Dianne liet haar oog verwijderen en kreeg haar eerste oogprothese

“De glazen oogprothese die ik nu draag, kreeg ik afgelopen januari op mijn verjaardag. Ik was er eerst niet helemaal tevreden over omdat de pupil niet in het midden zit, maar na wat wikken en wegen heb ik besloten hem toch te houden, want hij zit heerlijk. Mijn eerste nepoog kreeg ik op mijn 38e. Het moment waarop ik voor het eerst uit eten ging met mijn nieuwe oog herinner ik mij nog goed: ik keek in de spiegel en zag mijzelf ineens zoals ik bedoeld was, met een symmetrisch gezicht en twee ogen in dezelfde kleur. Het voelde als thuiskomen.

Houtsplinters

Toen ik twee jaar oud was, is mijn oog beschadigd. Twee kinderen uit de buurt hadden ruzie. De een wilde de ander slaan met een stoelpootje, maar ik kwam voorbij op mijn fietsje en het hout ging dwars door mijn oog. Tijdens een operatie zijn de houtsplinters en wat flarden van de iris verwijderd. Ik zag er meteen anders uit, want door het ontbreken van de iris was mijn oog ineens niet blauw meer maar zwart.

Door het ontbreken van mijn iris was mijn oog ineens niet blauw meer, maar zwart

Tot mijn 21e had ik met dat oog nog vijftig procent zicht, maar toen ik aan de pabo studeerde, scheurde mijn netvlies twee keer en zag ik nog maar twee procent. De artsen plaatsten een siliconen bandje om mijn oogbol te verstevigen en het netvlies op zijn plaats te houden. Vanaf die periode had ik veel pijn en was mijn oog vaak ontstoken. Achteraf gezien heb ik er veel te lang mee doorgelopen, maar na in totaal acht operaties zag ik ertegen op mijn oog te laten verwijderen.

Bestel nu het nieuwe Eva Zomerboek

Bestel nu het nieuwe Eva Zomerboek

In het nieuwe Eva Zomerboek lees je veel mooie verhalen als deze. En ook: een complete roman, reisinfluencers over hun favoriete vakantieplek en test jouw innerlijke kompas. Bestel hem nu.

Een nieuw begin

Via de vereniging OOG in OOG, die zich inzet voor mensen met een oogaandoening, ontmoette ik mensen die wél een oogprothese hadden. Zij zagen er symmetrischer uit dan ik en hadden geen pijn. Met hun verhalen namen ze mijn angst voor de operatie weg. Na een zoveelste ontsteking heb ik de stap gezet. Helaas moest ik daarna nog een aantal keren onder het mes omdat het siliconen bandje was gebroken. Nog steeds zit er restmateriaal in mijn oogkas, waar ik soms last van heb. Gelukkig heb ik nu een prothese die heerlijk zit en geen pijn doet. Sinds ik een bril draag, ben ik bovendien minder bang om mijn goede oog te beschadigen.

Als kleuterjuf ben ik graag in de buitenlucht en dan is het best spannend als die kleintjes met stokken spelen. Ook in mijn vrije tijd ben ik vaak buiten te vinden; dan mountainbike ik met een vriendin of ga ik met onze herdershond naar het bos. Al met al ben ik blij met mijn glazen oog. Hij is zoveel mooier en glanzender dan mijn vorige van kunststof. De keuze voor een oogprothese is een van de beste die ik ooit gemaakt heb.”

Tekst: Harmke Zonnebeld
Beeld: Linda Roelofs
Visagie: Margot van der Meulen
Styling: Bianca Cooper