Gabriela verhuisde van El Salvador naar Nederland voor de liefde: ‘Pas na negen maanden ontmoette mijn dochtertje haar opa en oma’
Sinds ze moeder is, vallen de verschillen tussen de twee landen haar nog meer op
Als Gabriela tijdens haar werk als vertaalster in El Salvador de Nederlandse Gerben tegenkomt, springt de vonk niet gelijk over. Toch bloeit er langzaam iets op, want vier jaar later verhuist ze voor hem naar Nederland, waarbij ze haar geliefde geboorteland El Salvador achterlaat.
In 2017 werkt Gabriela Oevermans-Iraheta als vertaalster voor de christelijke organisatie Compassion in El Salvador als er een groepsreis uit Nederland komt. De meeste Nederlanders zijn mee op deze reis om hun sponsorkindje te ontmoeten en te leren hoe hij of zij leeft in extreme armoede.
“Samen met een team begeleidde ik de groep langs allerlei projecten en om ze te laten kennismaken met mijn land en cultuur.” De gesprekken tussen sponsor en sponsorkind vertaalt ze samen met haar collega’s. "Er was een hele goede klik tussen de groep Nederlanders en ons team. Een van mijn collega’s zei tijdens die week tegen mij: ‘Dit is denk ik een van de leukste groepen die we ooit hebben gehad'", lacht Gabriela.
Langeafstandsrelatie
Tijdens de laatste dagen van de reis begint één man uit de groep Gabriela op te vallen. Ze spreken elkaar maar kort. In de maanden daarna ontstaat er via Facebook een mooie vriendschap met Gerben, die na maanden chatten en bellen uitgroeit tot een relatie.
Het is in El Salvador niet altijd veilig, bijvoorbeeld om te hardlopen
Na een aantal jaar relatie op afstand, trouwen ze voor de wet in Nederland, maar dan zijn nog niet alle papieren van Gabriela rond. “Het was altijd al ons plan dat we in Nederland zouden gaan wonen. In Nederland zijn veel betere kansen dan in El Salvador. Daarnaast zou het voor Gerben lastig zijn om een baan te vinden in El Salvador en het is daar ook niet altijd veilig, bijvoorbeeld om te hardlopen.”
Dubbele gevoelens
Doordat de papieren nog niet rond zijn en daarna corona in het land komt, komt Gabriela pas in 2021 naar Nederland. Een hele grote stap die ze met dubbele gevoelens zet. “Het was geen moeilijke keuze, want ik wilde dit heel graag. Maar het was wel heel dubbel: Gerben en ik zouden eindelijk samen zijn, maar moest ik mijn ouders, broertje, zus, mijn cultuur missen. Ik stopte als het ware mijn hele leven in vier koffers en vertrok voor de liefde. Tegelijk liet ik mijn andere liefdes achter.”
Het afscheid nemen van haar familie is erg moeilijk, maar Gabriela’s moeder geeft haar fijne, bemoedigende woorden mee: “Ga maar en kijk niet meer naar achter. Dat is jouw leven nu. Er is een reden dat God jou heeft gekozen om naar Nederland te gaan.”
Mijn moeder zei: ‘En? Wanneer ga je het mij vertellen?’
In november 2021 vieren ze hun bruiloft groots met vrienden en familie. “Het is ons gelukt om mijn familie over te laten komen voor de bruiloft. Dat was extra fijn omdat we onze families ergens in die dagen wilden vertellen dat ik zwanger was. We waren aan het wachten op het geschikte moment toen mijn moeder na een dag al aan mij vroeg: ‘En? Wanneer ga je het mij vertellen?’ Daar heb ik toen een beetje overheen gepraat”, lacht Gabriela. “We hebben het toch maar zo snel mogelijk verteld; zo fijn om ze dit in person te kunnen vertellen.”
Lees nu het Eva zomerboek!
Even genieten tijdens je vakantie?
Vol verhalen over reizen, dagjes uit, vakantie en ook mooie persoonlijke verhalen en columns! 🤩
Zware bevalling
Als in juli 2022 hun dochtertje Philou Joy wordt geboren, is de familie van Gabriela helaas niet aanwezig. “Het is erg duur om van en naar El Salvador te vliegen. We proberen zoveel mogelijk te sparen zodat we elkaar – als het lukt – twee keer per jaar kunnen zien.”
Tijdens de zware bevalling heeft Gaby via videobellen meerdere keren contact met haar moeder. “Het was lastig dat mijn ouders na de bevalling niet ‘gewoon even’ naar het ziekenhuis konden komen. Ik wilde zo graag mijn moeder een knuffel geven en haar Philou laten zien.” Maar toch is verdriet niet de overheersende emotie op dat moment voor Gabriela. “Mijn hart was echt vol van Philou, ik zat vol blijdschap. En mijn moeder wilde ook niet dat ik verdrietig zou zijn.”
Cultuurverschillen
Maar juist nu ze moeder is, vallen Gabriela de verschillen tussen El Salvador en Nederland nog meer op. “In de winter is het om vijf uur ‘s middags echt hartstikke donker. En dan zie ik hier in Nederland gewoon kinderen op straat lopen. Ik hoorde zelfs op mijn werk en van mijn man dat zijn ouders vroeger tegen hem zeiden dat hij naar huis moest komen als de lantaarnpalen aangingen. Ik kan me nu echt nog niet voorstellen dat Philou dat ook gaat doen.”
Mijn ouders deden alles voor ons, dat was voor hen de enige manier waarop ze rustig thuis konden zitten
Het leven in El Salvador is heel erg anders dan in Nederland. Van haar jeugd herinnert Gabriela zich dat ze – tot ze een jaar of zeven was – nog wel buiten kon spelen, maar daarna veranderde er iets in de buurt waarin ze woonde. “Het was niet meer veilig, in El Salvador zijn veel problemen rondom drugs en bendes. Ik ben opgegroeid in een erg klein kringetje: thuis, school en de kerk, dat was het. En bij alles werden we – mijn broer, zus en ik – er met de auto naar toegebracht. Mijn ouders deden alles voor ons, dat was voor hen de enige manier waarop ze rustig thuis konden zitten, want dan wisten ze waar we waren.”
Hoewel Gabriela erg dankbaar is voor wat haar ouders allemaal voor haar hebben gedaan, is ze ook heel blij dat ze Philou niet hoeft te laten opgroeien met het voortdurende stigma van ‘voorzichtig, niet doen, en altijd bang zijn’. “Ik zou voor haar willen dat ze kan groeien en niet bang hoeft te zijn. Dat ze wel grenzen leert, maar niet vanuit angst leeft.”
Eerste ontmoeting van Philou
Negen maanden na de geboorte van Philou lukt het Gabriela en Gerben om weer op reis te gaan naar El Salvador. Daar kunnen ze Philou eindelijk aan Gabriela’s familie in real life voorstellen. “Dat was zo ontzettend fijn. Natuurlijk hebben ze Philou heel vaak via videobellen gezien, maar nu konden ze haar vasthouden, knuffelen en kusjes geven. Aan Philou zag ik dat ze even moest wennen, alsof de gezichten haar wel bekend voorkwamen, maar ze niet snapte dat ze hen nu in het echt zag. Maar dat ging al heel snel over en op een gegeven moment wilde ze zelfs alleen maar naar mijn moeder en mijn zus. En dat terwijl ze in die tijd juist heel eenkennig was. Het allereerste kusje wat Philou aan iemand heeft ‘gegeven’, was aan mijn moeder; dat vond ik erg bijzonder.”
Ver bij familie vandaan
Weer terug in Nederland blijft Gabriela het moeilijk vinden om zo ver bij haar familie vandaan te wonen. “Ik kan niet even bij mijn ouders op de koffie of met mijn moeder kletsen. Ik kan haar natuurlijk bellen, maar doordat er zeven uur tijdsverschil is, is dat ook niet altijd haalbaar.” Juist in de momenten dat het lastig is, ervaart Gabriela veel steun van haar geloof. “Soms heb ik hier niemand met wie ik de diepe dingen kan bespreken, bijvoorbeeld hoe pittig het soms is om moeder te zijn. Maar dat kan ik dan met God bespreken, Hij is er altijd. Hij is echt mijn schuilplaats.”
Geschreven door Hanneke van den Dool