Bianca de Vrind-Zegers heeft autisme: ‘Ik heb lang gedacht dat ik een foutje was’
‘Ik was bang dat ze het aanstelleritis zouden noemen’
Je een B-keuze voelen, burn-out raken en vastlopen in studie en werk. Bianca vroeg zich lange tijd af wat er ‘mis’ met haar was. Tot ze de diagnose autisme kreeg. “Ik paste me voortdurend aan. Nu ben ik aan het ontdekken: wie ben ik eigenlijk zelf?”
“Voor mij voelt autisme als het bakken van een appeltaart. Je doet precies wat er op het pakje staat, en toch gaat het niet altijd goed. Zo is het ook in mijn omgang met andere mensen: ik doe blijkbaar net de verkeerde dingen, want mensen reageren regelmatig boos of gekwetst. Dat anders zijn en niet begrijpen waarom maakt je heel eenzaam. Zoals op het schoolplein tussen andere moeders. In het begin had ik nog wel aanspraak, maar daarna al gauw niet meer. Ik voelde me een soort B-keuze.
Voor mij voelt autisme als het bakken van een appeltaart
En zo zat mijn hele leven vol met losse eindjes en conflicten en ik wist niet waarom. Pas toen we met ons zoontje in de ggz-molen terechtkwamen en ontdekten dat hij autisme had, herkende ik zoveel. Voorheen had ik erg veel last van schaamte. Ik probeerde me daarom zo goed mogelijk aan te passen en liep daarbij voortdurend op mijn tenen. Ik was altijd bang dat mensen mijn moeite aanstelleritis zouden noemen.
Acceptatie van mijn autisme
Maar nu ik mijn diagnose heb geaccepteerd, is dat minder. Ik voel me er nu ook minder schuldig om dat ik niet altijd de vrouw en moeder kan zijn die ik wil zijn. Ik heb ook de sterke kanten van mijn autisme leren zien en dat er mensen zijn die me wel waarderen zoals ik ben. Schrijven is voor mij erg belangrijk geworden. Ik houd een blog bij (zokunjehetookzien.nl) over mijn leven als moeder met autisme van drie kinderen met diezelfde diagnose.
Vanaf het eerste vermoeden tot de laatste diagnose in ons gezin hield ik aantekeningen bij. Tijdens het schrijven ontdekte ik dat er een boodschap in zat waar ook andere mensen iets aan konden hebben, en daaruit ontstond een boek: Aan mij zie je niets. Er zijn best veel ervaringsverhalen van mensen met autisme, maar wat ik miste, is hoe ze hun geloof beleven. Terwijl een autisme diagnose best heftige levensvragen oproept, zoals: Waarom ben ik zo? Wat is de zin van mijn leven? Via mijn boek laat ik mensen in mijn hart kijken. Niet omdat ik het makkelijk vind om alles zomaar op tafel te gooien, maar voor al die andere mensen die leven met een verborgen hart vol pijn.
Ik heb lang gedacht dat ik een foutje was, maar niemand is een foutje
Foutje
Ik heb lang gedacht dat ik een foutje was, maar niemand is een foutje. Mijn ervaring is dat God iets van Zich laat zien op een manier die bij je past. Mijn geloof in God is vooral praktisch. Ik ben niet iemand die eindeloos in de Bijbel leest of uren op de knieën ligt. Maar als ik bid, krijg ik wel vaak direct antwoord. Zoals die keer dat ik me zorgen maakte over mijn kind en dacht: komt het wel goed? Dat juist dan de juf belt die zo betrokken is en meedenkt.”
Kijktip: Het A-woord
De EO-dramaserie Het A-woord vertelt het verhaal van een gezin waarin het jongste kind autisme heeft. Te zien via NPOStart.
Tekst: Annemarie van den Berg
Beeld: Nienke van Denderen
Styling: Joselien Hoogendam