het resultaat? Je leest en ziet het in Eva 3.