Column van een pleegmoeder: ‘Na 22 jaar huwelijk snap ik dat we door onze verschillen een goede eenheid zijn’
Amy* (42) is moeder van zes kinderen; drie biologische kinderen en drie pleegkinderen. Ze schrijft regelmatig over haar gewoon bijzondere gezin.
Ik zit bij de moeder van Faya op de bank. “Ooit hoop ik net zo’n relatie als Collin en jij te hebben”, zegt ze tegen mij. “Jullie zijn zo’n goed team en vullen elkaar zo goed aan. Ik hoop dat ook ooit zo te mogen hebben.”
Ik zit op de terug weg in de auto en denk aan haar woorden. Met enige regelmaat zijn Collin en ik het niet eens met elkaar. Deze morgen nog hadden we een discussie over de ventilatie van onze badkamer. Uiteraard had ik gelijk.
Er zijn zoveel situaties die voorbijkomen waarin we verschillen. Misschien kun je je voorstellen dat samen zes kinderen opvoeden een uitdaging is. Een uitdaging waarbij onze verschillen goed zichtbaar worden. Waar ik zachter, meegaander en minder streng ben is Collin strenger, rustiger en houdt van doorpakken.
Bestel nu de relatiespecial 'Ondersteboven', inclusief online training!
Ondersteboven magazine over liefde en relaties
Lees meer over liefde & relaties in 'Ondersteboven' - mét bijbehorende videotraining door relatietherapeute Julie Sharon - en ontdek allerlei artikelen en oefeningen waarmee je je liefdesrelatie bruisend en vitaal houdt.
Maar ik heb het geleerd. Het duurde even hoor, maar na 22 jaar huwelijk snap ik dat we juist elkaars kwaliteiten in mogen zetten. Dat juist die verschillen maken dat we een goede eenheid zijn. Dat juist die verschillen zorgen dat we in balans zijn.
Ik probeer niet langer mijn man te veranderen in mezelf. (Lukt niet altijd hoor!) Soms lijkt het me ideaal om iemand te hebben die precies hetzelfde is en het altijd met me eens is. Het scheelt in ieder geval discussie!
Mijn man krijgt een telefoontje. Ik zie dat er wat aan de hand is en krijg een naar gevoel vanbinnen. Onze zoon heeft een ongeluk gehad en wordt opgehaald door de ambulance. Hij wil graag dat Collin komt. Collin gaat er snel heen en ik blijf bij de andere kinderen. Gelukkig blijkt alles achteraf mee te vallen.
Eenmaal thuis vraag ik mijn zoon Joël – iets gepikeerd: “Waarom liet je naar papa bellen en niet naar mij?” “Mam, papa is in dit soort situaties rustiger. Daarom heb ik hem laten bellen.” Ik weet dat hij gelijk heeft.
Ook de kinderen weten onze kwaliteiten in de juiste situatie te benutten
Ook de kinderen profiteren van onze verschillen en weten onze kwaliteiten in de juiste situatie in te zetten en te benutten. Mooi is dat. Ik ben er trots op. Trots hoe we onszelf zijn gebleven en toch samen één zijn geworden na al die jaren. Want, echt hoor mensen, het was en is hard werken!
We zijn samen even een avondje op pad. “Ik ben nu in deze fase van mijn leven echt op mijn gelukkigst”, zegt Collin tegen me. Ik ben het helemaal met hem eens. We gaan gewoon zo door, verschillend samen één zijn.
Meer lezen over liefde en relaties? Leer gezond ruziemaken, doe romantische inspiratie op met de 47 originele date-ideeën en ontdek hoe goed jij jouw partner kent. Bestel 'Ondersteboven' hier.